Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

I don't speak German λέμε...

Κάστρο Neuschwanstein

Ω όχι, δεν είναι οφθαλμαπάτη, γυρίσαμε πολύ νωρίτερα του αναμενομένου! Σήμερα, 28, που η ελληνική τηλεόραση θα γεμίσει πατριωτικές ταινίες του Τζέιμς Πάρις, θα ήταν ιεροσυλία να βρισκόμαστε στην παγωμένη και -στα ορεινά- χιονισμένη Βαυαρία. Από φωτό δεν κάναμε και πολλά πράγματα. Διότι είπαμε καταρχάς να ξεκουραστούμε στο μικρό όμορφο Μπίρκενστάιν (ξέρω, δεν τονίζονται οι λέξεις πριν την προπαραλήγουσα, αλλά αφού έτσι το λένε;), να μάθουμε καμιά λέξη γερμανικά και να βγούμε να βολτάρουμε στη Ρομαντική Οδό. Και δως του feedback, για τον Λουδοβίκο που έχτισε τη Βαλχάλα, τον Παρθενώνα της Γερμανίας και τον γιό του τον Όθωνα (τον πρώτο τέως μας ντε, της Αμαλίας) ο οποίος, μολονότι προσπάθησε να μετατρέψει το μπάχαλο που βρήκε, σε χώρα, μαζί με τον Άρμανσμπεργκ, τον Μάουρερ και τον Έϋντεκ, κατέληξε να φύγει νύχτα. Κι εκεί, βλέποντας το ΑΠΕΡΑΝΤΟ πράσινο και ακούγοντας άφθονη κλασική μουσική, καθώς γυρνούσαμε από κάστρο σε κάστρο, συνειδητοποιήσαμε πόσο μαλακωδώς και αχάριστα έχουμε φερθεί ως έθνος. Επίσης συνειδητοποιήσαμε ότι θα μπορούσαμε να μείνουμε σε αυτό το υπέροχο τοπίο για πάντα. Οι Βαυαροί δε, καμία σχέση με αυτό που περίμενα: ανοιχτόκαρδοι, με το αστείο στο στόμα -έστω και λίγο γκροτέσκ μερικές φορές- γενναιόδωροι, καλόκαρδοι... και μετά σου λέει μεσογειακή φιλοξενία κι αηδίες...
Είπαμε να μη βιαστούμε να δούμε τη Νυρεμβέργη, την τοποθεσία του Τείχους, τα στρατόπεδα και τα ρέστα, να μείνουμε στη βαυαρική εξοχή και να δούμε την όμορφη πλευρά της Γερμανίας. Και την είδαμε -όσο προλάβαμε! Ψυχή μου, ομορφιά! Όλα γύρω καταπράσινα, γκρίζος ουρανός, ενίοτε βροχερός καιρός, παγωμένος (το κρύο της αρκούδας, όχι αστεία!) καθαρός αέρας από το Τσούχσπιτζε (η ψηλότερη κορυφή των Βαυαρικών Άλπεων, 2.900κάτι μέτρα υψόμετρο... διότι και στη γεωγραφία είμεθα μάχιμοι!) και άπειρα κάστρα! Στις πόλεις και στα χωριά εκπληκτική αρχιτεκτονική, βασικά γοτθικός ρυθμός, πλακόστρωτα, όμορφα γραφικά μικρά μαγαζιά... ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι όλα αυτά ήταν αληθινά! Το κάστρο Νόισβανστάιν, του Λουδοβίκου Β' ( ο μπαμπάς του Όθωνα ήταν ο Λουδοβίκος Α' νομίζω) πηγή έμπνευσης για τον Ντίσνεϊ και το πασίγνωστο λογότυπο του κάστρου της Ωραίας Κοιμωμένης. Όσοι πάτε, αξίζει να ξεποδαριαστείτε για να το δείτε, είναι μαγικό.... Και μπορεί ο Λούντβιχ, ο ευαίσθητος βασιλιάς να έβαλε συμπούρμπουλα στο αναχτόρι του αρχιτεκτονικά στοιχεία Βυζαντίου, ροκοκό, γοτθικά, όλα μαζεμένα, αλλά ήταν σου λέει ένα γλυκουλίνι άνευ προηγουμένου, που αγαπούσε πολύ το λαό του (και vice versa, ακόμη τον γιορτάζουν το Σεπτέμβρη) οπότε δεν τον παρεξηγείς.
Δε θα μιλήσω για τις λιχουδιές. Διότι οι άνθρωποι αυτοί είναι παράξενοι. Ή που θα δεις γκουρμεδιές (βάισβουρστ) ή που θα δεις αηδίες. Ένα πράγμα θα πω κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Μπλούτβουρστ και λέμπερκάσσε. Γιακ! Στέι αγουέι λέμε! Αλλά εν γένει σε μπύρες, αλλαντικά, γλυκά, ροφήματα δεν παίζονται. Κατά τα άλλα, κάψαμε εγκέφαλο με την εισροή πληροφορίας: το χρώμα της σημαίας της Γερμανίας δεν είναι μαύρο-κόκκινο-κίτρινο ως νόμιζα, αλλά μαύρο-κόκκινο-χρυσό! Διότι κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους, το εθελοντικό σώμα της Γερμανίας (δε θυμάμαι πως στην ευχή το λέγανε, Λιτσοφ-κάτι-κορπς) φορούσε μαύρη στολή, με κόκκινο γιακά και χρυσά κουμπιά... Η δε σημαία της Βαυαρίας είναι κι αυτή γαλανόλευκη! Λευκό και γαλάζιο, είτε σε δύο μεγάλες λωρίδες, είτε με πολλούς ρόμβους. Άλλοι λένε ότι συμβολίζει τα ποτάμια και τις λίμνες, άλλοι ότι είναι τα χρώματα του ουρανού. Θα σας γελάσω και δεν κάνει. Καθολικοί εν μέσω Προτεσταντών, με ΑΜΕΣΗ Δημοκρατία (της ακολασίας γίνεται από τα δημοψηφίσματα), εξαιρετικά πολιτικοποιημένοι, πολλοί -μην πω οι περισσότεροι- τελειωμένοι ντράνκαρντς, αλκοολίκες που ξεκινάνε το σπορ από νωρίς, οι Βαυαροί αγαπούν τη μουσική, το χορό, είναι φιλότεχνοι, φιλόξενοι, ευγενικοί, με ωραίους τρόπους. Και ολίγον σνομπ ως προς τους υπόλοιπους Γερμανούς, αλλά καλά κάνουν.
Και πάνω που όλα πήγαιναν καλά, έρχεται το τηλέφωνο από Ελλάδα... Το σωτήριο έτος 2009 αποδεικνύεται σκέτη καταστροφή, αφού από αρρώστιες και απώλειες είμαστε φουλ και λέει να μας παιδέψει λίγο ακόμη πριν φύγει. Οπότε με τα τρεχάματα που επίκεινται, θα τα πούμε από βδομάδα, ελπίζω να είμαστε όλοι καλύτερα. Αν και γύρισα με βαριά καρδιά (κατά βάση λόγω των γεγονότων και επίσης διότι με βλέπω να στέλνω τη δικηγορία για βρούβες και να γίνομαι αγκρίκολα στο Μπίρκενστάιν) χάρηκα που ξανάρθα στην ιστογειτονιά και σας ξαναβρήκα να ζουζουνίζετε! Μου λείψατε βρε...Πολλά ΣΜΟΥΤΣ! σε όλους.

