Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Ψησταριά "Η ωραία Αθήνα"




Γειά σας, γειά σας, γειά σας... Αφού φωτιά έχουμε και δη μπόλικη, βάζω τις συνταγές. Το καινούριο δέντρο με το ροζ-φουξί-πες-το-και-λιλά αστέρι θα μπορούσε να σταθεί σε κάτι μενεγακικής εμπνεύσεως, αλλά όχι και μέσα στο κέντρο της Αθήνας! Αλλά δεν καταλαβαίνω (και θα το προτείνω στον Νικήτα) αφού είμαστε θαλασσινή χώρα, αφού έτσι κι αλλιώς τα δάση μας υπάρχουν μόνο σε φωτό, αφού το ρημάδι το έθιμο με το tannenbaum είναι κατάλοιπο της Βαυαροκρατίας, άρα, του ασχέτου, γιατί δε στολίζουμε ένα μεγάλο ιστιοφόρο; Στην τελική, αντί να το κάψουν, μπορεί να το πάρουν, να φύγουν, να ησυχάσουμε όλοι.
Θυμάμαι και τα τραγούδια της γιαγιάς... "Η Αθήνα τη νύχτα βασίλισσα μοιάζει, κυρά, ξελογιάστρα, χρυσή".. Τι λέτε, μανδάμ. Η Αθήνα εκσυγχρονίστηκε, τι είναι αυτά τα παλαιολιθικά; Πλέον μοιάζει με σεληνιακό τοπίο. Για ξελογιάστρα δεν ξέρω, ξεματιάστρα -λόγω δακρυγόνων- είναι οπωσδήποτε. Το ελικοπτεράκι της Αστυνομίας έχει γίνει το αγαπημένο γκάτζετ της περιοχής Κολωνακίου παρά πέντε και των όμορων περιοχών, αν δεν το ακούσουμε να πετάει, βήμα δεν κάνουμε.
Δεν συγκρίνεται, αγάπη μου, το shopping υπό το καθεστώς τρόμου... τρομερή έκκριση αδρεναλίνης. Βγαίνεις για ψώνια και γυρνάς -αν γυρίσεις- με άλλη ψυχολογία, με διαφορετική κοσμοθεωρία, άλλος άνθρωπος (μισοκαμμένος, τουμπανιασμένος από το ξύλο, ένα κάτι διαφορετικό, τέλος πάντων). Εκτός όμως από χημικά, ο αέρας μυρίζει και εκλογές.
Διότι τώρα που φτάσανε τα πράγματα στο μη περαιτέρω, ψάχνουμε ένα βολικό θύμα για να του φορτώσουμε την αγγαρεία, κατά προτίμηση το ΠΑΣΟΚ για να μπορούμε να το βρίζουμε πάλι την επόμενη τετραετία και να είμαστε οι μάγκες και οι τιμητές. Αυτοί οι δεξιοί λοιπόν, τι υπέροχα πλάσματα... Στην εξουσία μόνοι τους, στην κρίση με τους άλλους. Κάνουν ό,τι τους καπνίσει, φέρνουν την κοινωνία στο χείλος της (αν)αβύσσου και μετά παραπονιούνται ότι τάχα οι άλλες πολιτικές δυνάμεις δεν συνεργάζονται.
Ναι,βρε, δίκιο έχετε. Εσείς είστε μόνο για να διοικείτε, να τσαμπουκαλεύεστε και να τα παίρνετε από παντού. Αλλά το Βατοπέδι έπρεπε να το χρεωθεί ο Αλαβάνος, τις ταραχές να τις διευθετήσει ο Παπανδρέου, να γίνει η Αλέκα η δοσατζού σας που θα βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά για σας, ενώ εσείς θα "μασάτε" ανενόχλητοι τα κέρδη από τους φόρους. Μα είναι γαϊδούρια, χρυσέ μου, καμιά συναδελφική αλληλεγγύη. Θέλετε κι εσείς σαν άνθρωποι να πάτε στο σκυλάδικο, στο γήπεδο, στο Mall βρε αδερφέ! Βγαίνει ο κάθε δημοσιογραφίσκος και σας κράζει δηλαδή επειδή είστε φίλαθλοι και αλέγρα παιδιά; Ήμαρτον, ρε φίλε!
