Όχι άλλο κάρβουνο!

Δεν έχω να πω κάτι, ειλικρινά. Πονάει η καρδιά μου. Και ναι, θα γίνω κακή, αλλά γραμμένες τις έχω τις βιλάρες στο Διόνυσο και στον Άγιο Στέφανο και στην Παλλήνη που καήκανε. Μη σώσουνε να τις ξαναχτίσουνε! Δε γίνεται, ρε αδέρφι, μέσα στην κάργα δασική έκταση εσύ να έχεις άδεια οικοδόμησης! Άντε και.....! Και ναι, ρε hijo da puta, να την κλάψεις τη ρημάδα τη βίλα! Γιατί ούτε με καθαρό τρόπο έβγαλες άδεια, ούτε με καθαρά λεφτά έχτισες. Γιατί εσύ πρώτος βίασες το περιβάλλον όταν έχτισες μέσα στο δάσος και μετά βίασε εσένα ο εμπρηστής. Μόνο που βίασε και το δάσος. Και το οικοσύστημα. Και ολόκληρη τη γη σιγά σιγά. Απλώς εκτός από σένα, ρε κτήνος, υπάρχουν και οι άλλοι, οι νόμιμοι, αυτοί που πέρασαν τα 40 κύματα της γραφειοκρατίας μέχρι να τους επιτραπεί να χτίσουν και που πραγματικά έχτισαν ένα σπίτι με τους κόπους μιας ζωής. Και που όπως γίνεται πάντα, πληρώνουν τελικά τα του γάμου.

Κι ο Καταλληλότερος... το χαλβά του και το playstation του. Μπράβο ρε! Έτσι, άστα όλα χύμα, να οργανώνουν οι επιτελείς και να οργώνουν οι εμπρηστές. Γιατί δε μπορείτε να κωλοκάτσετε με τα υπόλοιπα ζώα που σε περιτριγυρίζουν, ούτε να οργανώσετε ομάδες πρόληψης, ούτε να ενισχύσετε την Πυροσβεστική ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ούτε να κινητοποιήσετε ιδιωτικούς φορείς (πχ εταιρείες που διαθέτουν υλικό πυρόσβεσης και οι οποίες ΠΡΟΣΦΕΡΘΗΚΑΝ να το παρέχουν), ούτε να ζητήσεις κανένα αεροπλάνο από το εξωτερικό! Και καλά, δε θες να το ζητήσεις από τους Ευρωπαίους που σε έχουν γραμμένο εκεί που δεν βλέπει ήλιος, να το δεχτώ, γιατί είσαι και παλικάρι σεμνό, ταπεινό και ντροπαλό. Ζήτα το τουλάχιστον από το κουμπαράκι σου, που όσο νά'ναι, του έχεις και το θάρρος. Σιγά τον κόπο! Μερικές χαμηλές πτήσεις ακόμα, αλλά αυτή τη φορά ας εκπαιδευτεί και κανένας πιλότος Canadair!

Οι φωτιές καταστρέφουν την Αττική, την Εύβοια, τη Σκύρο και την περιοχή του Κιθαιρώνα. Κι ενώ από παντού ακούγονται εκκλήσεις, κι ενώ χρειάζεται κινητοποίηση και οργάνωση της βοήθειας που μας στέλνουν από το εξωτερικό, η κυβέρνηση του καταλληλότερου (να διαλύσει την Ελλάδα) έκανε ΤΗΝ ΠΑΤΑΤΑ (όπως τη διαβάσαμε στη zougla.gr):