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Πίσω, γορίλα, στο δέντρο!

 
Πφφφφ.... Η ώρα είναι σχεδόν 5 το πρωί. Ύπνος δε μου κολλάει με τίποτα. Φυσάω και ξεφυσάω σαν το φυσερό του γύφτου του δωδεκάλογου και ησυχία δε βρίσκω. Παρθενάκι με ωροσκόπο ιχθύ. Παιδάκι της γης και του νερού. Βάλε με σε ταξίδι οδικό να πηγαίνω 10 μέρες. Βάλε με σε καράβι με 80 μποφόρια, θα βγάλω τα εσώτερά μου αλλά θα το αντέξω, τον Καβο-Μαλιά μου! Σε αεροπλάνο μη με βάλεις, θα σε βρίσω, θα σε χτυπήσω και θα φωνάξω την αεροσυνοδό να μαζέψει τα υπόλοιπα. Σκατοεφεύρεση του κερατά. Αυτόν τον Ντα Βίντσι και τους αδερφούς Ράιτ, μην τους πετύχω στην άλλη πλευρά, όλα αυτοί θα τα πληρώσουν! Και έκολα, που λένε και οι Ιταλοί, με τις βαλίτσες τίγκα στο παλτοταγερικό, αλλά άμα λέμε τίγκα, σε βαθμό αηδίας, τις δέσαμε και με ένα περίεργο ιμάντα, ο μάστορας είπε για να μην τις ανοίξουν, αλλά μάλλον για να είμαστε σίγουροι ότι δε θα ακουστεί κανένα σκράτς και πεταχτούν ολούθε όξω εξώρουχα και τα ρέστα. Τι το θέλουμε τώρα το αεροπλάνο; Ταλαιπωρία! Σιγά και πόσο απέχει η Γερμανία με το αυτοκίνητο, εκεί πέρα. Κανά δυο μέρες. Αν πιάσω δε τιμόνι εγώ, που έχω και μια πνευματική εγγύτητα με τον Σούμι όσο να πεις και βγω στην αουτομπαν, μαύρο φίδι που τα έφαγε τα Γερμανίδια! Ουφ, σκατούλες. Λες και θα πάω εργάτρια κάνω, νά'μαι το νούμερο 8, που με ξέρουν όλοι με αυτό... Αααααχ, η φάμπρικα δε σταματά, δουλεύει νύχτα μέρα... Μη με παρεξηγείτε, φίλοι, ιστογείτονες και πελάτες του χώστεν, δεν έχω ξαναμπεί σε αεροπλάνο. Παρθενικό ταξίδι. Φτου διάολε, τον Τιτανικό θυμήθηκα. Κούφια η ώρα που τ'ακούει, ανατρίχιασα. Τώρα στα γεράματα, μάθε γέρο γράμματα. Ωρέ δεν πήρα αεροπλάνο να πάω ως την Κέρκυρα, πώς να φτάσω στη Γερμανία; Μου είπαν και το ηλίθιο επιχείρημα "σκέψου ότι μπαίνεις στο τραίνο για να πας Λιανοκλάδι". Ναι, αλλά ο τραινατζής δε μας πάει στα 6.000 πόδια για να φτάσουμε! Σεμνά και ταπεινά, τσούκου-τσούκου, πάνω στις ράγες, περνάμε τα τουνέλια, περνάμε τον Γοργοπόταμο και φτάνουμε. Τώρα, που θα κοιτάω από ψηλά και θα βλέπω τον κόσμο ζωγραφιά; Κι άντε πες από ψηλά τονε βλέπω. Αν χτύπα ξύλο αρχίσουμε να παίρνουμε την κατιούσα, άντε και πες το φόρεσα το αλεξίπτωτο. Που να μου λέγανε ότι θα γίνω αλεξιπτωτίστρια στα 30, θα γελούσε όλο το τετράγωνο, μαζί με το διπλανό. Και όπως είμαι με το αλεξίπτωτο, προσπαθώ να βγω όξω πριν την πρόσκρουση. Που και οι άλλοι, το ίδιο θα κάνουν, μακάκες είναι; Πώς θα το κάνουμε αυτό, με αυτά τα διαόλια αποσυμπίεσης που λένε; Ώφου, ώφου! Δε θα έχουμε και για πιλότο τον Ντίκινσον, να πω πάει στην ευχή, τη δύσκολη ώρα της πρόσκρουσης θα του κατσικωθώ αγκαλίτσα! Ποιός ξέρει ποιον Γιώργο Απιθανόπουλο θα έχουμε να μας λέει μέσα στην καλή χαρά "σας μιλάει ο κυβερνήτης, θα πετάξουμε στα 7.000 πόδια". Τα δικά μου πόδια πάντως έχουν αυτονομηθεί πλήρως και χορεύουν τσάρλεστον καθιστό, τα χέρια ψιλοτρέμουν και το κεφάλι πονάει διαολεμένα, τις ημικρανίες μου μέσα! Και το μάτι γαρίδα. Τουλάχιστον θα έχουν μαυροδάφνη μέσα στο ρημαδιακό τους, να πιω 2-3 ποτήρια μονοκοπανιά, να ξεραθώ; Άλλη εμπνευσμένη ερώτηση "αν ήταν να πας Αυστραλία, με τι θα πήγαινες;" Με πλοίο θα πήγαινα, μαντάμ! Με τι να πάω, με τα πόδια; Με υπερωκεάνειο, από αυτά με τα μαγαζιά, τα καζίνο και τις πισίνες! Όχι, θα καθόμουνα να παίρνω αεροπλάνο στο αεροπλάνο, να ταξιδεύω 12-15 ώρες, δεμένη σαν σαλάμι! Το άλλο με την Αννούλα το ξέρετε; Φέρτε μου ένα ληγμένο, ρε παιδιά, να βλέπω ήχους και να ακούω χρώματα, όσο ξημερώνει η φρίκη μεγαλώνει! Γκαντ ντεμ δε πούσερ, που λέει κι ο Ντίλαν. Ναι, βλέπω και τη διαφήμιση της Νέας Ολυμπιακής, με τα χαρτάκια. Και για να ρωτήσω εγώ τώρα, άμα το δικό μας δεν έχει χαρούμενα πόκεμον ή μίκυ μάους ή χαρτάκια που γράφουν "καλοτάξιδο" και "δε βλέπω την ώρα"; Αν έχει τουναντίον χαρτάκια δυσαρεστημένων ταξιδιωτών που γράφουν "στα τσακίδια" και "τον κακό σας τον καιρό στο κενό αέρος σας"; Αν έχει κάτσει στη θέση 13 ο μπαμπάς της Ντόρας; Ντάάάχ, χτύπα ξύλο, στα όρη, στ'άγρια βουνά! Να όμως τι παθαίνεις όταν θες να είσαι διακριτικός και να μη χαλάσεις χατίρι... Πάω για ντους μπας και ξετσιτώσει το νευρικό σύστημα. Να σας προσέχετε και να σας αγαπάτε. Εις το επανιδείν!(και το πόσο το εννοώ, ούτε που φαντάζεστε!) Φιλιά!