Άσε τα άλλα γαϊδούρια, τους πολίτες. Εμ αμείβονται τα κέρατά τους, έχετε ξεπαραδιαστεί να δίνετε μισθούς και επιδόματα, εμ δεν κάνουν και ειλικρινή δήλωση! Είπατε κι εσείς να κάνετε το μήνυμα διαφήμιση, μπας και περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο μαζί με την πεποίθηση ότι το Ariel προστατεύει το περιβάλλον και οι τράπεζες μας αγαπάνε, αλλά οι Έλληνες είναι απίστευτοι. Πώς πας να δώσεις στο σκύλο σου το χάπι για το Καλααζάρ μέσα στο σαλαμάκι, τρώει ο κερατούκλης το σαλαμάκι και φτύνει το χάπι σαν καρπουζοκούκουτσο; Έτσι κι ο Έλληνας, θα πάει σαν το βόδι να πάρει δάνειο και οικολογικό απορρυπαντικό αλλά ειλικρινή φορολογική δήλωση δε θα κάνει.
Κι ας λέει η σεμνή, γλυκούλα, μη-ξανθιά (δεν απευθυνόμαστε στα κατώτερα ένστικτα), μη-ξέ.... (είπαμε,δεν απευθυνόμαστε στα κατώτερα ένστικτα!) με το λευκό πουκαμισάκι που δημιουργεί -σύμφωνα με τους γκουρού του μάρκετινγκ- την αίσθηση της ειλικρίνειας, περί κοινωνικής αλληλεγγύης. Αλογοκλωτσοσκούφι μου, αν δε βγάλεις διαφήμιση με τη Μπελούτσι για τους άντρες και τον Κλούνεϊ για τις γυναίκες, ειλικρινή φορολογική δήλωση δε σταυρώνεις.
Πάντως σε αυτή τη χώρα, εδώ και δεκαετίες, όλο δηλώνουμε. Τα κοινωνικά μας φρονήματα, τη μετάνοιά μας που δεν ήταν σωστά, τα κτήματά μας, τα εισοδήματά μας... Και επειδή αυτά που δηλώνουν όλοι αυτοί μέσα στο κυνο-βούλιο είναι ψέματα, γιατί μας προπαγανδίζουν και απαιτούν να λέμε την αλήθεια; Με όποιο δάσκαλο καθίσεις...
Μιας και λέμε για διδαχές, μια μικρή ιστορία, η εξωτική ατραξιόν του βλογκίου. Στην Ινδία του Γκάντι, μια μητέρα έφερε το μικρό γιό της μπροστά στον μεγάλο πολιτικό και άνθρωπο. "Ο γιός μου τρώει ζάχαρη, αλλά είναι κακή για τα δόντια του, σε παρακαλώ, πες του να σταματήσει". Ο Γκάντι παρέμεινε σιωπηλός. Της είπε απλά "πηγαίνετε σπίτι και ελάτε πάλι σε καμιά βδομάδα". Μετά από μια βδομάδα, η μητέρα και ο πιτσιρίκος ήταν πάλι ενώπιόν του. Η μητέρα είπε "δεν έχει σταματήσει να τρώει ζάχαρη,φοβάμαι ότι θα κατστρέψει την υγεία του". Τότε ο Γκάντι είπε στο παιδί "Σταμάτα να τρως ζάχαρη". Έκπληκτη η μητέρα ρώτησε "Μόνο αυτό έχεις να του πεις;". Ο Γκάντι έγνεψε καταφατικά και η μητέρα ρώτησε μισοθυμωμένη "Καλά, δεν μπορούσες να του το πεις την προηγούμενη βδομάδα αυτό;" Κι ο Γκάντι απάντησε: "Όχι... την προηγούμενη βδομάδα έτρωγα κι εγώ ζάχαρη".

Πάω να πλύνω τις σχάρες για το μπάρμπεκιου. Τα σέβη μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: