Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Ψησταριά "Η ωραία Αθήνα"




Γειά σας, γειά σας, γειά σας... Αφού φωτιά έχουμε και δη μπόλικη, βάζω τις συνταγές. Το καινούριο δέντρο με το ροζ-φουξί-πες-το-και-λιλά αστέρι θα μπορούσε να σταθεί σε κάτι μενεγακικής εμπνεύσεως, αλλά όχι και μέσα στο κέντρο της Αθήνας! Αλλά δεν καταλαβαίνω (και θα το προτείνω στον Νικήτα) αφού είμαστε θαλασσινή χώρα, αφού έτσι κι αλλιώς τα δάση μας υπάρχουν μόνο σε φωτό, αφού το ρημάδι το έθιμο με το tannenbaum είναι κατάλοιπο της Βαυαροκρατίας, άρα, του ασχέτου, γιατί δε στολίζουμε ένα μεγάλο ιστιοφόρο; Στην τελική, αντί να το κάψουν, μπορεί να το πάρουν, να φύγουν, να ησυχάσουμε όλοι.
Θυμάμαι και τα τραγούδια της γιαγιάς... "Η Αθήνα τη νύχτα βασίλισσα μοιάζει, κυρά, ξελογιάστρα, χρυσή".. Τι λέτε, μανδάμ. Η Αθήνα εκσυγχρονίστηκε, τι είναι αυτά τα παλαιολιθικά; Πλέον μοιάζει με σεληνιακό τοπίο. Για ξελογιάστρα δεν ξέρω, ξεματιάστρα -λόγω δακρυγόνων- είναι οπωσδήποτε. Το ελικοπτεράκι της Αστυνομίας έχει γίνει το αγαπημένο γκάτζετ της περιοχής Κολωνακίου παρά πέντε και των όμορων περιοχών, αν δεν το ακούσουμε να πετάει, βήμα δεν κάνουμε.
Δεν συγκρίνεται, αγάπη μου, το shopping υπό το καθεστώς τρόμου... τρομερή έκκριση αδρεναλίνης. Βγαίνεις για ψώνια και γυρνάς -αν γυρίσεις- με άλλη ψυχολογία, με διαφορετική κοσμοθεωρία, άλλος άνθρωπος (μισοκαμμένος, τουμπανιασμένος από το ξύλο, ένα κάτι διαφορετικό, τέλος πάντων). Εκτός όμως από χημικά, ο αέρας μυρίζει και εκλογές.
Διότι τώρα που φτάσανε τα πράγματα στο μη περαιτέρω, ψάχνουμε ένα βολικό θύμα για να του φορτώσουμε την αγγαρεία, κατά προτίμηση το ΠΑΣΟΚ για να μπορούμε να το βρίζουμε πάλι την επόμενη τετραετία και να είμαστε οι μάγκες και οι τιμητές. Αυτοί οι δεξιοί λοιπόν, τι υπέροχα πλάσματα... Στην εξουσία μόνοι τους, στην κρίση με τους άλλους. Κάνουν ό,τι τους καπνίσει, φέρνουν την κοινωνία στο χείλος της (αν)αβύσσου και μετά παραπονιούνται ότι τάχα οι άλλες πολιτικές δυνάμεις δεν συνεργάζονται.
Ναι,βρε, δίκιο έχετε. Εσείς είστε μόνο για να διοικείτε, να τσαμπουκαλεύεστε και να τα παίρνετε από παντού. Αλλά το Βατοπέδι έπρεπε να το χρεωθεί ο Αλαβάνος, τις ταραχές να τις διευθετήσει ο Παπανδρέου, να γίνει η Αλέκα η δοσατζού σας που θα βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά για σας, ενώ εσείς θα "μασάτε" ανενόχλητοι τα κέρδη από τους φόρους. Μα είναι γαϊδούρια, χρυσέ μου, καμιά συναδελφική αλληλεγγύη. Θέλετε κι εσείς σαν άνθρωποι να πάτε στο σκυλάδικο, στο γήπεδο, στο Mall βρε αδερφέ! Βγαίνει ο κάθε δημοσιογραφίσκος και σας κράζει δηλαδή επειδή είστε φίλαθλοι και αλέγρα παιδιά; Ήμαρτον, ρε φίλε!
Άσε τα άλλα γαϊδούρια, τους πολίτες. Εμ αμείβονται τα κέρατά τους, έχετε ξεπαραδιαστεί να δίνετε μισθούς και επιδόματα, εμ δεν κάνουν και ειλικρινή δήλωση! Είπατε κι εσείς να κάνετε το μήνυμα διαφήμιση, μπας και περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο μαζί με την πεποίθηση ότι το Ariel προστατεύει το περιβάλλον και οι τράπεζες μας αγαπάνε, αλλά οι Έλληνες είναι απίστευτοι. Πώς πας να δώσεις στο σκύλο σου το χάπι για το Καλααζάρ μέσα στο σαλαμάκι, τρώει ο κερατούκλης το σαλαμάκι και φτύνει το χάπι σαν καρπουζοκούκουτσο; Έτσι κι ο Έλληνας, θα πάει σαν το βόδι να πάρει δάνειο και οικολογικό απορρυπαντικό αλλά ειλικρινή φορολογική δήλωση δε θα κάνει.
Κι ας λέει η σεμνή, γλυκούλα, μη-ξανθιά (δεν απευθυνόμαστε στα κατώτερα ένστικτα), μη-ξέ.... (είπαμε,δεν απευθυνόμαστε στα κατώτερα ένστικτα!) με το λευκό πουκαμισάκι που δημιουργεί -σύμφωνα με τους γκουρού του μάρκετινγκ- την αίσθηση της ειλικρίνειας, περί κοινωνικής αλληλεγγύης. Αλογοκλωτσοσκούφι μου, αν δε βγάλεις διαφήμιση με τη Μπελούτσι για τους άντρες και τον Κλούνεϊ για τις γυναίκες, ειλικρινή φορολογική δήλωση δε σταυρώνεις.
Πάντως σε αυτή τη χώρα, εδώ και δεκαετίες, όλο δηλώνουμε. Τα κοινωνικά μας φρονήματα, τη μετάνοιά μας που δεν ήταν σωστά, τα κτήματά μας, τα εισοδήματά μας... Και επειδή αυτά που δηλώνουν όλοι αυτοί μέσα στο κυνο-βούλιο είναι ψέματα, γιατί μας προπαγανδίζουν και απαιτούν να λέμε την αλήθεια; Με όποιο δάσκαλο καθίσεις...
Μιας και λέμε για διδαχές, μια μικρή ιστορία, η εξωτική ατραξιόν του βλογκίου. Στην Ινδία του Γκάντι, μια μητέρα έφερε το μικρό γιό της μπροστά στον μεγάλο πολιτικό και άνθρωπο. "Ο γιός μου τρώει ζάχαρη, αλλά είναι κακή για τα δόντια του, σε παρακαλώ, πες του να σταματήσει". Ο Γκάντι παρέμεινε σιωπηλός. Της είπε απλά "πηγαίνετε σπίτι και ελάτε πάλι σε καμιά βδομάδα". Μετά από μια βδομάδα, η μητέρα και ο πιτσιρίκος ήταν πάλι ενώπιόν του. Η μητέρα είπε "δεν έχει σταματήσει να τρώει ζάχαρη,φοβάμαι ότι θα κατστρέψει την υγεία του". Τότε ο Γκάντι είπε στο παιδί "Σταμάτα να τρως ζάχαρη". Έκπληκτη η μητέρα ρώτησε "Μόνο αυτό έχεις να του πεις;". Ο Γκάντι έγνεψε καταφατικά και η μητέρα ρώτησε μισοθυμωμένη "Καλά, δεν μπορούσες να του το πεις την προηγούμενη βδομάδα αυτό;" Κι ο Γκάντι απάντησε: "Όχι... την προηγούμενη βδομάδα έτρωγα κι εγώ ζάχαρη".

Πάω να πλύνω τις σχάρες για το μπάρμπεκιου. Τα σέβη μου.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Η Αθήνα φλέγεται

 

ΑΠΟ "ΤΑ ΝΕΑ"
Νύχτα κουκουλοφόρων
Εκατοντάδες άνθρωποι κινδύνευσαν, δεκάδες γραφεία και αυτοκίνητα πυρπολήθηκαν
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Λία Νεσφυγέ Χάρης Καρανίκας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΜΕ ΣΚΑΛΕΣ απεγκλωβίστηκαν από το κτίριο της Διπλωματικής Υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών στο Κολωνάκι, υπάλληλοι και σπουδαστές, έπειτα από την επίθεση κουκουλοφόρων λίγο μετά τις 3.30 το μεσημέρι. Άγνωστοι έριξαν μολότοφ στο ισόγειο της Διπλωματικής Ακαδημίας την ώρα που 20 σπουδαστές έκαναν μάθημα στον πρώτο όροφο, ενώ άλλοι 7 μόνιμοι υπάλληλοι βρίσκονταν εντός του κτιρίου.
Παραδομένη στις φλόγες και το χάος από την ανεξέλεγκτη δράση των κουκουλοφόρων και την ανυπαρξία της Αστυνομίας παρέμεινε ολόκληρη τη νύχτα η Αθήνα. Από την Πατησίων, την Ομόνοια, το Σύνταγμα, το Κολωνάκι, την Πανεπιστημίου, την Ακαδημίας, τη Συγγρού και την Αλεξάνδρας, μέχρι του Ζωγράφου, την Ερμού και το Μοναστηράκι, τα πάντα ήταν παραδομένα στη φωτιά και το έλεος των αντιεξουσιαστών.
Δεκάδες κτίρια- έως τα μεσάνυχτα βρίσκονταν σε ταυτόχρονη εξέλιξη πάνω από τριάντα πυρκαγιές- έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Ανυπολόγιστες είναι οι νέες καταστροφές σε καταστήματα: τα έσπασαν, τα λεηλάτησαν, έκαναν πλιάτσικο, τα έκαψαν. Εκατοντάδες άνθρωποι κινδύνευσαν, δεκάδες γραφεία και αυτοκίνητα πυρπολήθηκαν. Τίποτα δεν έμενε όρθιο στο πέρασμα των κουκουλοφόρων- ακόμη και το χριστουγεννιάτικο δένδρο στο Σύνταγμα, σύμβολο των γιορτινών ημερών που περίμενε η πρωτεύουσα «για ν΄ ανασάνει», κάηκε.
Μερικές εκατοντάδες κουκουλοφόρων χρησιμοποιούσαν ως ορμητήρια πανεπιστημιακά κτίρια- άσυλα για να εφορμούν και να καταστρέφουν. Οι ομάδες αυτές ήταν αριθμητικά μεγαλύτερες από κάθε άλλη φορά που έχουν εκδηλωθεί επεισόδια στην Αθήνα, προκαλώντας ερωτηματικά για τη σύνθεσή τους.
Το κλίμα της έντασης δεν είχε κοπάσει στην Αθήνα- όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα- από το βράδυ του Σαββάτου. Ολόκληρο το μεσημέρι χθες, μετά τις μαθητικές συγκεντρώσεις, το σκηνικό του πετροπόλεμου είχε στηθεί στο Σύνταγμα και τους κεντρικούς δρόμους.
Με το που άρχισαν οι προγραμματισμένες συγκεντρώσεις- γύρω στις 6.30 το απόγευμαξεκίνησαν και τα επεισόδια. Φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών είχαν ήδη βάψει ένα μικρό κομμάτι του δρόμου κόκκινο ως μια συμβολική ενέργεια για τον άδικο χαμό του 15χρονου.
Λίγα λεπτά μετά μικρές μεμονωμένες ομάδες κουκουλοφόρων και κρανοφόρων πετούν πέτρες σε βιτρίνες μαγαζιών, τραπεζών και ξενοδοχείων. Παρά τις αποτρεπτικές προσπάθειες των διαδηλωτών, οι κουκουλοφόροι συνέχιζαν να δρουν ανενόχλητοι καθώς πουθενά δεν υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις έως την Ομόνοια - παρά μόνο στις καθέτους οδούς, απ΄ όπου πετούσαν δακρυγόνα προς την Πανεπιστημίου. Από τις φλόγες δεν γλίτωσε το ισόγειο του κτιρίου της Εθνικής Τράπεζας στην Ομόνοια, όπου η πορεία που ξεκίνησε από τα Προπύλαια συναντήθηκε με τους διαδηλωτές του ΚΚΕ, οι οποίοι σχημάτιζαν ανθρώπινες αλυσίδες παρεμποδίζοντας «ξένα στοιχεία» να αναμειχθούν με τους διαδηλωτές. Νεαροί κουκουλοφόροι λεηλατούσαν ένα οπλοπωλείο στην Ομόνοια αρπάζοντας σπαθιά και στιλέτα, την ώρα που ο βασικός κορμός της πορείας συνέχιζε στην Σταδίου, όπου άρχισε πετροπόλεμος κουκουλοφόρων με δυνάμεις των ΜΑΤ.

Βροχή μολότοφ-δακρυγόνων

Μετά τις 8.00 το βράδυ, στην Αθήνα επικρατούσε κόλαση. Οι μολότοφ έπεφταν βροχή και τους κρότους διαδέχονταν οι συγκρούσεις, οι εκρήξεις των χειροβομβίδων κρότου-λάμψης και τα δακρυγόνα. Οι κουκουλοφόροι εξοπλισμένοι με λοστούς, κομμάτια από μάρμαρα και βαριοπούλες, συνέχιζαν το καταστροφικό τους έργο. Το κτίριο της Νομικής Σχολής μετατράπηκε σε ορμητήριο: ομάδες ομάδες έβγαιναν από το κτίριο και έκαναν εφόδους στην Ακαδημίας, το Κολωνάκι. Στη συμβολή της Ακαδημίας με την Ιπποκράτους οι φλόγες που τύλιξαν την Εμπορική Τράπεζα στο ισόγειο του κτιρίου άγγιξαν και τους ψηλότερους ορόφους. Ιστορικά κτίρια, όπως η Ακαδημία Αθηνών και το πρόσφατα ανακαινισμένο νεοκλασικό κτίριο «Κωστής Παλαμάς» υπέστησαν ζημιές.

Do you like, ματμαζέλ, the Greece?


Παίρνοντας αφορμή από τα γεγονότα, νομίζω ότι πρέπει να ειπωθούν εκτός από τα δικά μας κακώς κείμενα κι ένα-δύο πραγματάκια και για τους άλλους. Τους δημοκρατικαράδες της Ευρώπης που, ασχέτως αποικιοκρατίας και αιματοκυλίσματος της Ευρώπης, των Βαλκανίων, του κόσμου, έρχονται και κάνουν όψιμα τους τιμητές.
Όλους αυτούς που νομίζουν ότι η Ελλάδα είναι ο επί γης παράδεισος, το λίκνο της δημοκρατίας, η ευρωπαϊκή Εδέμ. Όλους αυτούς που νομίζουν ότι εμείς εδώ τη βγάζουμε αραχτοί στην παραλία, λιαζόμαστε τρώγοντας καρπούζι και σουβλάκια κι όταν μας τη σβουρίξει, ρίχνουμε κι ενα syrtaki dance.
Αυτούς που νομίζουν ότι οι Αθηναίοι κυκλοφορούν στη στοά του Αττάλου, μασουλώντας φακές και σκόρδα, φιλοσοφούν και ανακαλύπτουν τη σύνδεσή τους με την αρχαιότητα. Που νομίζουν ότι αν εισπνεύσεις τα χημικά των αστυνομικών (που θα φας κατευθείαν στο πρόσωπο μαζί με το τενεκεδάκι) θα πας σε ένα νοσοκομείο, θα τους πεις "ακούστε, θέλω να κάνω ένα check up" και οι γιατροί θα τσακιστούν να σε εξυπηρετήσουν. "Αλίμονο, περιπεράστε, στη διάθεσή σας".
Δεν ξέρουν και δεν φαντάζονται ότι για να σε δεχτεί ο γιατρός του δημόσιου νοσοκομείου για οποιαδήποτε νόσο και μαλακία πρέπει να κλείσεις ραντεβού εντελώς προληπτικά. Έτσι, 5-6 χρόνια πριν, όταν ακόμη υποψιάζεσαι ότι μπορεί κάποια στιγμή να έχεις διαβήτη- στένωση- ειτζ- πανώλη- ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Δεν ξέρουν και δεν φαντάζονται ότι όταν τα μεικτά σου εισοδήματα είναι 1500 ευρώ τα 580 πάνε σε φορολογία.
Φαντάζονται ότι είμαστε όλοι πανευτυχείς και αγαπησιάρηδες με τους ξένους, αντιμετωπίζουμε την οικονομική κρίση με αλληλοβοηθητικές μεθόδους τύπου 50ς και λύνουμε όλα τα προβλήματα κάτω από τον λαμπερο ήλιο μας.
Και ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι εδώ το νερό κοστίζει ακριβότερα από ότι κοστίζει εκεί το γάλα. Εδώ ξαφνικά όλα είναι πανάκριβα, όχι όπως στην πατρίδα τους. Ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι ο άκρατος καπιταλισμός έχει οδηγήσει στην ανεργία χιλιάδες ανθρώπους εδώ... συγγνώμη, φίλοι μας ευρωπαίοι, που δεν ζούμε ψαρεύοντας με τράτες και δημιουργώντας την ειδυλλιακή Ελλάδα που σας σέρβιραν σε μια τουριστική μπροσούρα...
Συγγνώμη που προσπαθούμε -ανεπιτυχώς- να ανεβάσουμε τους ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας για να μην είμαστε το γραφικό παραθαλάσσιο χωριουδάκι της Ευρώπης που πάτε για μπάνιο και ηλιοθεραπεία. Συγγνώμη που διεκδικούμε το μερίδιό μας στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα κι ας κάνουμε μαθήματα σε αίθουσες χωρίς τζάμια (έχουν φροντίσει κάτι ακαταλόγιστοι γι'αυτό) και όχι σε πολυτελή campus όπως τα δικά σας.
Συγγνώμη που σας χαλάμε τη μανέστρα του "live your myth in Greece" δείχνοντας την οργή μας που μας φέρονται όλοι οι "από πάνω" σαν σε τετράποδα. Κάντε μας όμως τη χάρη να κοιτάξετε τα χάλια σας, πριν κατακρίνετε τα δικά μας. Κάντε μας τη χάρη να κοιτάξετε τα απολυταρχικά καθίκια που έχετε εκλέξει να σας κυβερνούν, όπως κι εμάς. Άκουσα έναν δημοσιογράφο που έλεγε ότι οι Έλληνες πολιτικοί αρπάζονται από την εξουσία αντί να υπηρετούν το λαό. Καλά που βγάλατε τον κύριο Μπρούνι βρε, που άλλο πονοκέφαλο δεν έχει παρά πως θα βελτιώσει τη ζωή του μέσου Γάλλου... Την τύχη σας νά 'χαμε, βρε μπαγάσικα!
Δεν υποστηρίζω με κανένα τρόπο τα έκτροπα που δημιουργούν οι ανεγκέφαλοι. Αλλά όχι να μας κάνει κριτική και η γειτόνισσα για τα μούτρα μας μες στο σπίτι μας! Αυτό παραπάει! Και σε άπταιστα γαλλικά (sic)

ΑΕΙ ΣΙΧΤΙΡ ΜΑΝΤΑΜ!

Κύριε συνήγορε, από πότε η εκ προθέσεως ανθρωποκτονία με δόλο άμεσο α' βαθμού γίνεται "αποτέλεσμα παρεξήγησης"; Και από πότε βγάζουμε συμπεράσματα ενώ η βαλλιστική εξέταση δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί; Θα αλλάξουμε και τη δικονομία τώρα; Πάντως, εκπληκτικό το "ένστικτο αυτοσυντήρησης" του κατηγορουμένου... τον έκανε να γυρίσει πίσω ενώ είχε διαφύγει τον κίνδυνο από την "απειλή" των άοπλων 15χρονων παιδιών για να συλλάβει με σαμψωνικό θάρρος 30 άτομα. Όσο για το απολογητικό υπόμνημα, όλοι οι Έλληνες μείναμε ενεοί... Κέντημα -απολύτως ασύγγνωστου- ψεύδους! Μα, να ξέρει ακόμη και τους βαθμούς του παιδιού στη σχολή Μωραϊτη και τη σχέση του με τους συμμαθητές του; Τι λαγωνικό είναι αυτός... Τελικά εκπυρσοκρότησε το όπλο όταν το έβαζε στη θήκη, όταν το έβγαζε από τη θήκη ή μήπως όταν έδειχνε στα πιτσιρίκια την... γενναιότητά του;

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ,ΡΕ! ΤΟΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ;



Επέστρεψε για να σκοτώσει
Μετά το φραστικό επεισόδιο οι αστυνομικοί γύρισαν πεζοί με επιθετικές διαθέσεις

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Λία Νεσφυγέ Στέλιος Βραδέλης
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ που κάνουν λόγο για επίθεση από μεγάλη ομάδα νεαρών που έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή τους αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού.
«Τον Αλέξη τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ. Ο αστυνομικός έστρεψε το όπλο του προς την πλευρά που βρίσκονταν τα παιδιά και πυροβόλησε στο ψαχνό για να σκοτώσει και όχι για να εκφοβίσει».
Η Κατερίνα, που διηγείται στα «ΝΕΑ» τις τραγικές στιγμές του φόνου του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, βρισκόταν στο καφέ της οδού Τσαμαδού μαζί με τον φίλο της όταν ο νεαρός μαθητής έπεσε νεκρός με μια σφαίρα στο στήθος. Λίγο αργότερα, όλη η Ελλάδα άρχισε να συνταράσσεται από σοβαρά επεισόδια...
Το Σάββατο το βράδυ, λίγο πριν από τις 9, δύο ειδικοί φρουροί που υπηρετούσαν στο Α.Τ. Εξαρχείων, ο 37χρονος Επαμεινώνδας Κορκονέας και ο 31χρονος Βασίλης Σαραλιώτης, πέρασαν από τη συμβολή των οδών Χαριλάου Τρικούπη και Ναυαρίνου με περιπολικό της ΕΛ.ΑΣ. Στο σημείο εκείνο βρισκόταν συγκεντρωμένη μια ομάδα νεαρών που, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των δύο αστυνομικών, αποτελούνταν από περισσότερα από 30 άτομα, τα οποία επιτέθηκαν στο περιπολικό με πέτρες και ξύλα. Οι αυτόπτες μάρτυρες όμως του περιστατικού διαψεύδουν τους ισχυρισμούς των αστυνομικών, καθώς κάνουν λόγο για μία ομάδα 10 νεαρών που πέταξαν δύο πλαστικά μπουκάλια και ένα τασάκι στο περιπολικό- κάτι που επιβεβαιώνουν και τα ευρήματα στο περιπολικό.

Πάρκαραν το περιπολικό

Αμέσως μετά, οι δύο ειδικοί φρουροί πήγαν στην οδό Χαριλάου Τρικούπη, όπου πάρκαραν το περιπολικό και πήγαν περπατώντας προς το καφέ όπου βρισκόταν συγκεντρωμένη η ομάδα των νεαρών που προηγουμένως είχαν τις αντεγκλήσεις με τους αστυνομικούς.
«Είδαμε ξαφνικά δύο αστυνομικούς με τις στολές τους να κατευθύνονται προς το μέρος μας εκστομίζοντας βρισιές στα παιδιά. Μάλιστα, ο πιο μεγαλόσωμος, αυτός που στη συνέχεια πυροβόλησε, έπιανε το παντελόνι του στο ύψος των γεννητικών του οργάνων και τα έδειχνε στα παιδιά εκστομίζοντας χοντρές βρισιές. Στο ίδιο ύφος απαντούσαν και τα παιδιά, με τη μεταξύ τους όμως απόσταση να είναι στα 10 με 15 μέτρα», αποκαλύπτει η Κατερίνα.

«Δύσκολη κατάσταση»

Σύμφωνα με την κατάθεση του Κορκονέα και του Σαραλιώτη, η ομάδα των νεαρών που βρισκόταν σε καφέ στη διασταύρωση των οδών Τσαμαδού και Μεσολογγίου μόλις τους είδε ξεκίνησε να τους ρίχνει διάφορα αντικείμενα, όπως πέτρες, μπουκάλια και ξύλα. Τον ισχυρισμό όμως των δύο αστυνομικών διαψεύδουν οι αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας, αλλά και τα όσα βρέθηκαν στον τόπο της δολοφονίας.«Δεν βρήκαμε ούτε ξύλα ούτε πέτρες εκεί για να μπορέσουμε να επιβεβαιώσουμε την κατάθεση των συναδέλφων μας», αποκαλύπτει στα «ΝΕΑ» ανώτερος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.
Στο σημείο εκείνο ο Σαραλιώτης, όπως είπε και στους ανωτέρους του, θεώρησε πως διαμορφωνόταν μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση γι΄ αυτόν και τον συνάδελφό του και έριξε μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης προκειμένου να απωθήσει τους νεαρούς. Την ώρα που ο Σαραλιώτης έριχνε τη χειροβομβίδα, ο Κορκονέας, σύμφωνα με την κατάθεση του, έριξε τρεις πυροβολισμούς. «Έριξα δυο φορές στον αέρα και μία στο έδαφος για εκφοβισμό. Δεν είδα κανέναν να τραυματίζεται. Έμαθα για τον θάνατο του 15χρονου ύστερα από λίγα λεπτά από τους ανωτέρους μου», κατέθεσε ο 37χρονος ειδικός φρουρός. 
 
«Δεν γύρισαν ούτε να κοιτάξουν»

«Το παιδί έπεσε αιμόφυρτο κάτω και όλοι παγώσαμε. Κάποιος του πήρε τον σφυγμό και μας είπε ότι ο Αλέξης είναι νεκρός. Οι δύο αστυνομικοί όμως δεν γύρισαν ούτε να κοιτάξουν τι έγινε», λέει στα «ΝΕΑ» ο αυτόπτης μάρτυρας Δημήτρης Γ. «Δεν κατάλαβα πως κάποιος έπεσε νεκρός. Γι΄ αυτό και δεν πήγα να βοηθήσω», έλεγε ο Κορκονέας σε συναδέλφους του που τον επισκέφθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στα κρατητήρια της Ασφάλειας στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Σήμερα θα γίνει η νεκροτομή, παρουσία και εμπειρογνώμονα της οικογένειας του θύματος.

Αυτά έγιναν. Και το παιδί θα κηδευτεί αύριο. Και κανείς δεν ξέρει τι να πει.
Καλή αντάμωση, μικρούλη.
R.I.P.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

Let it snow!



Ο χειμώνας μπήκε και η πόλη το πήρε απόφαση... Αυτό που ποτέ δεν κατάλαβα είναι γιατί το χειμώνα καταργούνται τα χρώματα από τα ρούχα των ανθρώπων και κυριαρχούν οι αισιόδοξες αποχρώσεις του σκούρου μαύρου, του πιο ανοιχτού μαύρου, του καφέ σε όλους τους τόνους, του γκρι και εσχάτως του χαρούμενου μωβ... Πάντως μη μου πείτε ότι γίνεται για τεχνικούς λόγους, γιατί αν λασπωθείς, μια χαρά φαίνεται και στο άσπρο και στο μαύρο! Έτσι λοιπόν, η αιωνίως στραβοκέφαλη υπογράφουσα, πάει κόντρα στο ρεύμα, φορώντας άσπρα, εκρού και μπεζ.
Στο μεταξύ, το Κολωνάκι κινείται στο παράλληλο μικρο-σύμπαν του. Οι γυναίκες που κυκλοφορούν στη γειτονιά των ψηλομύτηδων με ακόμη πιο ψηλομύτικο ύφος από τους αυτόχθονες, είναι -στην πλειονότητά τους- ντυμένες χειρότερα από ποτέ, είναι βαμμένες χειρότερα από ποτέ και πιο αδύνατες από ποτέ. Έντονα πάθη ξεσπούν μεταξύ των gay επισκεπτών και ιθαγενών, αντιζηλίες, δημόσια ξεκατινιάσματα, μίση, έρωτες και τα άπλυτα στη φόρα.
Μέσα σε όλα αυτά, έρχονται Χριστούγεννα! Το νιώθεις να υπάρχει στον αέρα... Οι βιτρίνες ντύθηκαν γιορτινά, τα deli έβγαλαν στις προθήκες τα pate και τις creme de foie τους μαζί με πάσης φύσεως, προέλευσης και τιμής σαμπάνιες και αφρώδεις οίνους. Οι παλιοί νοικοκυραίοι ξεκινούν τις προετοιμασίες κι εγώ δεν έχω στολίσει ακόμη το δέντρο μου! Φέτος σκεφτόμουν να το κάνω εντελώς space, με τυρκουάζ και λιλά μπάλες και στολίδια αλλά ο φίλτατος Rebesque μου ξεκαθάρισε ότι σε σπίτι με Bee-Gees-όδεντρο δεν κάνει ποδαρικό. Οπότε, με βλέπω μάλλον για κλασικό συνδυασμό μπλε-ασημί. Αν και είδα και την εντελώς gothic εκδοχή σε tannenbaum, με καφέ, μαύρες, μωβ και σκουροπράσινες μπάλες... Χαρά κι ευτυχία...
Άντε, βρε, καλά μας Χριστούγεννα...