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Το Νόμπελ μου κι έφυγα...

Ακολουθούν αμερικανόφωνα -ανευ υποτίτλων- βιντεάκια από δύο αγαπημένες εκπομπές του καταστήματος. Το Daily Show του Jon Stewart και το Colbert Nation του Stephen Colbert. Οι οποίοι σατιρίζουν τόσο την ίδια την απονομή Nobel Ειρήνης στον Barack Obama (σκεφτείτε ότι προτάθηκε 11 μόλις μέρες μετά την εκλογή του!) όσο και τις αντιδράσεις. Δεν ξέρω αν θα τους βρείτε πικρόχολους -ο Colbert είναι λίγο, όπως συνήθως άλλωστε- αλλά έχουν πλάκα.
Στο ερώτημα "γιατί αξίζει το Νόμπελ" ο ινδούλης απαντά "γιατί έδωσε ελπίδα στον κόσμο" και το ίδιο ισχυρίζεται και το παρακάτω άρθρο:
Ο Αμερικανός πρόεδρος Barack Obama τιμήθηκε με το φετινό βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, ''για τις εξαιρετικές του προσπάθειες να ενδυναμώσει τη διεθνή διπλωματία και τη συνεργασία μεταξύ των λαών,'' όπως δήλωσε η Επιτροπή Νόμπελ.
Σε ανακοίνωσή της Επιτροπής αναφέρει πως «πολύ σπάνια έχει ένας άνθρωπος καταφέρει, στο βαθμό που το έκανε ο Ομπάμα, να συγκεντρώσει τα βλέμματα του κόσμου και να δώσει στους πολίτες ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον,» συμπληρώνοντας πως «η διπλωματία του βασίζεται στην ιδέα ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες, θα πρέπει να 'καθοδηγούν' τον κόσμο στη βάση αξιών και συμπεριφορών που μοιράζεται και η πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού.»
Ως βέρα Απανωτουρλιώτισσα λατρεύω τα ρηξικέλευθα. Αλλά στην περίπτωση του Obama, όσο κι αν τον συμπαθώ, όσο κι αν καταχάρηκα που επιτέλους βγήκε πρόεδρας και πήρε και Νόμπελ ένα μαύρο παιδί από τη μαύρη ήπειρο, είμαι λίγο σκεπτική...
Εσείς, φίλοι και θαμώνες, τι πιστεύετε;

Υ.Γ. Με μεγάλη μου λύπη θα σας αποχωριστώ για μερικές μέρες, (καμιά δεκαπενταριά περίπου) γιατί φεύγω για Γερμανία. Θα επανέλθω όμως αρχές Νοέμβρη και ελπίζω να σας βρω άπαντες παρόντες, αλληλοσχολιάζοντες και αλληλοσχολιαζόμενους και σε τροχιά Χριστουγέννων. Χαρά και ευτυχία σε όλους, θα μου λείψετε υπερβολικά και θα επανέλθω σκασμένη για κουβέντα. Σας αγαπώ πολύ και σας στέλνω πολλά πολλά φιλιά! Να προσέχετε... :-)


The Daily Show With Jon StewartMon - Thurs 11p / 10c
Super Prize Me
www.thedailyshow.com
Daily Show
Full Episodes
Political HumorRon Paul Interview




The Colbert ReportMon - Thurs 11:30pm / 10:30c
War of Peace - Shashi Tharoor
www.colbertnation.com
Colbert Report Full EpisodesPolitical HumorMichael Moore

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Εύθραυστη ζωή.


Η Μπέλα έβγαλε το κεφάλι της στο φωταγωγό. Ξημέρωνε. Έπρεπε να κινηθεί γρήγορα. Θα πήγαινε στους "από πάνω" για να βρει κάτι φαγώσιμο. Σκαρφάλωσε αθόρυβα στον τοίχο και μπήκε μέσα από το παράθυρο της κουζίνας. Ο νεροχύτης ήταν πεντακάθαρος. Δεν υπήρχε ίχνος από αποφάγια. Οι γείτονες είχαν προνοήσει να πετάξουν τα σκουπίδια. Όλα κι όλα. Δε μπορούσε να ανοίξει ένα ξένο ψυγείο και να τραφεί.
Η μητέρα της και οι αδελφές της είχαν πάρει από νωρίς τους δρόμους για να βρουν κάτι φαγώσιμο. Συνήθως έψαχναν στα σκουπίδια. Και βρίσκανε πολλά πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι που πετάνε πολύ φαγητό. Πράγματα που δεν έχουν καν ξεπακετάρει από τότε που τα αγόρασαν. Τότε η Μπέλα άρχισε να αναρωτιέται. Γιατί υπάρχουν από τη μια αυτοί οι άνθρωποι κι από την άλλη αυτοί που πεινάνε;
Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι εδώ ήταν πολύ εχθρικοί. Όλοι εδώ ήταν πολύ εχθρικοί, ακόμα και τα ζώα. Τα πρώτα χρόνια που είχαν εγκατασταθεί εδώ, όταν έφυγαν από την πατρίδα τους κακήν κακώς, έμεναν σε ένα υπόγειο, γεμάτο άσχημες μυρωδιές, πολλούς ανθρώπους και πολλούς κινδύνους. Τότε ήταν που η Μπέλα έχασε τον πατέρα της, τόσο ξαφνικά και τόσο βίαια.
Όλοι, όταν τους έβλεπαν, τους έδειχναν με το δάχτυλο. Και μετά προσπαθούσαν να τους σκοτώσουν. Ευτυχώς που ήταν λεπτή και ευκίνητη, όχι χοντρή σαν τις Ελληνίδες. Και ανθεκτική σε όλα. Μια διαολεμένα καλή υγεία, που και η ίδια η Μπέλα απορούσε πού την έβρισκε. Και να την τώρα, έγκυος, να σκαρφαλώνει κλεφτά στα ξένα σπίτια για να βρει φαγητό.
Τα λεπτά της πόδια έτρεμαν και την πήρε το παράπονο. Έκατσε σε μια γωνιά, σκεπτόμενη τα βάσανά της. Τα παιδιά που θα έφερνε στον κόσμο. Όλα αυτά που θα ήταν αναγκασμένα να υποστούν. Όλα αυτά που πέρασε και η ίδια. Κι αν έβρισκαν άδικο θάνατο σε ένα βρώμικο υπόγειο, σαν τον πατέρα της; Η Μπέλα δεν ήθελε ούτε να το σκέφτεται αυτό.
Ξαφνικά, το φως στην κουζίνα άναψε και ακούστηκε η γυναίκα να λέει "δεν το πιστεύω, όχι πάλι!". Ήταν πολύ αργά για να φύγει, την είχε δει. Την ίδια στιγμή άκουσε την αδελφή της να της φωνάζει από το φωταγωγό. Προσπάθησε να καλυφθεί, να ξεγλιστρήσει. Μάταιος κόπος. Κάτι βαρύ έπεσε πάνω της και τσαλάκωσε τις κεραίες και τα έξι ποδαράκια της. Παντόφλα νο 37.
Ωδή στα "κατοικίδια" των Εξαρχείων (τέτοια εποχή συνήθως κάναμε απεντόμωση, αλλά χάσαμε πια και την ευγενή συνήθεια και το προσφιλές σπορ!) Η φωτό δεν είναι άσχετη, είναι από την ταινία του Haile Gerima με τίτλο "Teza" που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Βενετίας (γνώση σε λέω, όχι αστεία!)

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Θέλω να αγιάσω


Λοιπόν, ξέρω ότι είναι τέρμα άσχετο με το κλίμα των ημερών, αλλά δεν θα μπορούσα να μην ευχαριστήσω και από δω τον/την άγνωστο/η αναγνώστη/στρια με την περίεργη διεύθυνση email που επισκέπτεται το χώστεν ουντ ντελικατέσεν ανελλιπώς, που είδε ότι τα κχτηνάκια μου σβήσανε ό,τι θύμιζε τον Ρομπέρτο και που σήμερα μου έστειλε -προσέξτε- 420(!) φωτογραφίες με -μπόλικα- email.
Ευχαριστώ πολύ, καλά να είσαι και ό,τι επιθυμείς, στο email σου να το βρεις!

Δεύτερη έκπληξη σήμερα (8/10/09), από τον ίδιο αποστολέα, ένα λινκ σε -ούτε λίγο, ούτε πολύ- 14 βίντεο του Ρομπέρτο. Μήπως μπορείς να βρεις και το τηλέφωνο, να μην κουράζω τον Τσαλαπετεινό μας με νωπές παραγγελιές; Τι να πω.... ευχαριστώ πολύ!

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Έκτακτο παράρτημα


Αχνιστά νέα

Νέο Υπουργικό Συμβούλιο:
Πρωθυπουργός: Παπανδρέου
Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης: Πάγκαλος
Υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ: Παμπούκης (ο νομικάριος)
Υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ: Πεταλωτής
Πρόεδρος της Βουλής (θα προταθεί): Πετσάλνικος
Γραμματέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας: Παπουτσής
Κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι: Παπουτσής, Ευθυμίου
Γεν. Γραμματέας Υπ. Συμβουλίου: Λύτρας
Υπ.Οικονομικών : Παπακωνσταντίνου, υφ. Σαχινίδης
Υπ.Εξωτερικών : Παπανδρέου, αν.υπ. Δρούτσας, υφ. Κουβέλης
Υπ.Εθν.Άμυνας : Βενιζέλος, αν.υπ. Μπεγλίτης
Υπ.Οικονομίας : Κατσέλη, υφ. Αρναουτάκης, υφ. Μπόλαρης
Υπ.Παιδείας : Διαμαντοπούλου, υφ. Χριστοφιλοπούλου, υφ. Πανάρετος
Υπ.Εργασίας : Λοβέρδος, υφ. Κουτρουμάνης
Υπ.Υγείας : Ξενογιαννακοπούλου, υφ. Γεννηματά
Υπ.Αγροτ.Ανάπτυξης : Μπατζελή, υφ. Καρχιμάκης
Υπ.Προστασίας Πολίτη : Χρυσοχοϊδης, υφ. Βούγιας
Υπ.Πολιτισμού : Γερουλάνος, υφ. Γκερέκου
Υπ.Εσωτερικών : Ραγκούσης, υφ. Ρόβλιας, υφ. Τζάκου
Υπ.Δικαιοσύνης : Καστανίδης, υφ. Κατσιφάρας
Υπ.Υποδομών : Ρέππας, υφ. Μαγκριώτης, υφ. Σηφουνάκης
Υπ.Περιβάλλοντος : Μπιρμπίλη, υφ. Μανιάτης, υφ. Μωραϊτης

Πού είναι ο Σκανδαλίδης;Γιατί δε δέχτηκαν οι Οικολόγοι τη θέση υφυπουργού Περιβάλλοντος;

Ο Πρασινόκηπος


Όπως διακρίνετε και από την εικόνα, το θέμα της ανάρτησης θα είναι η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, οπότε αν βαριέστε ή ανήκετε σε άλλο πολιτικό χώρο ή τέλος πάντως δεν αντέχετε άλλη εκλογοκουβέντα, θα επανέλθουμε μια από τις ημέρες με κάτι πιο ενδιαφέρον. Τα πασόκεμον και ιδίως όσοι δε μάθατε στοιχεία, μαζωχτείτε να σας τα πω. Τι να σας πω, δηλαδή, μια εικόνα χίλιες λέξεις...



Δεν ξεκινήσαμε καθόλου καλά... Έτρεξα σαν πεζοναύτης με 9 κιλά στην πλάτη για να προλάβω ένα λεωφορείο να με πάρει από την εξωτική γενέτειρα κι αυτό έμεινε καταμεσής της εθνικής οδού! Δε μου αρέσει αυτή η στατικότητα αλλά τουλάχιστον υπάρχει σταθερό σήμα και ευνοείται η πλοήγηση...
Κι επειδή δε θα γινόταν να περάσουμε τις εκλογές στο ντούκου, in order του πληροφορείν, λέμε να παραθέσουμε στοιχεία. Και ξεκινάμε: εντυπωσιακή νίκη των πράσινων παιδιών. Όχι ότι δεν ήταν αναμενόμενο -ιδίως η ομιλία του Παπανδρέου στο Πεδίον Άρεως είχε άρωμα άλλης εποχής. Απλά ούτε και οι ίδιοι οι επιτελείς δεν περίμεναν τόση διαφορά. Και για να μιλήσουμε με αριθμούς: 43,92% και 160 βουλευτικές έδρες το ΠΑΣΟΚ (με συσπείρωση στο 95%), 33,48% και 91 έδρες η ΝΔ (με υψηλή συσπείρωση, γύρω στο 85%), 7,54% και 21 έδρες το ΚΚΕ, 5,63% και 15 έδρες το ΛΑΟΣ, 4,60% και 13 έδρες ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλεξούλη. Οι οικολόγοι πράσινοι με 2.53% δεν μπήκαν στη Βουλή και ήταν πολύ κρίμα. Εντυπωσιακό όμως ήταν και το ποσοστό όλων εκείνων που ψήφισαν τα καλτ παιδιά των φετινών εκλογών... Το περιστέρι του Παπαθεμελή (Δημοκρατική Αναγέννηση- κάποτε ήμουνα πουλί και μ'αγαπούσανε πολύ) τσίμπησε ένα 0,45%, ένα 0,36% το πήρε παραμάζωμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η "αίμα-τιμή-χρυσή αυγή" έλαβεν 0,29% (ωραίο λογότυπο!), ισοψηφώντας με τους οικολόγους του Βεργή (αυτό λοιπόν που έχουν διασπαστεί ακόμα και οι οικολόγοι, μου κάνει λίγο κουλό)και 0,27% η Ένωση Κεντρώων (κτήνη! βόδια! που λέει και ο αρχηγός μας). Φυσικά δε θα μπορούσαν να μην έχουν τους οπαδούς τους μελλοντικές πολιτικές δυνάμεις αλλαγής, όπως η Κοινωνία (φαν-κλαμπ Καποδίστρια και επίσης ωραίο λογότυπο) που πήρε ένα 0,16% διόλου ευκαταφρόνητο και οι ΚΟΤΕΣ (Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την πολιτιστική Συγκρότηση, ή κάτι τέτοιο. Που αν χρειάζεται μισή μέρα για να το πεις ολόκληρο σκέψου πόσο το σκέφτεσαι για να το ψηφίσεις!) που τσίμπησαν ένα 0,02 %, ισοψηφώντας με το Χαρίζω οικόπεδα-Χαρίζω χρέη (πες με και ΠΑΕΚΕ). Με τα παρακλάδια του ΚΚΕ δεν ασχολούμαι γιατί είναι πολλά, μπερδεύομαι και μου χαλάνε το μαλλί...
Αντιλαμβάνεστε ότι όταν περιμένεις μια διαφορά 3-5 μονάδες και σου έρχονται 10, παθαίνεις ένα σχετικό λαλά... Ούτε στον ύπνο τους δεν το είχαν δει επιτελείς και δημοσκόποι... Περιμένανε -οι πιο αισιόδοξοι- κάπου 154 έδρες ( οι απαισιόδοξοι δεν ήταν καν σίγουροι για αυτοδυναμία) και τους ήρθε ένα καταστρόγγυλο 160. Πολιτική ηγεμονία; Ίσως. Προπύργια της δεξιάς οι νομοί Πέλλας, Καστοριάς, Σερρών, Μεσσηνίας, Αργολίδας και Λακωνίας. Πάντως, στις 8 μονοεδρικές, σάρωσε ο ήλιος ο πράσινος: Γρεβενά (46,96% έναντι 36,61%), Ευρυτανία (51,24% έναντι 37,53%), Ζάκυνθο (47,56% έναντι 29,74%), Θεσπρωτία (48,67% έναντι 36,67%), Κεφαλονιά (41,79% έναντι 33,13%), Λευκάδα (41,65% έναντι 37,01%), Σάμο (38,49% έναντι 29,73%) και Φωκίδα (40,24% έναντι 39,71%). Τρελά αποτελέσματα. Διαβάσαμε στο ΒΗΜΑ:
«Σφαγή» για γνωστά ονόματα στελεχών της ΝΔ έβγαλαν οι χθεσινές κάλπες. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες που είχαν γίνει γνωστές ως τα μεσάνυχτα, εκτός Βουλής φαίνεται να μένουν πρώην υπουργοί, όπως ο κ. Γ.Αλογοσκούφης στην Α΄ Αθηνών και ο θείος του παραιτηθέντος προέδρου της ΝΔ κ. Αχ. Καραμανλής στις Σέρρες. Σίγουρα δεν επανεκλέγονται, αφού έγινε ανατροπή στις μονοεδρικές περιφέρειες όπου εκλέγονταν, ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Α.Μπέζας στη Θεσπρωτία, ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Ι.Μπούγας στη Φωκίδα, ο πρώην υπουργός κ. Χρ. Φώλιας στα Γρεβενά.
Στην Α΄ Αθηνών στο 20% των εκλογικών τμημάτων από το ψηφοδέλτιο της ΝΔ προηγούνταν οι πρώην υπουργοί κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και οι κκ. Δ. Αβραμόπουλος, Πρ. Παυλόπουλος και ακολουθούν οι κυρίες Φωτεινή Πιπιλή και Ελίζα Βόζεμπεργκ, ενώ πιο κάτω βρίσκονται η κυρία Ελενα Κουντουρά και ο κ. Γ. Αλογοσκούφης.
Στην Α΄ Αθηνών η ΝΔ μένει με πέντε έδρες. Στο ΠαΣοΚ προηγείται ο κ. Κ. Σκανδαλίδης και ακολουθούν η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, οι κκ. Χρ.Παπουτσής, Αθ.Αλευράς, Αθ. Τσούρας, Σπ. Κουβέλης, Π. Οικονόμου και η κυρία Πέμη Ζούνη. Στη Β΄ Αθηνών από το ΠαΣοΚ προηγούνται ο κ. Α.Λοβέρδος, η κυρία Λούκα Κατσέλη, οι κκ. Μιχ.Χρυσοχοΐδης και Απ.Κακλαμάνης.
Από τη ΝΔ προηγούνται οι κκ. Α. Σπηλιωτόπουλος, Ευ.Μεϊμαράκης, Κ. Χατζηδάκης και Γερ.Αποστολάτος. Στην Α΄ Θεσσαλονίκης από το ΠαΣοΚ προηγούνται οι κκ. Ευ. Βενιζέλος, Χ. Καστανίδης, οι κυρίες Χρύσα Αράπογλου και Εύα Καϊλή. Ακολουθούν οι κκ. Ι. Μαγκριώτης, Σπ.Βούγιας, Ν.Γιαννόπουλος, Θ. Ρομπόπουλος και η κυρία Μαίρη Ακριβοπούλου. Από τη ΝΔ προηγούνται οι κκ. Ι.Ιωαννίδης και ακολουθούν οι κκ. Κ. Γκιουλέκας, Στ. Καλαφάτης, η κυρία Ελενα Ράπτη, οι κκ. Απ. Τζιτζικώστας και Γ. Ορφανός.
Πολλές οι ηχηρές απουσίες, με πρώτη και καλύτερη του πρώην αρχηγού Κ.Καραμανλή, ο οποίος θα ξεκουραστεί επιτέλους (θυμάστε το "κουρασμένος" που είχε πει) και θα παίξει ανενόχλητος play-station. Δήλωσε ότι ήταν πεπεισμένος ότι ηττήθηκε η πολιτική του πρόταση. Η ποια; Μπουά χα χα, το άλλο με τον Τοτό να στο πω τώρα ή μετά το μπραντς; Καλά, βέβαια όλοι οι δελφίνοι πήραν από ένα Όσκαρ ερμηνείας, γιατί πολύ λυπηθήκανε που φεύγει... Η Ντόρα του είπε "Δε θα σε αμφισβητήσω" (εκεί πήγε το δάκρυ κορόμηλο), ο Αβραμόπουλος (να θυμίσω τι έλεγε επί παλαιοτέρου, όταν ήταν εκτός "στάνης";) κι ο Σαμαράς (ο αποστάτης νο2 της σύγχρονης ιστορίας) του είπαν "μη φεύγεις, σκέψου την ενότητα του κόμματος" (δεν το είπαν και αυτολεξεί, δεν ήμανε μπροστά, αλλά ήταν η αδιαμφισβήτητη κωμική νότα της βραδιάς, μπα σε καλό μας απόψε!). Μου θύμισε πάντως την ταινία που η Καραγιάννη τραγουδάει το "Αααααχ αααποοονεεε... ο σκύλος μας κι η γάτα μας με μάτια δακρυσμένα" και τα ρέστα παγωτό. Το άρθρο έχει έναν λυρισμό, μια αισθαντικότητα και μια μελαγχολική ποιητικότητα, read and weep, καλά μου παιδιά. Ιδίως στο σημείο που αναφέρεται στις αντιδράσεις, η zewa έκανε τη διαφορά και πάλι... πάρτε δείγμα:
"Ο κ. Καραμανλής μόλις έφυγε από τη Ρηγίλλης άκουγε τους συγκεντρωμένους νεοδημοκράτες να του φωνάζουν: «Κώστα, μη φύγεις. Μη μας παρατάς. Μην τους κάνεις το χατίρι. Είμαστε μαζί σου». Ο ίδιος δεν αντιδρούσε. Ούτε ένα μειδίαμα. Ούτε μια κίνηση του κεφαλιού ή του χεριού του." Ο άνθρωπος ζωγράφισε... Ψυχούλα ο Αρτέμης!
Λιάπης, Τσιτουρίδης και Δούκας (όχι ο δικός μας, ο Προκόπης, ο άλλος, ο Πέτρος) έκαναν τους (δικαιωμένους) Αλέκους, ο δε Αλογοσκούφης δήλωσε ότι θα επιστρέψει στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα ( τι του φταίνε τα έρμα τα παιδιά; Γλυτώσανε οι γονείς και θα την πληρώσουν αυτά;) Ο Σουφλιάς παραιτήθηκε κι εμείς πήγαμε για ύπνο.
Σήμερα που ξυπνήσαμε, ο Γιώργος ορκιζόταν (καλή σταδιαδρομία, λυκόπουλο!) και ο Ψωμιάδης δήλωνε την πρόθεσή του να διαδεχτεί τον Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ. Ζω για τη στιγμή που θα δω διάγγελμα πρωθυπουργού με στολή Ζορό. Πανίκα (παιδόπον τεμέτερον) θυμήσου, είμαστε μαζί σου!
Σας φιλώ απαξάπαντες. Φτάσαμε!
Και μια τόση δα προσθήκη, τώρα που επιτέλους ηρεμήσαμε: όλα τα διεθνή πρακτορεία, είχαν μόνο διθυράμβους για τον Γιώργο, ο οποίος από την πρώτη κιόλας μέρα ανήγγειλε την εισαγωγή νέου εκλογικού νόμου... Ωραία η σκηνή της ορκωμοσίας... Παπούλιας, Γιώργος και Ιερώνυμος... όλες οι συμπάθειες μαζί, τι ωραία! Αλλά αν τα κάνει πλακάκια με τον ΣΕΒ και τα καθίκια τους CEO δεν τον ξαναψηφίζω, το δηλώνω! Να σημειώσω επίσης ότι από τους υποψήφιους που είχανε πρήξει τον κόσμο με τα sms έμαθα ότι μόνο η Κατερίνα Μπατζελή έστειλε ευχαριστήριο μήνυμα. Θεά η Κατ!

