Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Η τριαντάρα κι ο δεκαεννιάρης (που δήλωνε εικοσάρης)

.

..και μας στοίχισε σε αξιοπιστία, αλλά αν είναι να το πάρει το κορίτσι, χαλάλι του. Ναι, αγαπημένοι μου, περί της μικρής Εugenia ο λόγος και του Nεαρού της, σε απευθείας μετάδοση, με ελπίδες και ευχές κάθε νέα ανάρτηση να είναι για καλό και όχι για μπινελίκι.
Θυμάστε που η μανδάμ λόγω του αλκοόλ που έτρεχε στις φλέβες της και περιείχε λίγο αίμα αλλά κυρίως λόγω των αυτοκαταστροφικών της τάσεων, είχε βγει παγανιά και όπως -εύστοχα- παρατήρησε ο φλίτατος κχτηνίατρος Θωμάς "γέμισε το Πόρτο-Ράφτη εξαρτήματα αυτοκινήτου"; Ε, ενώ όλοι περιμέναμε ότι μετά από αυτό δεν θα υπήρχε συνέχεια και ότι η φλιτάτη συνεργάτις-τεκνατζού θα το έπαιρνε απόφαση, δοκιμάσαμε -με δυσπιστία, ομολογουμένως- μια ευχάριστη έκπληξη.
Λένε για την ελληνίδα μάνα ότι γίνεται κακή πεθερά. Για την λατίνα μάνα τι έχετε ακούσει; Διότι η μανούλα του Νεαρού είναι γιατρός, με καταγωγή από την Λατινική Αμερική (κράτος δε θυμάμαι, θαρρώ Ουρουγουάη) και μόλις έμαθε τα καθέκαστα, πήρε τον αριθμό της Ευγενιώς από τον Νεαρό και την πήρε τηλέφωνο για να συναντηθούν και να μιλήσουν. Και νά'μαστε στου Ζώναρ'ς (επιλογή της πεθεράς, εμείς θέλαμε Βιβλιοθήκη να παίζουμε εντός έδρας) όλο το επιτελείο: η Ευγενία με το L'officiel στο χέρι και το άγχος να βγάζει μάτι, στο μπροστινό τραπέζι η Δώρα με την Ελπίδα και τον Άρη να μιλάνε ασταμάτητα με τον εφημερεύοντα Θωμά στο κινητό, κάνοντας αναμετάδοση κι εγώ με τον αγαπημένο Αλέξη και τον αδελφό Ρεμπέσκιο (μην τυχόν και πιαστούν βαφή με βαφή) δίπλα ακριβώς στο τραπέζι της Eugenia, να ακούμε και τι λένε, κοινώς σε σχηματισμό Γ, και στη γωνία η Ευγενία.
Όταν βλέπω ανθρώπους, με κάποιο περίεργο τρόπο, χωρίς να ξέρω ποιοι είναι, μπορώ να τους συσχετίσω και να υποθέσω με μεγάλη ασφάλεια ποιοι είναι. Αυτό συνέβη με την πεθερούλα της Ευγενιώς: σαν να έβλεπα τη φίλη μου σε αρνητικό. Μελαχρινή, με μαύρα μάτια, σίγουρα καλλονή στα νιάτα της, με ύφος "κάντε πέρα να περάσω, κάντε πέρα να διαβώ", με στυλ μοντερνοκλασικό, τη βλέπω μέσα από το τζάμι, σκουντάω τα παιδιά και τους λέω "η μαμά του πιπινίου, ότι στοίχημα πάτε". Μπαίνει μέσα, καρφώνεται με τη μία το μάτι της στην Ευγενία που κοίταζε κατά του Καίσαρη. "Ατσού" κάνει ο Ρεμπέσκ πίσω από την εφημερίδα του για να δώσει σήμα, γυρνάει η Ευγενιώ να του πει "bless you" και βλέπει τη συμπεθέρα. "Χμ, χμ" κάνω εγώ διαβάζοντας -για 80ή φορά- το ίδιο άρθρο για τη σήραγγα του Βοσπόρου, που στην προσυμφωνημένη μας διάλεκτο σήμαινε "αυτή είναι, έμπαινε Γιούτσο". Σηκώνεται η Ευγενιώ, παίρνει ύφος διπλωμάτη τερμινέιτορ και πάει προς την πλευρά της -"Η κυρία Τάδεζ;" -"Η ίδια, εσύ είσαι η Ευγενία;" -"Ναι, εγώ είμαι, ελάτε".
"Ενικό ακούω να χρησιμοποιεί η συμπεθέρα και δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα" ψιθυρίζει ο Αλέξης απαισιόδοξα, κάνοντας ότι διαβάζει για τις Εβρίδες και η Δώρα τον επιβεβαιώνει στέλνοντάς μου μήνυμα "πολύ τσαούσα η μαμά, τις βλέπω να γίνονται μαλλιοκούβαρα". Στο μεταξύ ο Άρης μιλάει συνθηματικά με τον Θωμά και η Ελπίδα με κοιτάζει συνωμοτικά πάνω από το περιοδικό της γνέφοντας "σκούρα τα πράγματα". Εγώ σκέφτομαι ότι όλοι κάνουμε πως διαβάζουμε και μάλλον έχουμε κατακαρφωθεί, γιατί η λατίνα μας κοιτάει περίεργα. Πεθερά και νύφη συζητάνε. Ξεκινάνε τα πρώτα χαμόγελα. Μη φανταστείτε, της κοινωνικότητας. Συζητάνε πολύ. Τα πρόσωπα και των δυο μαλακώνουν. Τα χαμόγελα γίνονται όλο και πιο αυθεντικά. Από τις κινήσεις τους φαίνεται ότι και οι δύο μπορούν να πάρουν το πάνω χέρι, αλλά η καθεμιά προσφέρει την πρωτοκαθεδρία στην άλλη. Η συνάντηση λήγει μετά από μιάμιση ώρα. Πολύ καλός χρόνος για πρώτη γνωριμία. Σηκώνονται, δίνουν τα χέρια, φιλιούνται σταυρωτά, η πεθερά φεύγει, η νύφη μένει. Μας λέει να πάμε στη La pasteria και να τα πούμε τρώγοντας. Ανηφορίζοντας για την Τσακάλωφ, σφίγγα η Ευγενιώ, ούτε λέξη! Κι αφού μας ψυχοβγάζει, καθόμαστε και μας λέει τα καθέκαστα. Τα ύστερα του κόσμου, αδέρφια μου αλήτες, πουλιά.
Η συμπεθέρα τον στρίμωξε τον γιόκα της. Σταμάτησε να του μιλάει για μια βδομάδα. Κι έδωσε γραμμή και στην υπόλοιπη οικογένεια να κάνουν το ίδιο. Δυο μεγαλύτερες αδερφές κι ο πατέρας, εμπάργκο κανονικό. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, βρε να την παίρνει τηλέφωνο και να του το κλείνει στη μούρη, φρίκαρε ο μικρός. Διότι η μανούλα εθίγη προσωπικά από τη συμπεριφορά του γιόκα της και έδωσε σε όλες μας μάθημα πώς πρέπει να φερόμαστε στους γιους μας. Διότι πριν κηρύξει το εμπάργκο, τον ξέ..σε ελαφρώς τον Νεαρό. "Δε σε μεγάλωσα έτσι, εγώ κι ο πατέρας σου σε μάθαμε να σέβεσαι τους άλλους και δη τις γυναίκες κι εσύ φέρθηκες σαν αλήτης. Λες στην κοπέλα ότι την αγαπάς, μας μιλάς γι' αυτή και κάθεσαι και σαχλαμαρίζεις με άλλες;" "Μα να σου εξηγήσω..." "Δεν ακούω λέξη, μέχρι να στρώσεις χαρακτήρα δε σου ξαναμιλάω, δεν έκανα παιδί εγώ, τέρας έκανα" και άλλα εδώδιμα και αποικιακά η λατίνα.
Κλαίγοντας στην αγκαλιά της Ευγενίας της τα έλεγε ο μικρός και της ορκιζόταν ότι δε θα ξανασήκωνε τα μάτια του να κοιτάξει έστω άλλη. Και ως τώρα έχει κρατήσει την υπόσχεσή του, τέτοιο παιδί τρυφερό, δεν υπάρχει άλλο! Η λατίνα του το δήλωσε "η κοπέλα είναι εξαιρετική, αν δεν την παντρευτείς, θα είσαι εντελώς βλάκας". Αυτά όταν του ξαναμίλησε μετά την κρίσιμη βδομάδα. Διότι μπορεί ο μπαμπάς και οι αδελφές να έσπασαν την απαγόρευση στο 4ήμερο, αλλά η μαμά το κράτησε και τον έτσουξε πολύ τον νεαρούλη. Και το είπε της Ευγενιώς "ακόμη και τώρα που η μάνα μου δε μου μιλάει, εσύ είσαι δίπλα μου". Κάπως έτσι γίνονται οι πετυχημένοι γάμοι. Αν και έχουν διατυπωθεί αντιρρήσεις ως προς αυτό, λόγω δυναμικού χαρακτήρα μαμάς και νύφης. Ή που θα γίνει της Τιτανομαχίας, ή που θα τον συντρίψουν τον μικρό οι Συμπληγάδες.
Αλλά μας έστειλε αδιάβαστους η κυρά-Τάδεζ, όταν πήρε την Ευγενία τηλέφωνο πριν μερικές μέρες να ρωτήσει τι κάνει. Κλείνοντας, της λέει "πολύ συμπαθητικά παιδιά οι φίλοι σου...και πολύ μελετηρά". Εμ...η αλεπού 100, τα αλεπουδάκια 120; Α μπα...

Το έγραψε η Freedom πριν λίγο καιρό και είπαμε να το δημοσιεύσουμε. Το τραγούδι παραμένει ως έχει, γιατί είναι από τα αγαπημένα της παρέας.
Για την αντιγραφΘωμάς

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Intermission



Αγαπημένοι μου ιστογείτονες

Υπήρχε πάντα ένας στίχος που με έκανε να ανατριχιάζω:

"There's a feeling i get
when i look to the West
and my spirit is crying for leaving"

Ούτω και εγένετο...

Σε μερικές μέρες φεύγω εκτός συνόρων με κατεύθυνση βορειοδυτική και το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο μαζί μου. Τον Μάιο θα με κάνουν θεία, τον Ιούνιο θα γίνω νονά και τον Σεπτέμβρη θα σοβαρευτώ -αν με εννοείτε. Στο μεταξύ, η διαχείριση του -θρυλικού πλέον- Make my day περνά στα μικρά, χαριτωμένα Γκρέμλινς: Δώρα η άγρια, Ελπίδα η γλυκιά, Ευγενία η αισθηματίας, Ρεμπέσκ ο βάρβαρος, Θωμάς ο γκουρμέ, Άρης ο ανήσυχος.
(Θα το κάνουν αμέρικαν μπαρ, το ξέρω, αλλά ελπίζω να δημοσιεύσουν και μερικά κειμενάκια που υπάρχουν στο "πρόχειρο".)

Σας αγαπώ όλους και σας στέλνω σφιχτές αγκαλιές και πολλά φιλιά
Mermyblue - Roadartist - Φοράδα στ' αλώνι - Dorothy - Μiou popofotitsa - Δώρα Τσίρκα - Ανεπίδοτη - Γιαγιά Αντιγόνη - Ελένη - Αθήναιε - Οδοιπόρε - Προκόπη Δούκα - Τσαλαπετεινέ - tsalapeteine - Masterpcm
και θα μου λείψετε.

(Αλλά θα ξαναγυρίσω κάποτε. Κι αυτό δεν είναι προειδοποίηση, είναι απειλή!)

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Πατινάζ, όχι κατινάζ!


Χειμώνας... Ωραία εποχή! Κρύο, βροχή, ενίοτε χιόνι, λατρεμένος γκρίζος καιρός, δερμάτινα γάντια, εσάρπες, κασκόλ, καπέλα και ομπρέλες. Η παρέα μαζεύεται στο σπίτι και το καλλιτεχνικό πατινάζ έχει την τιμητική του, παρέα με πλούσιες, βελουτέ σούπες. Αθλητές και αθλήτριες με όμορφη, σχεδόν απόκοσμη κίνηση, που στροβιλίζονται πάνω στον πάγο. Φέτος δεν είδαμε το αγαπημένο ζευγάρι πρωταθλητών Maria Petrova - Aleksey Tikhonov, γιατί η Maria την 1η Φεβρουαρίου γέννησε το παιδάκι τους (να τους ζήσει η μικρή Paulina) και μας έλειψαν, τα παλιόπαιδα! Οπότε, προς το παρόν, θα αναφερθούμε στον αθλητή που υποστηρίζουμε σταθερά από το 2000.

Mesdames et monsieurs,υποδεχτείτε τον....

Evgeni Plushenko
Vancouver 2010, σύντομο πρόγραμμα ανδρών
(προσέξτε τον συνδυασμό 4πλού toe loop, 3πλού toe loop και 3πλού loop)


O... παραφουσκωμένος Evgeni, παντρεμένος στα 26 του για δεύτερη φορά, δείχνει πώς τα κατάφερε... Απολαύστε τον!


Εδώ, ο Evgeni στους χειμερινούς Ολυμπιακούς του Torino, το 2006, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Τι να πει κανείς...


Κι αν θέλετε να γίνετε Κωστάλας στη θέση του Κωστάλα, εδώ σας έχουμε όλο το μενού:
Salchow (σάλχο), flip, loop, toe loop (τόλουπ), lutz, axel, περιστροφές (προς τα πίσω, Biellman, καθιστή, παράλληλη) lifts, βηματισμοί, σπιράλ. Πάρε πάρε!

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Υπόθεση "ζαρντινιέρα" (ή "πού στην ευχή θα φυτέψω τη ρημαδο-μπιγκόνια;")

Εντάξει, δεν τρελαινόμαστε κι από αγάπη για (όλους) τους Κυπρίους, πολλοί εκ των οποίων μας φωνάζουν ".....-καλαμαράδες" ενώ σπουδάζουν στα καλαμαροπανεπιστήμιά μας αλλά η υπόθεση Δημητρίου μας αναφουρφούλιασε με τη βαρβαρότητά της και δεν θα μπορούσαμε να μην καταδικάσουμε τη στάση των... οργάνων. Έλα μου όμως που η εισαγγελική αρχή δεν έχει την ίδια γνώμη! Και σήμερα το διαβάσαμε κι αυτό στο zougla.gr:

Υπόθεση «ζαρντινιέρα»: Από θύμα… θύτης!

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 11 Φεβρουαρίου 2010, 10:38


Στο εδώλιο του κατηγορουμένου θα καθίσει στις 12 Απριλίου 2010 ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε άγρια από αστυνομικούς, τον Νοέμβριο του 2006, στη Θεσσαλονίκη. (Το θυμόμαστε.)
Οι εισαγγελικές Αρχές της Θεσσαλονίκης, με μία απόφαση που ξεπερνά κάθε λογική, έκριναν ότι υπάρχουν στοιχεία πως, το μοιραίο βράδυ, ο Κύπριος φοιτητής γρονθοκόπησε αστυνομικούς, πέταξε μάρμαρα και πέτρες κατά των ΜΑΤ και αντιστάθηκε κατά τη σύλληψή του… (Κοινώς, ο Δημητρίου την είδε Μπρους Λι και άρχισε να μοιράζει γροθιές και κλωτσιές, γιατί είναι και σωματώδης, είναι και εκπαιδευμένος -χρόνια σε μονή Σαολίν, μην το συζητάς, χρυσέ μου- και τους έδερνε χαλαρά 7-8 νοματαίους).
Οι εισαγγελείς προφανώς… δεν έχουν δει το video – ντοκουμέντο, όπου φαίνεται ξεκάθαρα ο ξυλοδαρμός του φοιτητή. (Ωρέ μπας και τους στείλατε λάθος λινκ;).


Η δίκη θα γίνει στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με τον νεαρό φοιτητή να αντιμετωπίζει σωρεία κατηγοριών για στάση, διατάραξη κοινής ειρήνης, διακεκριμένες φθορές και απόπειρα πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης. (Και ας πούμε ότι είναι διακεκριμένη φθορά, γιατί η ζαρντινιέρα σύμφωνα με το 382 παρ.2 του Ποιν. Κώδικα "είναι πράγμα που χρησιμεύει για κοινό όφελος". Εμ πώς στο διάτανο βγαίνει δράστης όταν τον έχουν κοπανήσει πάνω της -για τους γνωρίζοντες, αυτό δεν είναι κλασική περίπτωση vis absoluta; Και με απλά λογάκια, αν πετάξεις μια πέτρα και σπάσεις ένα τζάμι, θα κατηγορήσεις την πέτρα;)
Το κατηγορητήριο που υπογράφει η εισαγγελέας Πρωτοδικών, Αγορίτσα Καράτζιου, προκαλεί ανατριχίλα:
«Ενώ έχει διαφύγει από τον προαύλιο χώρο του Χημείου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κατευθύνθηκε προς τη διασταύρωση των οδών Εγνατία και Αγγελάκη, όπου έγινε αντιληπτός από αστυνομικούς της διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης και, όταν αυτοί επιχείρησαν να τον συλλάβουν, τους απώθησε με τα χέρια του και τους χτύπησε με γρονθοκοπήματα και με τα πόδια του, προκειμένου να τους εξαναγκάσει να μην πραγματοποιήσουν τη σύλληψη», αναφέρεται στο κατηγορητήριο. (Μισό, κυρία εισαγγελεύ: τους απώθησε και τους γρονθοκόπησε ή τους πέταξε πέτρες και μάρμαρα; Ή και τα δύο μαζί; Μπας κι έκανε και τίποτε άλλο και δε μας το λέτε μη μας στενοχωρήσετε; Καλύτερα που παραλίγο να του βγει το μάτι, για να μη βγει σε μερικούς το όνομα... Πάντως, δε φαίνεται να αντιστάθηκε και πολύ... A, ωραία τα λέτε!)
Σύμφωνα με το κλητήριο θέσπισμα που έλαβε ο Κύπριος σπουδαστής, πριν συλληφθεί, συμμετείχε στα επεισόδια που εκτυλίχθηκαν μετά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. «Εκσφενδόνισε επανειλημμένως τεμάχια μαρμάρων και σκυροδέματος κατά των αστυνομικών, οι οποίοι εκτελούσαν νόμιμη διατεταγμένη υπηρεσία», σημειώνεται στο κατηγορητήριο και επισημαίνεται: «Μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο για τη ζωή τους λόγω των επικίνδυνων μέσων που χρησιμοποίησε για να τους πλήξει με αυτά σε ευπαθή σημεία και ακάλυπτα σημεία του σώματος, πλην όμως η πράξη του δεν ολοκληρώθηκε όχι με δική του θέληση, αλλά επειδή οι αστυνομικοί απέφυγαν τα χτυπήματα». (Αίλουροι... Γατόνια...)



Στις 16 Δεκεμβρίου 2008, το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης καταδίκασε σε φυλάκιση τριών ετών τέσσερις από τους κατηγορούμενους αστυνομικούς για φυσική αυτουργία στο αδίκημα της πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης και τέσσερις σε φυλάκιση 15 μηνών για συνέργια στο ίδιο αδίκημα. Η ποινή και των οχτώ ήταν εξαγοράσιμη. (Φυλάκιση τουλάχιστον 3 μηνών λέει ο Ποινικός Κώδικας ότι είναι η ποινή για την πρόκληση επικίνδυνης σωματικής βλάβης και τους ρίξανε 3 χρόνια! Μην είμαστε και αγνώμονες. Χαλαρά θα ήταν εξαγοράσιμη. Που ο τυπάκος κινδύνεψε να πεθάνει, είναι άλλο θέμα... By the way, η συνέργεια, γράφεται με ει, όχι με ι. Οχτάποδα.)
Ο φοιτητής έχει καταθέσει αγωγή με την οποία ζητά αποζημίωση ύψους 1.000.000 ευρώ για τον ξυλοδαρμό του από αστυνομικούς της Ασφάλειας. Η υπόθεση συζητήθηκε πριν από έναν μήνα στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. (Μεγάλο χαϊρι και προκοπή θα δει. Και θα τα πάρει μην πω ποιού Αγίου ανήμερα).
Ξέρετε τι μου κάνει εντύπωση; Στο βίντεο, ο τυπάκος συλλαμβάνεται και οδηγείται στο ΑΤ περπατώντας. Πόσο ξύλο να του ρίξανε εκεί μέσα και κατέληξε έτσι;
Ο φίλος του, πάντως, ακολουθώντας το δόγμα "του φευγάτου η μάνα ποτέ δεν έκλαψε" έκανε ένα σπριντ άλλο πράγμα... Οι Αφρικανοί σπρίντερ, σου λέει, το είδανε και πάθανε κρίση ταυτότητας. Αυτά. Shower time. Καλό σας βράδυ, λατρείες.

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Η τριαντάρα κι ο δεκαεννιάρης (που δήλωνε εικοσάρης)


Ναι, αγαπημένοι μου, καινούρια επεισόδια! Το 2009 έφυγε για την Eugenia μας με μπόλικο κλάμα και πολλή πίκρα. Το 2010 τη βρήκε να απαισιοδοξεί, ακούγοντας κλαψοτράγουδα σε ψυχική αποσύνθεση. Όλον αυτό τον καιρό, ο μικρός δεν είχε σταματήσει να τη βομβαρδίζει με μηνύματα αγάπης, τηλέφωνα που έκλειναν στα μούτρα του (εγώ τα έκλεινα, γιατί η αγαπημένη Eugenia ήταν επιρρεπής σε ξανακυλίσματα), με άφθονο λουλουδικό και δώρα κάθε λογής. Και διαβεβαιώσεις περί της αθωότητάς του και της αγάπης του. Έχοντας χάσει τη σιγουριά "σε μένα θα γυρίσεις", με τη μούρη στο χώμα, ιδίως από τη στιγμή που η -λατίνα- μητέρα του τον στόλισε καταλλήλως όταν της είπε τι είχε συμβεί.
Του επισήμανε ότι δεν τον μεγάλωσε έτσι, ότι τη ντρόπιασε (ω,ναι, υπάρχουν και τέτοιες μανάδες που αποδοκιμάζουν την τακτική του γιου "κομάντο:χτυπάμε-και-φεύγουμε", αλλά μάλλον πρέπει να πάει κανείς ως την Ουρουγουάη για να τις βρει) και διέκοψε κάθε επικοινωνία μαζί του για μια βδομάδα. Η γραμμή πέρασε και στην υπόλοιπη οικογένεια κι έτσι, μητέρα, πατέρας και δύο μεγαλύτερές του (αλλά μικρότερες της Ευγενίας) αδελφές έκοψαν κάθε επαφή μαζί του. Ο μικρός φρίκαρε. Η Ευγενία αυτομόλησε και πήγε να τον βρει. Ο μικρός έπεσε με κλάματα στην αγκαλιά της. Και προέβη σε ομολογίες πρωτάκουστες. Καταρχήν της είπε την ηλικία του. Γεννηθείς το '91 (της ήρθε κόλπος της γεννηθείσας το '79), της είπε ψέματα όταν στην αρχή της είπε ότι είναι 28 και κατόπιν όταν της είπε ότι είναι 20. Ακολούθως της ομολόγησε ότι την είχε παρακολουθήσει και στο σπίτι και στη δουλειά της, ότι είχε ρωτήσει για εκείνη, ότι την είχε δει με τον τριαντακάτη τον άχρηστο και άλλα πολλά που είχε ανακαλύψει αλλά δεν της είχε πει. Της είπε ότι είχε δίκιο που τον στόλιζε όταν την άφηνε μόνη, όμως σχετικά με το θέμα της απιστίας για το οποίο τον κατηγορούσε, δεν υπήρχε καμιά γυναίκα στη ζωή του, ούτε περαστική, ούτε μόνιμη, παρά μόνο η ίδια. Καμμένη πλειστάκις από κερατοδουλειές, κροκοδείλια δάκρυα και feau διαβεβαιώσεις αγάπης η Ευγενιώ, διέκρινε μια αλήθεια στα μάτια του. "Δε σε πιστεύω" του είπε "αλλά αν θες να ξαναγυρίσω, πρέπει να μου αποδείξεις ότι είσαι ειλικρινής".
"Θα κάνω τα πάντα" της είπε το πιπίνιο "γιατί δεν θέλω καμιά άλλη. Μόνο εσύ και η μάνα μου με αγαπάτε αληθινά. Τώρα που η μάνα μου δε μου μιλάει, εσύ είσαι δίπλα μου. Δεν το έκανα με καμιά, ούτε σε παράτησα ποτέ. Απλά έπιασα δουλειά για να μπορώ να σου προσφέρω ακριβά δώρα αλλά μετά είχα εξετάσεις και την παράτησα. Είμαι άχρηστος. Αλλά σ'αγαπάω αληθινά και μου αξίζει που δε μου μιλάνε οι δικοί μου γιατί έγινα μ...κας απέναντί σου και σε έκανα να νιώσεις ότι σε εγκαταλείπω και να θες να αυτοκτονήσεις".
"Όπου ακούς πολλά κεράσια" τη συμβούλεψα, όταν μου είπε τα καθέκαστα "κράτα και μικρό καλάθι". Πήρε τηλέφωνο στην εταιρεία που της είχε πει ότι δούλεψε, δήθεν ως αδελφή του, να ρωτήσει μην τυχόν είχε δημιουργήσει κανένα πρόβλημα όσο ήταν εκεί. Το αφεντικό επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του μικρού. Τα βρόντηξε λόγω εξετάσεων και δεν ξαναγύρισε, αλλά στο γενικό του ήταν μια χαρά υπάλληλος και μάλιστα του είχε μιλήσει και για το αίσθημά του με μια κοπέλα. Μια από τις επόμενες μέρες, ο μικρός της έφερε αποδείξεις, μισθοδοσίες κτλ μην αφήνοντας κανένα κενό για αμφιβολίες. Οι σχέσεις με την οικογένεια αποκαταστάθηκαν, η Ευγενία τον συγχώρεσε και από τότε ο μικρός είναι κερί αναμμένο. Συνέχεια τηλέφωνα, μηνύματα και -σχεδόν- πάντα στην ώρα του. Μόνο που τώρα, η τριαντάρα βλέπει τα πράγματα πολύ πιο ψύχραιμα. Όσο κι αν είναι όμορφος ο μικρός, όσο κι αν τον αγαπάει, δεν θα κρεμαστεί κι από πάνω του. Και να αργήσει, δεν τρέχει και τίποτα. Και τηλέφωνο να μην πάρει, επίσης. Σκηνικά πολλά και διάφορα έγιναν, αλλά η Ευγενιώ ψύχραιμη. Ο μικρός άλλωστε το δήλωσε ευθαρσώς "όταν μου είπες ότι πήγες να αυτοκτονήσεις, τρελάθηκα. Καθόμουν και σκεφτόμουν πώς θα ήταν αν ξυπνούσα μια μέρα και δεν απαντούσες στο τηλέφωνο, δεν ξανάβλεπα από το δρόμο τα παράθυρά σου φωτισμένα, δεν ξανάβλεπα ποτέ τα μάτια σου και δεν ξανάκουγα τη φωνή σου. Και πραγματικά, ένιωσα ότι τίποτε δεν είχε αξία πια".
Κι όσο πιο ψύχραιμη εκείνη, τόσο πιο απίκο ο μικρός. Ιδίως μετά το τελευταίο ταξίδι της Ευγενίας στη Μ.Βρετανία, όπου στο αεροπλάνο γνωρίστηκε με έναν Σιχ παρακαλώ, ο οποίος την είδε ξανθιά, γαλανομάτα και τροφαντή και ξετρελάθηκε. Και δως του συναντήσεις στη Μ.Βρετανία (ο μικρός στην πρίζα) και στην Ελλάδα ( ο μικρός τους παρακολούθησε και παραλίγο να σπάσει το μαγαζί) και συζητήσεις στο facebook για υποθετικά σενάρια γάμου. Εγώ με τα δύο τελευταία διαφωνώ: η ασφάλεια προσωπικών δεδομένων στο facebook είναι ακόμη υπό συζήτηση, όσο για τα σενάρια του Σιχ, ψιλοspooky είναι, όχι και γάμος με το "καλημέρα". Ο Νεαρός πάντως, έχει στρώσει χαρακτήρα όσο δεν πάει: πρόταση ο Σιχ; Αντιπρόταση ο μικρός. Ανθοδέσμη ο Σιχ; Κήπο ο μικρός. Στο "Βυζαντινό" ο Σιχ; Στο "St.George" ο μικρός. Ευγενής άμιλλα. Και η τεκνατζού -και μη ταράνδω, όπως απεδείχθη, βρωμόγλωσση Δώρα- σε πελάγη ευτυχίας... Ρε πως αλλάζουν τα πράγματα... Άντε και στα δικά σας!