Δεν πέταξε ρωσικό ελικόπτερο γιατί συλλάβαμε τον πιλότο

Ο κόσμος καίγεται στην κυριολεξία και οι γραφειοκράτες -κατά κυριολεξία- χτενίζονται. Η υπόθεση που αποκαλύπτει η «zougla.gr» συνέβη το απόγευμα της Κυριακής 23 Αυγούστου, την ώρα που η Αττική είχε γίνει παρανάλωμα του πυρός.
Μετά από συνεννόηση των αρμοδίων αρχών, η Κύπρος απέστειλε ειδικό ελικόπτερο πυρόσβεσης, μισθωμένο από τη Ρωσία, προκειμένου να συνδράμει στην κατάσβεση των πυρκαγιών.
Κατά τις 10:45 το πρωί το ελικόπτερο απογειώθηκε από την Κύπρο, με κατεύθυνση τη Ρόδο, όπου και θα ανεφοδιαζόταν. Στη Ρόδο προσγειώθηκε στις 13:00 μετά το μεσημέρι. Οι αρχές του αεροδρομίου, κατά τον έλεγχο των ταξιδιωτικών εγγράφων του πληρώματος, ανακάλυψαν πώς ο συγκυβερνήτης του ελικοπτέρου -με ρωσικό διαβατήριο- χρωστούσε στο ελληνικό Δημόσιο το υπέρογκο ποσό των 600 ευρώ και τον συνέλαβαν.
Αυτό θα πει ζήλος γραφειοκράτη και μάλιστα όταν η πρωτεύουσα της χώρας βρίσκεται υπό πύρινη πολιορκία.
Βεβαίως, το ελικόπτερο δεν μπορούσε να συνεχίσει την αποστολή του χωρίς συγκυβερνήτη. Πληροφορούμενος τα καθέκαστα ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Κύπρου. Λουκάς Λουκά και αντιλαμβανόμενος το εύρος της ανοησίας των ημετέρων δημοσίων υπαλλήλων, έσπευσε να ενημερώσει τον αναπληρωτή υπουργό εσωτερικών Χρήστο Μαρκογιαννάκη.
Ο ημέτερος υπουργός κατόπιν τούτου έδωσε εντολή στους γραφειοκράτες του Δημοσίου στη Ρόδο, να αφεθεί ελεύθερος ο συγκυβερνήτης ώστε να συνεχίσει την αποστολή του. Όπερ και εγένετο.[...]

Σχόλιο:

 

 

(Η τελευταία εικόνα ανήκει εδώ)

(Οι υπόλοιπες ανήκουν στα ΝΕΑonline)

Good riddance!

Επειδή η ιδιοκτήτρια του χώστεν ουντ ντελικατέσεν είναι φύσει και θέσει ταξιδιάρα ψυχή, λατρεύει να αναρτά ούσα εν κινήσει. Το καλοκαίρι, σύμφωνα με μελέτες, είναι κατ'εξοχήν περίοδος χωρισμού. Και συνήθως χωρίζουμε γιατί όλο το σχετικό τζέρτζελο ήταν εξ'αρχής ένα λάθος που δε θέλαμε να παραδεχτούμε. Είτε το παραδεχόμασταν όμως, είτε όχι, παραμένει ένα λάθος που μας ταλάνιζε και από το οποίο θέλαμε κατά βάθος να ξεφύγουμε.
Κι επειδή τα πάντα εν σοφία εποίησεν, ο καλός Θεούλης, η αγία Λογική, η θεία Νομοτέλεια, καμιά βλαμμένη αλόγα ή κανένας "κουμπάρος", έρχεται για να μας απαλλάξει από το μαρτύριο του συνυπάρχειν με το έτερον ήμισυ (που από καιρό έχουμε πάψει να έχουμε σε εκτίμηση) παίρνοντάς την/τον μακριά μας. Σε αυτά τα φαινόμενα αναφέρεται και χιτ σχετικά νέας εσοδείας που το κατάστημα το προσφέρει με χαρά στους χωρισμένους, πικραμένους, αποφασισμένους, μπουρινιασμένους πελάτες αμφοτέρων των φύλων και των παραλλαγών διά να το αφιερώσουν σιχτιρίζοντες στα μέχρι πρότινος αμόρε. Enjoy!

Ο κουμπάρος
Στίχοι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
(Σόρρυ Βασίλη για τη διασκευή, μη εμπορική χρήση)
Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
(Εντός παρενθέσεων η γυναικεία εκδοχή)

Τώρα που έφυγες, πόσο ξαλάφρωσα...
(Τώρα που έφυγες, πόσο ξαλάφρωσα...)
Tην πόρτα κάρφωσα, μπας και γυρίσεις.
(Tην πόρτα κάρφωσα, μπας και γυρίσεις.)
Ήσουνα άσχημη. Μάλλον κακάσχημη.
(Ήσουν αξύριστος. Μάλλον κακάσχημος.)
Κι όλο κρυβόμουνα μη με φιλήσεις.
(Κι όλο κρυβόμουνα μη με φιλήσεις.)

Ήσουν σαν κόλεϊ μ'αυτά τα ρόλεϊ.
(Ήσουν σαν κόλεϊ μέσα σε τρόλεϊ)
Mε το κεφάλι σου θά'παιζα βόλλεϋ.
(Mε το κεφάλι σου θά'παιζα βόλλεϋ.)
Εξεθεώθηκα που σε χρεώθηκα.
(Εξεθεώθηκα που σε χρεώθηκα.)
Mου είπες φτου, ξελευτερώθηκα.
(Mου είπες φτου, ξελευτερώθηκα.)