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Χωρίς Αχιλλέα η Βουλή...χωρίς νερό η κρήνη


 
Αδέρφια, μάθατε τα νέα; Καθήστε, γιατί μάλλον δε θα τα αντέξετε. Ο Αχιλλέας μας. Ο λεβέντης της Σερραϊκής γης, το Πρωτο-παλλήκαρο, το νιάτο και η ελπίδα της Βορείου Ελλάδας, αυτός ο πολιτικός με όραμα και μέλλον, δεν εξελέγη βουλευτής! Μη γελάτε, κάφροι. Τα πράγματα είναι σοβαρά. Μη βρω αυτούς που ψηφίσανε το γερο-Τσίπρα και στείλανε τον Αχιλλέα σπίτι του, θα τους αφαλοκόψω! Νααα ζώα, κτήνη, τετράποδα, πεντάποδα, εξάποδα!(που λέει κι ο Βασίλης. Όχι βλακώδεις ερωτήσεις. Ο Λεβέντης. Δείτε και καμιά σοβαρή εκπομπή, που κοντεύετε να πάρετε καρέκλα στο "πολυ μπλα μπλα"). Όπως σας τα λέω, λοιπόν. Δε βγήκε. Τα γατιά της γειτονιάς, λιώσανε στο κλάμα, διότι ως εφτάψυχα όντα δεν έχουν καμιά εκπροσώπηση στη Βουλή, οι Πασόκοι, ως εξαπανέκαθεν κακιασμένα και κομπλεξαρισμένα πόκεμον, άρχισαν το χιούμορ για την τρίτη ηλικία, εγώ τα πήρα με τους Σερραίους που κόβουν το μέλλον του... παιδιού και ο φλίτατος Αλέξης μου έστειλε μήνυμα ότι παραιτείται ο Κωστάκης και ο Μητσοτάκης θα

(εδώ ο υπολογιστής λάγκαρε, believe it or not , τη μεταφυσική μου μέσα και πέσαμε στη "διαχείριση εργασιών")

τρίβει τα χέρια του. Τουλάχιστον ο Μολυβιάτης θα είναι κοντά μας να νιώθουμε την ορμή της νεότητας ή θα μας πνίξει η γεροντίλα του ΠΑΣΟΚ;
Και μια λεπτομέρεια που εμένα με ανατρίχιασε με το μεταφυσικό της βάρος: 35 ακριβώς χρόνια (4 Οκτωβρίου 1974 - 4 Οκτωβρίου 2009) μετά την ίδρυση της ΝΔ από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο μεν Αχιλλέας έμεινε εκτός Βουλής, ο δε Κωστάκης παραιτήθηκε... Τέλος εποχής για τους Καραμανλήδες; Ή μητσοτακικό (κούφια η ώρα που τ'ακούει) διάλειμμα μέχρι να ενηλικιωθεί ο Αλέξανδρος;
(Θα ακολουθήσει ανάρτηση με τα αποτελέσματα των εκλογών)

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Καλό μήνα!