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Οι Γερμανοί ξανάρχονται (?)


Πετάχτηκα από το κρεβάτι μου όπου χουζούρευα (τι σπάνιο) ακούγοντας τον ήχο σειρήνας που ερχόταν -μάλλον- από Λυκαβηττό μεριά. Και τότε αναδύθηκαν από μέσα μου οι αναμνήσεις από τις αφηγήσεις γιαγιάδων και παππούδων που έζησαν την κατοχή και όλα τα συμπαρομαρτούντα: Η σειρήνα του Λυκαβηττού σήμαινε την "ώρα του παιδιού", ήτοι τη χαρούμενη πορεία προς τα καταφύγια.
Κι επειδή εμείς καταφύγιο δεν έχουμε (έχουν γίνει όλα "ημιυπόγεια διαμερίσματα") άρχισα να αναρωτιέμαι. Τι έγινε, ρε παιδιά; Πόλεμος, επιστράτευση, είναι οι βάρβαροι να έρθουν σήμερα; Η σειρήνα -ό,τι κι αν ήταν- σταμάτησε αλλά εγώ συνέχισα. Μετρήστε. Γερμανικές τράπεζες ανακατεύονται στα οικονομικά μας. Γερμανοί έχουν πάρει σχεδόν όλη την παράκτια Μακεδονία (τουλάχιστον αν μας κηρύξουν τον πόλεμο τα Σκόπια, θα πολεμήσουν και τα Γερμανόπουλα υπέρ βωμών κι εξοχικών). Γερμανοί αγοράζουν τα κανάλια μας. (Άσχετο, αλλά η γειτονιά αναβαθμίστηκε πολιτισμικά, δεν έφυγε μόνο ο Γονιδιομανής, δεν έχουμε μόνο τον απέναντι πιανίστα, κάποιος άλλος ακούει το spente le stelle... και με συγκίνησε.)
Και σε αυτό το σημείο θεωρώ σκόπιμο να αναφερθώ στην ελληνο-γερμανική παράσταση που παρουσιάζεται στο BIOS, στην Πειραιώς και λέγεται "Τρίπτυχο" έχει δε ως ήρωες τον Ιάσονα και τη Μήδεια. Μόνο. Συγγραφέας ο Σάξων Heiner Muller. Αυτή η παράσταση ήταν το κάτι άλλο... Ο απόλυτος θρήνος του θεατή για το χρόνο και το χρήμα που έχασε. Είπα "Μήδεια" αλλά μη φανταστείτε ότι ήταν αυτή η βερσιόν με τα παιδιά που στο τέλος τα κάνει κεμπάπ, όοοοχι! Προφανώς ο Saxon είναι πολύ πρωτοπορία.
Προσέχτε: έχει βάλει τον Ιάσονα και τη Μήδεια στην τουαλέτα. Παρεούλα, μέθεξη, ακόμη κι εκεί που ο βασιλιάς πάει ασυνόδευτος. Υπάρχει κι ένας καθρέφτης βαλμένος πλάγια προς το ταβάνι, που λες "να, τώρα, από στιγμή σε στιγμή θα ξεκολλήσει και θα τους έρθει κολλάρο με αυτά που ακούμε". Ο Ιάσονας τα λέει στα γερμανικά. Η Μήδεια στα ελληνικά. Δέσε μέσα Πολυχρόνη. Κορυφαία η ερώτηση του μπροστινού στη φίλη του "καλά, ο Ιάσονας από το Βόλο δεν ήτανε; Γι'αυτό τους λένε αυστριακούς..." Εκεί δεν άντεξα. Μετά από 45 λεπτά απύθμενης σαχλαμάρας και μερικά δευτερόλεπτα προσπάθειας να αυτοσυγκρατηθώ, κατάφερα να βρεθώ εκτός, πήρα τηλέφωνο τον Ρεμπέσκ και κλωτσήσαμε στο γέλιο, σχολιάζοντας ποταπά, οι πριμιτίφ, την πρωτοποριακή παράσταση.
Όλο το θέαμα θύμιζε τις αλήστου μνήμης σκηνές των "Δύο ξένων" όπου η Μαρούσκα μιλάει σε άπταιστα ρωσικά και η Ντένη σε άπταιστα ελληνικά και παρά ταύτα συνεννοούνται... Μα τον Τουτατί, σας λέω! Πάντως εγώ ένα έχω να πω. Αν τυχόν και ξανάρθουν οι Γερμανοί, παρακαλούνται να φέρουν κανένα αυτοκίνητο, καμιά ηλεκτρική συσκευή (τώρα που θα γίνουν ανάρπαστες οι κινέζικες, αθάνατα τεμάχια) αλλά να αφήσουν την πρωτοπορία τους στην πατρίδα τους, γιατί οι αποζημιώσεις που πληρώνουν για τα εγκλήματα πολέμου θα μοιάζουν χαρτζιλίκι σε παιδί του νηπιαγωγείου μπροστά σε αυτά που θα τους ζητηθούν για την ψυχική οδύνη από παρόμοιες πρωτοπορίες. Έχουμε υποφέρει τα μέγιστα ως λαός...
Όχι άλλο κάρβουνο!

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Είσαι κινεζάκι; Ναι. Τρως πολύ ρυζάκι; Ναι. Πόσες κουταλίτσες;


Πάντως όπως πάνε τα πράγματα, σίγουρα όχι πολλές. Ο καλός φίλος Μάουρο, που βρίσκεται στη χώρα του Σινικού τείχους και της σινικής μελάνης, είναι κάθετος. Η διεθνής οικονομική ύφεση χτύπησε και την πόρτα της διοργανώτριας χώρας των φετινών Ολυμπιακών και οι βιομηχανίες ρούχων, ηλεκτρικών ειδών, παπουτσιών και παιχνιδιών είναι στα κλεισίματα. Δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να χαρεί που θα σταματήσει η παραγωγή φτηνών μα και επικίνδυνων ειδών ή να λυπηθεί.
Κι εδώ που τα λέμε, οι συνθήκες ζωής των εργαζόμενων σε πολλές βιομηχανίες μου θύμισαν έντονα αυτές των αγροτών της Ρωσίας γύρω στα 1915. Ο κάθε εργαζόμενος έχει δικά του 2 τ.μ. χώρο και το κρεβάτι που κοιμάται. Κατά τα άλλα, ακόμη και τα βιβλία περνάνε από χέρι σε χέρι. Αν υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες, οι κάτοικοί τους πρέπει να έχουν ξεκαρδιστεί μαζί μας. Ο 20ός αιώνας αναλώθηκε στην εκβιομηχάνιση των κοινωνιών και στην ανάπτυξη άκρατα καπιταλιστικών συστημάτων σε σχεδόν όλο τον κόσμο. Ανίερες συμμαχίες, τραστ, παντός είδους οικονομικές και μη αλητείες, συστηματική εκμετάλλευση των πόρων του πλανήτη και εξόντωση της φυσικής ζωής.
Και νά'μαστε τώρα, πάνω σε έναν πλανήτη που αδημονεί να φτύσει και να μας πνίξει, με οικονομίες που μας γυρίζουν σε αλήστου μνήμης εποχές, αλλά χωρίς τσάρους, βασιλιάδες, ήρωες, μαμούθ και σπηλαιογραφίες να δίνουν αυτό το πικάντικο touch... Κοινώς γυρίσαμε έναν αιώνα πίσω αλλά αν μη τι άλλο, το βλέπουμε στις πανάκριβες 42άρες τηλεοράσεις μας, των οποίων χρωστάμε ακόμα την 7η δόση.Αν αυτό δε λέγεται "πάμε κατά διαόλου", υποψιάζομαι πως η επόμενη εναλλακτική είναι "πάμε κατά Εφραίμ". Κι ενώ σε όλη την γηραιά ήπειρο μειώνονται τέλη, φόροι και επιτόκια δανείων, στο μικρό γαλατικό χωριό ο Κακοφωνίξ με την κιθάρα προσπαθεί να αρπάξει κι άλλα.
Κάποτε λέγαμε ότι οι Αμερικάνοι είναι χαζοί γιατί δουλεύουν σαν "επιρρεπείς στην αυτοϊκανοποίηση" για να πληρώσουν τις 1856 δόσεις για τα τεράστια ψυγεία-τηλεοράσεις-τραπέζια μπιλιάρδου. Κάποτε οικτίραμε τους Βρετανούς γιατί βγαίνουν μια Παρασκευή κι ένα Σάββατο και γίνονται ντίρλα. Κάποτε λοιδορούσαμε τους Γερμανούς, γιατί το σύστημα "δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά" μας φαινόταν αδιανόητο. Όταν, δε, μιλούσαμε για τους Ιταλούς, που ενώ δεν είχαν εξασφαλίσει τον επιούσιο, έκαναν αιματηρές οικονομίες για να πάρουν Αρμάνι, το κέφι απογειωνόταν...
Αν μέσα σε όλα αυτά κάποιος από σας διέκρινε οποιαδήποτε -εντελώς συμπτωματική- ομοιότητα με τους Νεοέλληνες, είναι απαίσιος παλιοχαρακτήρας, του χρειάζεται, δε, βρεγμένη σανίδα για να στρώσει . Είδε κανείς σας την πιστωτική μου;

Υ.Γ. Ειρήσθω εν παρόδω, λένε ότι "Ελλάς" σημαίνει στα κινέζικα "χώρα της ελπίδας". Άλλοι λένε ότι σημαίνει "χώρα του φωτός". Αμφότερα ιδιαζόντως χιουμοριστικά, ομολογώ...

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Γύφτισσα μέρα στο παλιό μουράγιο...


Γκαντεμομέρα και σήμερα... Ξεποδαριάστηκα πρωί πρωί να γυρίσω σπίτι άρον άρον, μια ώρα αφού είχα φύγει, νομίζοντας ότι έχω αφήσει το μάτι της κουζίνας αναμμένο, ξεποδαριάστηκα το μεσημέρι να τρέχω -αλυσιτελώς φυσικά- σε 5 υποκαταστήματα της Vodafone να βρω συσκευή χρησιδανεισμού για το Vodafone Mobile Connect μου που τον τελευταίο καιρό έχει τάσεις αυτοκτονίας και όταν κατάκοπη γύρισα στο ρημάδι μου κι άνοιξα την τηλεόρασή μου ονόματι Τιβή (όπως Βιβή) να δω τι άλλο γκαντεμιάστηκε σήμερα, τι να δω; Τη στρογγυλή θεά να φλερτάρει ανερυθρίαστα με το παιδί που βλέπετε... Και πάνω που έβλεπα ήχους και άκουγα χρώματα, τηλεφωνεί ο αρχι-ρεμπεσκές φίλος μου να με ρωτήσει αν βλέπω τον αγώνα... Και μαθαίνω ότι το παιδί λέγεται Αλέξανδρος Τζόρβας (μάλλον) και είναι τερματοφύλακας (how obvious) όχι μόνο της Εθνικής αλλά και του Παναθηναϊκού... Εκεί έκλεισα νευριασμένη την τηλεόραση και πήγα για ντους... Σε κάποιο σημείο του Σύμπαντος σήμερα είναι Τρίτη και 13... Χαλλλαρά σε λλλέω... Ώρα για ύπνο, μου φαίνεται... Αν και έχω πολλά ερωτήματα να τριβελίζουν το ακατοίκητο...
α) Ποιοι είναι οι Celesty;
β) Γιατί πρέπει ο Τζόρβας να είναι Παναθηναϊκός;
γ) Όντως η επιδερμίδα αναδομείται μεταξύ 11 και 1 το βράδυ; Αν ναι, δεν πάμε καλά...
δ) Τι είναι το σύνδρομο Portnoy; Σε καβαλάει ο διάολος από όσα βλέπεις γύρω σου κι αρχίζεις να παίζεις σαν τον Portnoy με ό,τι βρεις μπροστά σου;
ε) Πότε θα ξανάρθουν οι Maiden; By the way, το video της ίσως καλύτερης συναυλίας τους στην Ελλάδα αφιερωμένο στους 35.000 και κάτι τρελαμένους που μόλις είδαμε τα γερόντια επί σκηνής, το χάσαμε τελείως... Scream for me, Athena!

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Καλώς ήρθες και πάλι, τρελό καρναβάλι...


