Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Γιέ μου, πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια...


Καθόμασταν και ρεμβάζαμε στου καραβιού την πλώρη, αλλά αντί να μας ξυπνήσει του καπετάνιου η κόρη, οι απορίες φυτρώνανε στο κεφάλι μας σαν τα πλευρώτους μετά τη βροχή. Περί Νίκου Καββαδία ο λόγος, λοιπόν, και αναρωτιόμαστε όλοι ομού μαζί παρέα: Πώς ένας τόσο μορφωμένος και πολύγλωσσος άνθρωπος σαν τον Καββαδία και δη σε εποχές που δε χρειαζόσουν και 3 μεταδιδακτορικά για να πιάσεις δουλειά, αντί να είναι καπετάνιος, ήταν ένας απλός Μαρκόνης;
Και η σοφή θεία-Κούλα (δεν είναι εξ αίματος θεία μου, αλλά δεν έχει σημασία) μας είπε το λόγο:
"Θα σας πω τι έλεγε ένας παλιός ναυτικός που τον γνώριζε προσωπικά. Που λέτε, ο Καββαδίας γεννήθηκε στη Μαντζουρία από Κεφαλλονίτες γονείς, που τα μαζέψανε και γυρίσανε στην Ελλάδα. Μορφώθηκε πολύ, μέχρι και στην Ιατρική πέρασε, αλλά κάτι έτυχε, δεν ξέρω τι, και πήγε στη σχολή εμποροπλοιάρχων. Εκεί μια μέρα σε ένα μάθημα, ο αξιωματικός που τους δίδασκε, γυρνάει και του λέει :
-Καββαδίας Νικόλαος, ε; Τον Αριστείδη Καββαδία, πλοίαρχο του Βασιλικού Ναυτικού, τι τον έχεις;
-Χεσμένο, του απαντά ο Καββαδίας.
Αποβλήθηκε κι έτσι έμεινε ασυρματιστής..."