Πόσο γουστάρω, μα πόσο γουστάρω
που μου την έκανες με τον κουμπάρο.
Που μου την έκανες με τον κουμπάρο,
πόσο γουστάρω μα πόσο γουστάρω.

Πως αηδίαζα όταν σ'εκθείαζα...
(Πως αηδίαζα όταν σ'εκθείαζα...)
Σα μια ξαδέλφη μου σε παρουσίαζα.
(Σαν ένα φίλο μου σε παρουσίαζα.)
Σε σιχαινόμουνα, είχες το χάλι σου,
(Σε σιχαινόμουνα, είχες το χάλι σου,)
έτσι μου μύριζε η αμασχάλη σου.
(έτσι μου μύριζε η αμασχάλη σου.)

Τα βράδια έτρωγες κι ονειρευόσουνα.
(Τα βράδια έπινες και ξεραινόσουνα)
Δε με λυπόσουνα που όλο ρευόσουνα.
(Δε με λυπόσουνα που όλο ρευόσουνα.)
Κι έτσι ναρκώθηκα και σε φορτώθηκα
(Κι έτσι στραβώθηκα και σε φορτώθηκα)
μα μού'πες φτου, ξελευτερώθηκα.
(μα μού'πες φτου, ξελευτερώθηκα.)

Πόσο γουστάρω, πόσο γουστάρω
που μου την έκανες με τον κουμπάρο.
Μόνο λυπήθηκα για τον κουμπάρο
μήπως να πήγαινε μ'ένα φαντάρο...

Και μπορεί τις πρώτες μέρες μετά τα ανεπανάληπτα "καλή τύχη", "εύχομαι να γίνεις ευτυχισμένος/η γιατί το αξίζεις", "δεν είμαι αρκετά καλός/ή για σένα" οι μεν γυναίκες να κλαίνε με μαύρο δάκρυ και να τρέχουν με τη (μαύρη) μάσκαρα ρέουσα στον ψυχαναλυτή με τάσεις αυτοκτονίας, οι δε άντρες να πίνουν τον κ..ο τους και να επιδίδονται σε κάθε λογής αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, όμως αυτή η φάση τελειώνει. Να το θυμάστε αυτό όταν σας πιάνουν οι νοσταλγίες. Και να μην πέφτετε στην γνωστή παγίδα του αγλέορος (ιδίως οι γυναίκες!)

Ο αγλέορας

Στίχοι: Δημήτρης Σταρόβας

Μουσική: Δημήτρης Σταρόβας

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Σταρόβας

Έφυγες χθες

και με πλήγωσες άδικα

και πήρα σβάρνα

μες τη νύχτα τα φαγάδικα

κι άρχισα κι έτρωγα

και κόντευα να σκάσω

σε μια προσπάθεια

εσένα να ξεχάσω

Για σένα θα φάω

τα σάντουιτς όλου του κόσμου

γιατί ήσουν εσύ

η ζωή μου το φως μου

κι αν τα όνειρα που χα για σένα

τ'αφήσεις μετέωρα

ε τότε να ξέρεις θα φάω

τον αγλέορα.

Εκεί λοιπόν που τελειώνει η φάση αυτή, οι γυναίκες ξαναβάφονται σωστά και βγαίνουν πιπινότσαρκα και οι άντρες ξανάρχονται στα ίσια τους και βγαίνουν επίσης πιπινότσαρκα. Ελεύθεροι κι ωραίοι πια, ακούνε τραγούδια χωρισμού, όπως "απαλλάχτηκα από σένα", "θα ζήσω ελεύθερο πουλί", "κάνε στην άκρη να περάσω, απόψε θα σε ξεπεράσω", "ένα γουρούνι λιγότερο", "αυτός ο άλλος είναι ευεργέτης μου μεγάλος" και πολλά άλλα παρεμφερούς περιεχομένου. Υπάρχει βέβαια...

...και η metal εκδοχή του θέματος:

Fuck you - Archive (να, με κάνατε και το είπα!)

There's a look on your face I would like to knock out

See the sin in your grin and the shape of your mouth

All I want is to see you in terrible pain

Though we won’t ever meet, I remember your name

Can't believe you were once just like anyone else

then you grew and became like the devil himself

Pray to God I can think of a nice thing to say

But I don't think I can, so fuck you anyway

You`re a scum, you`re a scum and I hope that you know

That the cracks in your smile are beginning to show

Now the world needs to see that it's time you should go

There's no light in your eyes and your brain is too slow

Can't believe you were once just like anyone else

then you grew and became like the devil himself

Pray to God I can think of a nice thing to say

But I don't think I can, so fuck you anyway

Bet you sleep like a child with your thumb in your mouth

I could creep up beside put a gun in your mouth

makes me sick when I hear all the shit that you say

so much crap coming out it must take you all day

There's a space kept in hell with your name on the seat

With a spike in the chair just to make it complete

When you look at yourself do you see what I see

If you do why the fuck are you looking at me

There’s a time for us all and I think yours has been

Can you please hurry up, cause I find you obscene

We can’t wait for the day that you’re never around

When that face isn’t here and you rot underground

Can’t believe you were once just like anyone else

Then you grew and became like the devil himself

Pray to god I can think of a nice thing to say

But I don’t think I can so fuck you anyway

So fuck you anyway...

The hills are alive with the smell of body-lotion...

Το χώστινγκ είναι τίμιο, ειλικρινές και δεν κάνει διακρίσεις. Έτσι, μετά το κυριακάτικο κοκκινιστό που άγγιξε την τελειότητα και την mousse σοκολάτας που μάλλον τη γράπωσε, ήρθε η ώρα για περισυλλογή εις τας βεράντας, φύσα αγέρι, φύσα αγέρι. Κι όπως σκεφτόμουν τα μαύρα μου καινούρια πέδιλα για το μαύρο μου φόρεμα με το οποίο ελπίζω να μην είμαι σαν μαύρο χάλι, θυμήθηκα ότι στη διάρκεια του σόπινγκ θεράπεως έλαβε χώρα το εξής περιστατικό: ευρισκόμενη με φίλη εν εμπορική οδώ του κέντρου, αναρωτιόμεθα πότε θα εξέρθουν όξω εκ της μοδός οι μεταλλιζέ αποχρώσεις εις τα υποδήματα. Η εμή φίλη με προτρέπει ίνα χαβ ε λουκ φρομ κλόουζ εις την προθήκην δια να λάβη την απάντησιν -εις ποταπήν δημοτικοαργκόν- "Πήγε κι αυτός ο άχρηστος κι έβαλε τα μαύρα στου διαόλου τη μάνα μακριά".
Την στιγμήν εκείνην, εξέρχοντο όξω εκ του μαγαζού τρεις τον αριθμό αδελφές. Μοναχές. Δεν ήσαν ολομόναχες, διότι ήσαν τρεις και αγνοώ εάν ήσαν τω όντι αδελφές. Ησαν όμως μοναχές και αδελφές από αυτές των μονών (σε είδα εσένα που χαμογέλασες πονηρά και φτου σου, παλιοχαραχτήρα). Οι μοναχές λοιπόν, εξερχόμεναι και ακούουσαι την αναφοράν εις συγγενήν α' βαθμού του εξαπεδώ, σοκάρονται ιδιαιτέρως, σταυροκοπούμεναι. Πλην όμως, την έκπληξίν των μοιραζόμεθα και ημείς, διότι το κατάστημα είναι εκ των ακριβοτέρων εις το είδος του -αν όχι το ακριβότερον- διαθέτον ουχί σανδάλια και ταπεινά ασκητικά υποδήματα αλλά γόβες, πέδιλα και μιουλζ, απαστράπτοντα, με Swarowski, ανευ Swarowski και σεταρισθέντα μετά τσαντών.
Η φίλη μου λοιπόν γυρνάει και μου λέει "Σόρρυ, οι καλόγριες ψωνίσανε πέδιλα ή έπαθα παράκρουση;" κι εγώ θυμάμαι ένα βράδυ, πρόσφατα, που έχουμε κάτσει για θαλασσινά με μια άλλη φίλη, προϊσταμένη σε υποκατάστημα super market, η οποία μεταξύ γαρίδας και καβουροσαλάτας μου λέει: "Αν δεις τι κατανάλωση σε γαρίδες κάνουν σε κάτι μοναστήρια, θα πάθεις πλάκα!" Της λέω "λογικό, αφού πρέπει να νηστεύουν". Κι απαντά "Ναι, ε; Και τα τυριά και τα κρέατα συμπεριλαμβάνονται στη νηστεία; Γιατί όποτε έρχονται, παίρνουν πάντα τα ακριβότερα όλων, σε τέτοιες ποσότητες και με τέτοια συχνότητα που αποκλείεται να νηστεύουν! Πιο πολύ νηστεύω εγώ κι εσύ παρά αυτοί!"
Η αποκάλυψη δε με σοκάρει ιδιαίτερα, καθώς μετά από παρατήρηση μοναχών και των δύο φύλων έχω συμπεράνει κι εγώ ότι κάποιοι μάλλον επιχειρούν διάφορες mission impossible στα ψυγεία όταν οι άλλοι κοιμούνται. Κι ενώ η γαρίδα μου περιμένει το λεμόνι της, η εν λόγω φίλη, κραδαίνοντας το πηρούνι της σαν τρίαινα, συνεχίζει: "Και τι, το φαϊ είναι το λιγότερο! Να δεις κάτι καλόγριες που έρχονται... Έχεις προσέξει που όλες είναι αρυτίδωτες και φραπαδούρα; Να τις δεις, φιλενάδα, να παίρνουν τις πιο ακριβές μάσκες ενυδάτωσης, μάσκες μαλλιών, πίλινγκ, κρέμες για το πρόσωπο, και ΚΡΕΜΕΣ ΣΩΜΑΤΟΣ!" (σε αυτό το σημείο, τα ντεσιμπέλ έχουν ανέβει δραματικά). Συνεχίζει (στα ίδια ντεσιμπέλ) "ΚΑΙ ΣΕ ΡΩΤΑΩ (της κάνω νόημα να χαμηλώσει το volume) : τι τις θέλουν οι μοναχές τις κρέμες σώματος;"
Την κοίταξα προβληματισμένη και έσκυψα σιωπηλή στο πιάτο μου για να συνεχίσω το γαριδοστριπτίζ. Απάντηση δεν είχα. Ταυτόχρονα σκεφτόμουν ότι οι μοναχές για μένα ήταν κάπως σαν αυτές στη "Μελωδία της Ευτυχίας". Και ότι δεν μπορούσα να διανοηθώ τη sister Margaretta και τη sister Berthe με μεταλλιζέ πεδιλάκι, κόκκινο νύχι και body butter... Άσε που εγώ είχα να βάλω κρέμα σώματος πάνω από ένα μήνα...Και σας ρωτάω με τη σειρά μου, αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά: Τι τις θέλουν οι μοναχές τις κρέμες σώματος; Ε;

Mais, c'est pas possible!

Α πα πα! Σοκαρίστηκα, η γυναίκα! Έχω να κάνω ανάρτηση από τις 23 Ιουλίου! Του ανμπιλίβαμπλ ανήμερα! Διευθύντρια και υπαλλήλοι, ευχαριστούμε όλους τους καλούς απελάτες που ερχόντουσαν τακτικά αυτό το διάστημα, αυτόν τον πονηρούλη με το safari και το apple που είναι... σαλαμομανής και δεν αφήνει σχόλια (ονόματα δε λέμε, προτιμήσεις δεν αποκαλύπτουμε), τον Τσαλαπετεινό, που δείχνει σταθερή προτίμηση στη ματζουράνα δίπλα στο κεφαλόσκαλό μας, το πουλάκι μου, αλλά και τους υπόλοιπους 13 που ξέρουμε ότι μας σέβονται, μας υπολήπτονται και θα μας ξαναπροτιμήσουν. Επίσης, ευχαριστούμε τον άγνωστο αναγνώστη που φτάνει στο χώστεν ουντ ντελικατέσεν μας από τα πέρατα της Ελλάδας, της Ευρώπης και της υφηλίου εν γένει (αν δεν παινέψεις το μαγαζί σου, θα πέσει η τζαμαρία του να σε πλακώσει) αλλά και εκείνους που αποχώρησαν, γιατί δήθεν τους χάλασε το Labeyrie φουά γκρα μας. Ταύτα πάντα αποτελούν αλητείες και κακοήθειες περί του μαγαζού και δεν τα λαμβάνουμε υπόψιν. Η περίοδος ύφεσης ξεκίνησε τον Δεκέμβρη και κορυφώθηκε μετά τον Απρίλη, αλλά λάβαμε πακέτο υποστήριξης και πήραμε τα πάνω μας, αλλάζοντας έδρα και επεκτείνοντας την επιχείρηση στα βόρεια προάστια από Σεπτέμβρη. Διαρθρωτικές αλλαγές επίκεινται και στην ιστοσελίδα μας προς τέρψιν των φίλων και αναγνωστών, καλά να είμαστε και θα τα λέμε, παρά το φόρτο εργασίας. Καθότι η διεύθυνσις βγήκε από την προσωπική και επαγγελματική της στενότητα και κατά δέκα κιλά λιγότερη προχωρά ακάθεκτη στο δρόμο του χώστινγκ και της επιτυχίας...αλλά να βρούμε και θέμα, γιατί καλοκαιριάτικα τι να σχολιάσω η -παρολίγον- μπρονζέ, πού θα κάνει η Βίσση αρπαχτή και ο Παπακαλιάτης μπάνιο; Πληζ!