Είσαι κινεζάκι; Ναι. Τρως πολύ ρυζάκι; Ναι. Πόσες κουταλίτσες;

Πάντως όπως πάνε τα πράγματα, σίγουρα όχι πολλές. Ο καλός φίλος Μάουρο, που βρίσκεται στη χώρα του Σινικού τείχους και της σινικής μελάνης, είναι κάθετος. Η διεθνής οικονομική ύφεση χτύπησε και την πόρτα της διοργανώτριας χώρας των φετινών Ολυμπιακών και οι βιομηχανίες ρούχων, ηλεκτρικών ειδών, παπουτσιών και παιχνιδιών είναι στα κλεισίματα. Δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να χαρεί που θα σταματήσει η παραγωγή φτηνών μα και επικίνδυνων ειδών ή να λυπηθεί.
Κι εδώ που τα λέμε, οι συνθήκες ζωής των εργαζόμενων σε πολλές βιομηχανίες μου θύμισαν έντονα αυτές των αγροτών της Ρωσίας γύρω στα 1915. Ο κάθε εργαζόμενος έχει δικά του 2 τ.μ. χώρο και το κρεβάτι που κοιμάται. Κατά τα άλλα, ακόμη και τα βιβλία περνάνε από χέρι σε χέρι. Αν υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες, οι κάτοικοί τους πρέπει να έχουν ξεκαρδιστεί μαζί μας. Ο 20ός αιώνας αναλώθηκε στην εκβιομηχάνιση των κοινωνιών και στην ανάπτυξη άκρατα καπιταλιστικών συστημάτων σε σχεδόν όλο τον κόσμο. Ανίερες συμμαχίες, τραστ, παντός είδους οικονομικές και μη αλητείες, συστηματική εκμετάλλευση των πόρων του πλανήτη και εξόντωση της φυσικής ζωής.
Και νά'μαστε τώρα, πάνω σε έναν πλανήτη που αδημονεί να φτύσει και να μας πνίξει, με οικονομίες που μας γυρίζουν σε αλήστου μνήμης εποχές, αλλά χωρίς τσάρους, βασιλιάδες, ήρωες, μαμούθ και σπηλαιογραφίες να δίνουν αυτό το πικάντικο touch... Κοινώς γυρίσαμε έναν αιώνα πίσω αλλά αν μη τι άλλο, το βλέπουμε στις πανάκριβες 42άρες τηλεοράσεις μας, των οποίων χρωστάμε ακόμα την 7η δόση.Αν αυτό δε λέγεται "πάμε κατά διαόλου", υποψιάζομαι πως η επόμενη εναλλακτική είναι "πάμε κατά Εφραίμ". Κι ενώ σε όλη την γηραιά ήπειρο μειώνονται τέλη, φόροι και επιτόκια δανείων, στο μικρό γαλατικό χωριό ο Κακοφωνίξ με την κιθάρα προσπαθεί να αρπάξει κι άλλα.
Κάποτε λέγαμε ότι οι Αμερικάνοι είναι χαζοί γιατί δουλεύουν σαν "επιρρεπείς στην αυτοϊκανοποίηση" για να πληρώσουν τις 1856 δόσεις για τα τεράστια ψυγεία-τηλεοράσεις-τραπέζια μπιλιάρδου. Κάποτε οικτίραμε τους Βρετανούς γιατί βγαίνουν μια Παρασκευή κι ένα Σάββατο και γίνονται ντίρλα. Κάποτε λοιδορούσαμε τους Γερμανούς, γιατί το σύστημα "δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά" μας φαινόταν αδιανόητο. Όταν, δε, μιλούσαμε για τους Ιταλούς, που ενώ δεν είχαν εξασφαλίσει τον επιούσιο, έκαναν αιματηρές οικονομίες για να πάρουν Αρμάνι, το κέφι απογειωνόταν...
Αν μέσα σε όλα αυτά κάποιος από σας διέκρινε οποιαδήποτε -εντελώς συμπτωματική- ομοιότητα με τους Νεοέλληνες, είναι απαίσιος παλιοχαρακτήρας, του χρειάζεται, δε, βρεγμένη σανίδα για να στρώσει . Είδε κανείς σας την πιστωτική μου;

Υ.Γ. Ειρήσθω εν παρόδω, λένε ότι "Ελλάς" σημαίνει στα κινέζικα "χώρα της ελπίδας". Άλλοι λένε ότι σημαίνει "χώρα του φωτός". Αμφότερα ιδιαζόντως χιουμοριστικά, ομολογώ...