Αύριο η μέρα προμηνύεται μπαρουτοκαπνισμένη και ταραχώδης, όπως έχουμε συνηθίσει τις τελευταίες δεκαετίες. Λοιπόν, αυτή τη μανία μερικών να καίνε ό,τι βρουν μπροστά τους, δεν την καταλαβαίνω. Άντε κι έκαψες μια τράπεζα και δυο Chrysler στην αντιπροσωπεία. Και λοιπόν; Τι έγινε; Συνέβαλες στην εγκαθίδρυση της κοινωνικής δικαιοσύνης; Έκανες αυτόν τον κόσμο καλύτερο; Υλοποίησες το "Imagine" του Λένον;
Με συγχωρείτε διά το άκομψον της εκφράσεως, αλλά κολοκύθια μετά ριγάνεως... Απλά, έκανες την αντιπροσωπεία να εγκαταστήσει μερικές ακόμα κάμερες και να διαφημιστεί περισσότερο και την τράπεζα να αποσύρει τα ΑΤΜ, συμβάλλοντας κι εσύ στην ατέρμονη ταλαιπώρια των -ούτως ή άλλως ταλαίπωρων- συμπολιτών σου. Χειροκρότημα, αυλαία. Μεγάλο κατόρθωμα.
Για να μην αναφερθώ στις φθορές ξένης ιδιοκτησίας που γίνονται εναντίον απλών πολιτών. Πληρώνεις ωραία και καλά το Φιατάκι που σε πάει και σε φέρνει, και πάνω που λες "άντε, δυο δόσεις μείνανε ακόμα" κατεβαίνεις και το βλέπεις μπάρμπεκιου. Μετά χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο γιατί σκέφτεσαι ότι θα ήταν καλύτερα να τα χώσεις στον ληστή που έχει το υπαίθριο πάρκινγκ, (το οποίο δε φέρει και ευθύνη για τίποτα, λοιμό, σεισμό, καταποντισμό, πυρκαγιά) θεωρώντας ότι θα απέφευγες την ψησταριά.
Να λοιπόν η ερώτηση κρίσεως της μέρας: Πώς θες να χάσεις τα λεφτά σου; α) να τα κάψεις τα ρημάδια ( ή να στα κάψει κάποιος ευγενώς προσφερθείς), β) να τα χώσεις στους παρκοκλέφτες, γ) να επενδύσεις στο Χρηματιστήριο; Οι μόνοι που παραδέχομαι, είναι οι "Οργισμένοι Καταναλωτές", που μπαίνουν σε super market, αδειάζουν τα ράφια και δίνουν πράγμα στον κόσμο. Σε όλους αυτούς που μετά τη λαϊκή, ψάχνουν στα σκουπίδια, λες και ζούμε στην κατοχή. Από τη μια αυτοί κι από την άλλη τα καημένα φτωχόπαιδα σαν το Θοδωρή (μη ρωτήσετε ποιον Θοδωρή) που έκανε αιματηρές οικονομίες μαζί με τη γυναίκα του, αλλά χτίσανε βίλα με 150.000 ευρά.
Όχι σαν εσάς, ανεπρόκοποι, που αν είχατε 150.000 ευρά το πολύ πολύ να παίρνατε κανένα δυάρι στο Χολαργό! Αλλά αυτοί είμαστε, κύριέ μου, εμείς οι Έλληνες, αχάριστος λαός, από τη μιά σπαταλάμε τους πακτωλούς χρημάτων που βγάζουμε από τα elegant επαγγέλματά μας, από την άλλη διαμαρτυρόμαστε όταν ένας καλός και ευσεβής χριστιανός κάνει προκοπή.Κι όλα αυτά, ενώ ζούμε στον επίγειο παράδεισο που λέγεται Ελλάδα. Θάλασσα βρε (που όλο κι ανεβαίνει), ήλιος (σε γενναίες ποσότητες αφού δεν υπάρχει δέντρο να βάλουμε το κεφάλι μας από κάτω), ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι (τα σχόλια δικά σας) και πάνω από όλα ένα κράτος που είναι δίπλα στον πολίτη.
Τι Σουηδίες και σαχλαμάρες... ορίστε, αφού διαμαρτυρόμασταν όλοι για τις τιμές που ήταν εξαιρετικές, το κράτος μας αποδεικνύει πόσο άδικο έχουμε, γιατί πάντα μπορούν να γίνουν χειρότερες. Καταλάβατε; Παιδαγωγικοί είναι οι λόγοι, καθαρά... για να γυρίσουμε στην ενδεδειγμένη σεμνότητα και ταπεινότητα ως οφείλουμε. Και αύριο, όλοι θα καμαρώσουμε για μια ακόμη φορά, σε τι ευνομούμενη κοινωνία ζούμε και δεν το εκτιμάμε, τα γομάρια!
Κι ένα σύντομο ανέκδοτο, ευγενική προσφορά της σεμνής και ταπεινής μας κυβέρνησης: "Πανεπιστημιακό Άσυλο..."

Highlight της μέρας, η γροθιά του Γκαρσία, η οποία όμως ωχριά μπροστά στη συνολική εικόνα του αγώνα Θρασύβουλος-Εργοτέλης. Πάντα έτρεφα απεριόριστη συμπάθεια στους άτυχους ατζαμήδες που βάζουν γκολ στην ομάδα τους...

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Νοέμβρης ήταν η χρονιά κι εδώ γινόταν του χαμού...


Πλησιάζει η 17η Νοέμβρη... Σημαίες και γαρύφαλλα, εμπόριο κι απάτη και λόγοι επισήμων στο κενό... Αλλά αν η θρυλική γενιά του Πολυτεχνείου αποτελούνταν από άτομα σαν τον Λαλιώτη, τι να πει κανείς... Βέβαια, αποκλείεται κάτι τέτοιο. Σίγουρα υπήρχαν και οι αγνοί ιδεολόγοι που ποτέ δεν διαφημίζονται. Αγνά παιδιά, που πάνε μπροστά με σημαία το όραμά τους. Και μετά μου λέει ο ηλικιωμένος από το Αμέρικα "μόνο ένας φοιτητής σκοτώθηκε στη διάρκεια της δικτατορίας κι αυτό γιατί απρόσεχτα βρισκόταν πίσω από την πύλη που έριξε το άρμα μάχης". Είναι δυνατόν μετά να σεβαστεί κανείς την ηλικία του άλλου; Είναι δυνατόν να μην ασχοληθείς με τη φυσιολογία συγγενούς του προσώπου α΄βαθμού συγγένειας;
Τώρα που γράφω όλα αυτά, στην τηλεόραση παίζουν τα επεισόδια του Αλκαζάρ. Κι αναρωτιέμαι... 35 χρόνια μετά, κάποιοι ανοίγουν τα κεφάλια τους όχι γιατί διεκδικούν, αλλά για χάρη 22 κρεμανταλάδων και μερικών πλουσίων που παίζουν subbuteo μαζί τους... Όχι μόνο με τους ποδοσφαιριστές, αλλά δυστυχώς και με τους ανεγκέφαλους. Αλήθεια, αξίζει τον κόπο;
Τι να νιώθουν άραγε όλοι αυτοί που τότε μάτωσαν σωματικά και ψυχικά για όσα γίνονται σήμερα; Τι να νιώθουν για αυτό τον αγώνα που κορυφώθηκε το κρύο βράδυ της 17ης αλλά αντί να περάσει σαν η μέγιστη επαναστατική κίνηση της νεότερης Ελλάδας, κάποιοι αρνούνται ακόμη και το αν πράγματι έγιναν όλα αυτά; Ναι, όπως το ακούτε, είναι αρκετοί που αρνούνται αυτή τη μέρα ως εθνική επέτειο, λέγοντας "δεν έγινε τίποτε επί επταετίας".
Μα δεν είναι μαγικό πώς οι λέξεις μπορούν να χαϊδέψουν ή να μαστιγώσουν; Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει... "Χούντα" "Δικτατορία" "Φασισμός" για τους από δω... "Επταετία", "Επανάσταση" (και δη "Εθνοσωτήριος"!) για τους απο κει... Η επανάσταση της ημιμάθειας, της βλακείας, της στρατοκρατορίας και του ολοκληρωτισμού εναντίον της -κακήν κακώς υπάρχουσας έστω- δημοκρατίας. Και πώς μετράς μόνο με τα χρόνια, ρε φίλε; Τα χρόνια πέρασαν. Αυτή είναι η δουλειά τους. Ρωτήστε και τον Ηράκλειτο, αν δεν πιστεύετε. Με τους ανθρώπους όμως, τί γίνεται, ρε φίλε;
Το μόνο που έμεινε δηλαδή από την "επανάσταση" ήταν η διάρκειά της; Γιατί εγώ κι άλλοι πολλοί έχουμε διαβάσει, ακούσει, δει ότι έμειναν "πίσω" πολλές ψυχές. Γιατί, ναι, ρε φίλε, καλό το χαϊλίκι, αλλά μερικοί μετράμε τις ψυχές. Και βγαίνουν λιγότερες από ότι πρέπει. Και λείπουν αυτοί που δε θα έπρεπε. Και μείνανε αυτοί που δεν το άξιζαν. Κι αυτό, ρε φίλε, δε λέγεται "επταετία". Δε λέγεται καν "Φασισμός". Λέγεται "έγκλημα κατά συρροή". Για μερικούς και "κατ' επάγγελμα". Ούτε καν. Υπάρχουν λέξεις για να περιγράψεις τα βασανιστήρια στα ξερονήσια; Το κολαστήριο της οδού Μπουμπουλίνας; Τις "μοντεσοριανές" μεθόδους της ΕΑΤ-ΕΣΑ; Το μπουκάρισμα του τανκ ενώ στην πύλη κρεμόντουσαν σαν τσαμπιά σταφύλι οι φοιτητές; Δε νομίζω.
Εδώ δεν υπάρχουν καν λέξεις για να περιγράψεις τον πανικό που δημιουργεί 1 άοπλος σε 20 ένοπλους αστυνομικούς και προσπαθούν να αποσοβήσουν τον κίνδυνο, χτυπώντας τον ανηλεώς, σε ό,τι βρουν μπροστά τους, όποια ηλικία κι αν έχει. Η ελληνική αστυνομία; Παιδιά του ελληνικού λαού, που κάνουν το καθήκον τους και μερικοί αλήτες τους επιτίθενται. Αυτοί που δέρνονται, ποιού λαού παιδιά είναι; Από που διάολο μεταναστεύουν κάθε φορά, ρε γείτονες; Γεμίζουν λεωφορεία από άλλες χώρες και τους κουβαλάνε κάθε που έχει πορεία; Αλήθεια, αυτά τα λεβεντόπαιδα με τις στολές, έχουν καθήκον να δέρνουν κόσμο;
Γιατί εγώ ξέρω ότι από το Σύνταγμα έχουν καθήκον να υπερασπίζουν τη σωματική ακεραιότητα (και όχι μόνο) των πολιτών. Και υπάρχει και μια αρχή, που λέγεται αρχή της αναλογικότητας. Αλλιώς, είναι αυτό που περιγράφει ο Ντε Νίρο στο "Καζίνο" για τον συνεργάτη του: "αν τον χτυπούσες με μαχαίρι, ερχόταν με πιστόλι." Τα μπαστούνια του μπέιζμπολ που κρατάτε, δεν τα έχετε για να χτυπάτε άοπλα παιδιά και ανήμπορους γέρους. Τα έχετε για να ακινητοποιείτε τους γνωστούς άγνωστους, τους εμπόρους ναρκωτικών αν προσπαθήσουν να σας ξεφύγουν, τους εγκληματίες κάθε λογής που αφήνετε δίπλα στα υπηρεσιακά σας περίστροφα και χωρίς χειροπέδες.
Αφού λοιπόν κρατάτε αυτόματα όπλα σαν να κρατάτε σακουλάκι με πασατέμπο, πουλώντας μούρη σε όσες περνάνε, αφού δεν προστατεύετε τους κατοίκους των "φτωχών" περιοχών αλλά προτιμάτε να γίνεστε φύλακες πλουσίων, ενώ πληρώνεστε από τον λαό, αφού συφιλιάζετε με τον αγώνα των πολιτών για τα δικαιώματά τους που περιστέλλονται κάθε μέρα, αφού στα Εξάρχεια δεν πάτε ποτέ να καθαρίσετε την πλατεία από τα αποβράσματα αλλά κάνετε εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους σε μακρυμάλληδες που περπατούν στους γύρω δρόμους γιατί δεν σας αρέσει η φάτσα τους, είστε άξιοι της μοίρας σας.
Οι υπόλοιποι, εσείς δηλαδή που έχετε ακόμα το μυαλό στο κεφάλι σας (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι, γνωρίζω 2) υπομονή... Όσο για μας τους πολίτες, ας κάτσουμε λίγο να σκεφτούμε πώς διάολο χρησιμοποιούμε την ελευθερία που κάποιοι άλλοι μας χάρισαν κι ας γίνουμε σωστότεροι. Γιατί δυστυχώς, όπως έχει πει άλλος πριν από μένα, "η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να νικήσει τη φυσική ηλιθιότητα". Γιατί, εκείνο το έρημο το "ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, 35 χρόνια μετά. Μόνο που τώρα, οι μισοί φοιτητές έχουν μπολιαστεί με τους θανατηφόρους ιούς των κομμάτων και οι υπόλοιποι βλέπουν re-αλήτη shows.

Το Πολυτεχνείο ζει. Στις ψυχές λίγων ίσως. Αλλά όσο αυτοί οι λίγοι υπάρχουν ακόμη, η φλόγα δε σβήνει. Για τα υπόλοιπα, σιωπή.

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Το πτωχοκομείον είναι πάλι μείον (ή “Αθήνα, πόλη του φωτός")



Η ασθένεια κράτησε περισσότερο του αναμενομένου, αλλά τουλάχιστον είχαμε καλά νέα στα επαγγελματικά μας (που λένε και οι αστολόγοι)... Η γράφουσα όλως απροσδοκήτως έχει πάθει μια προκοπή τελευταία και σύντομα θα πάψει να κοπροσκυλιάζει και θα ξαναγίνει "χρήσιμο μέλος της κοινωνίας" ή αλλιώς θα μπει πιο δυναμικά "στην παραγωγική διαδικασία"... Ωραίοι, βελούδινοι τρόποι να πεις σε έναν νέο άνθρωπο "τράβα κουπί, σκάτζα βάρδια". Τουλάχιστον ευχαριστώ τον καλό Θεούλη που δε γεννήθηκα Τζούλια. Εσείς το ξέρατε ότι το να είσαι Τζούλια είναι από μόνο του επάγγελμα; Εγώ το έμαθα εσχάτως και το πόσο λυπήθηκα τις απανταχού Τζούλιες, δεν περιγράφεται... Το δε γατί της γειτόνισσας δεν μπορούμε να το συνεφέρουμε από το κλάμα. Στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στης γης τις ταλαιπωρημένες Τζουλιο-βιοπαλαίστριες και σας καλώ να αναλογιστούμε όλοι μαζί το χαϊλίκι μας, που μας επιτρέπει να έχουμε συμβατικές δουλειές (όσοι δουλεύουν... ακόμα) γιατί ονόματα τύπου "Μαρία", "Κατερίνα" ή ακόμη και πιο σπάνια, όπως "Ευλαμπία", δεν φτάνουν από μόνα τους να μας γράψουν σε ασφαλιστικό ταμείο. Τώρα που είπα για ονόματα, μπορεί κανείς να μου πει πώς στην ευχή προκύπτει το "Μελίνα" από το "Μελπομένη"; Το είδα γραμμένο δε θυμάμαι που, αλλά το βασάνιζα όλη νύχτα και πάλι δε μου έβγαινε. Κατά τα άλλα, ο Τατούλης διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ (όχι από βουλευτής, όπως βλακωδώς λένε στα δελτία ειδήσεων) και ανεξαρτητοποιήθηκε. Τουλάχιστον ελπίζω να εμμείνει στις θέσεις του και να μη δούμε πάλι επιστροφές, καταστροφές, έχω για χάρη σου κάνει πολλές... Εγώ ένα έχω να πω για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα: όταν χτες ο αγαπητός φίλος Brian με ρώτησε τι στην ευχή έγινε με κάτι μοναχούς του Αγίου Όρους, χρειαστήκαμε ένα δίωρο για να του περιγράψω μόνο το μπάχαλο Βατοπεδίου και τα πολιτικά θέματα που άπτονται αυτού. Μετά την πολιτική ανάλυση, ο φτωχός μου Brian πήγε για παυσίπονο γιατί δεν ένιωθε και πολύ καλά. Και ρωτάω, η μαντάμ Σουσού: εμείς που τα ζούμε κάθε μέρα χωρίς παυσίπονο, πώς αντέχουμε; Λες να είμαστε η εκλεκτή φυλή και να έχει τελικά δίκιο ο εθνεγέρτης Λιακόπουλος; Αν υποψιαστώ...