Το μήνα που μας πέρασε,
ΛΑΤΡΕΨΑ

1. Τη γιαγιάκα στον Βασιλόπουλο: κυρτωμένη, συρρικνωμένη από την οστεοπόρωση, ανήμπορη να βγάλει το καλάθι από τη στοίβα. Καθαρό βλέμμα, υγρά μάτια, παράπονο για τα χρόνια που πέρασαν. Τη βοήθησα με το καλάθι της, μου ακούμπησε τρυφερά το χέρι και μου έδωσε χαμογελαστά την ευχή της. Μετά από λίγο, την είδα να κοιτά με παιδική προσήλωση... σχολικά! Τετράδια με ζωηρά χρώματα, στυλό, χρωματιστά μολύβια και ξύστρες! Μάλλον για τα εγγόνια της, μπορεί και για την ίδια. Μια σκηνή γλυκιά, που μου γέννησε το πιο πλατύ χαμόγελο.
2. Τον Παναγιώτη, τον συνομήλικό μου οδηγό του λεωφορείου, που όταν του είπα τι είναι η χόβολη και ποιά ήταν η Ίσις, μου έδωσε το σταυρόλεξό του να λύνω στο δρόμο και με "απείλησε" με πρόστιμο 10 ευρωλεπτών για κάθε στάση που περνούσαμε, αν το σταυρόλεξο έμενε άλυτο. Μου έφτιαξες το απόγευμα, ποιητή! Σποδός και burberry.
3. Τον Χρήστο Θηβαίο. Καμιά έπαρση, καμιά τάση "δείτε με, είμαι ο Θηβαίος". Χαμογελάκι, ευγένεια, απλότητα.
4. Την οργάνωση που υπάρχει στο αρχείο της Μπενακείου Βιβλιοθήκης στη Λένορμαν. Τους εξυπηρετικούς, χιουμορίστες και ευγενικούς κυριούληδες στην είσοδο που μου έκαναν μια μεγάλη χάρη και τους χρωστάω γλυκάκια.
5. Το διήγημα με τίτλο "Εγώ και το κουνέλι". Μετά τις εκλογές που θα έχει ηρεμήσει και ο Hugh από τα πονάκια του κι εγώ από τις πολιτικές μου ανησυχίες, θα διαβάσω ολόκληρο το βιβλίο, οπότε θα ακολουθήσει review διαφωτιστικότατο, σαν αυτό για τον Ρομπέρτο, μη σας πω και καλύτερο.
6. Την οπτική του Bruce Branit και του Pierre Huyghe και ευχαριστώ πολύ τους αγαπημένους Ρεμπέσκ και Ξαβιέρα Χολάντερ που μου τους σύστησαν. Και φυσικά τον φίλτατο Οδοιπόρο, που μου είπε πώς θα βγάλω το ενοχλητικό undefined από το καινούριο template.
7. Τον "γιό" μου τον Hugh. Χίλια ευχαριστώ στον "συμπέθερο" Αλέξη (θα παντρέψουμε τα σκυλιά μας, τον Hugh και τη Hilda) που μου τον χάρισε.
8. Τον φίλο Michael Kiske που δε σταματά να βγάζει υπέροχα τραγούδια με την υπέροχη φωνή του.Up the irons!
9. Τον Ρομπέρτο (αλλά μάλλον μου πέρασε).
10. Τα Starbucks και το caramel frappuccino τους, φτιαγμένο με μαστοριά από τον Γιώργο, τον Αντώνη, τη Σταματούλα ή την Κωνσταντίνα. Α, και τον ευγενικό κυριούλη που μου χαμογέλασε όταν του έκανα χώρο να περάσει κι εγώ η μουλάρα σκεφτόμουν τον Hugh και τα προβλήματά του και δεν ανταπέδωσα.
11. Το αληθινό ενδιαφέρον και τη συμπάθεια που εκφράζεται με μακρόσυρτα επιφωνήματα και κουβεντούλα -όσο αυτό είναι εφικτό- από τα παιδιά στα Applebee's κάθε φορά που τα επισκεπτόμαστε.
12.Το στραγγιστό γιαούρτι με γλυκό κεράσι και τις κρέπες με λευκή σοκολάτα και σοκολάτα γάλακτος. Επίσης, το γαμοπίλαφο, τους μπουμπουριστούς χοχλιούς, το απάκι, την τσικουδιά -αν και χτυπάει κατακέφαλα!- και τις μαντινάδες. Να ζήσει η Κρήτη!
13. Τη βροχή... αχρησιμοποίητη ακόμη η ομπρέλα!
14. Την Ελληνοφρένεια...και τα φριφωλάκια του Μάντζιου, αλλά λιγότερο.

ΚΑΙ ΣΙΧΑΘΗΚΑ (σαν τα κρίματά μου, που δεν είναι και πολλά!)

1. Τον βλάκα στο Βασιλόπουλο που με κοίταζε, αλλά όχι στα μάτια. Ελπίζω να έπαθε αστιγματισμό.
2. Τις δύο κατινάρες που ήρθαν στα Starbucks για να φάνε παγωτό από το περίπτερο και να φορτίσουν το κινητό τους. Η γυφτιά μερικών δεν παίζεται.
3. Το σκοτεινό μάτι των ΟΝΝΕΔιτών στο Σύνταγμα όταν καταλάβουν ότι δεν είσαι "του κόμματος".
4. Τον εαυτό μου, γιατί έχω καμπανιστό γέλιο και φοβάμαι ότι ενοχλώ τους γύρω μου. (Τελείως σχιζοφρενικό είναι αυτό, ξέρω).
5. Την περασμένη Τρίτη, που με τον ξάδερφό μου βρεθήκαμε πεζή, περασμένη ώρα και κατά λάθος στην Πλατεία Θεάτρου και μέχρι να βρούμε ταξί, έφτασε το ταρτλό στην κάλτσα. Ούτε στον εχθρό μου!
6. Τους ανθρώπους που κάνουν μπάνιο μια φορά τη βδομάδα. Κάντε μας τη χάρη να μας απαλλάξετε από την -βρωμερή- παρουσία σας.
7. Τον Πακιστανό που, φορτωμένος ζώνες, είχε το νου του αλλού αλλά μου το έλεγε σε άπταιστα πακιστανικά στα οποία είμαι ένα στάδιο πριν τους αρχάριους.
8. Τους ιδιοκτήτες τετράποδων που είτε παραταϊζουν τα σκυλιά τους και τα κάνουν σαν μοσχάρια με αποτέλεσμα να μην μπορούν να περπατήσουν, είτε τα αφήνουν να αφοδεύουν σε πεζόδρομους όπως η Διονυσίου Αρεοπαγίτου, είτε τα τραβολογάνε, τα κουρεύουν, και τους κόβουν ό,τι προεξέχει. Τα αυτιά και την ουρά εννοώ. Α να μου χαθείτε!
9. Όλες αυτές τις σκυλοτραγουδιάρες που εσχάτως έκαναν... στροφή στην ποιότητα και "πουλάνε" ροκ με το κιλό.
10. Τον (ταλιμπάνο) καθηγητή πανεπιστημίου που είδα να βρίζει τη γυναίκα του στην Ερμού...στον αντίποδα ένα ζευγάρι που είδα σήμερα στον μοναχικό μου περίπατο να ζουζουνίζεται: πάθος στα 65! Γι' αυτούς είναι η ζωή!
11. Όλους αυτούς τους άσχετους μουσικούς που -άγνωστο γιατί- λυσσάνε να γίνουν φίλοι μου στο myspace και θέλουν σώνει και ντε να τους ακούσω και να τους πω τη γνώμη μου. Άσχετο! Και εντελώς αναίτιο! Γράφει πουθενά "Ψινάκης"; Μπαααα...
12. Τους δήθεν λαϊκούς αγωνιστές, τις κατσαρίδες που δεν πιάνει το Teza και τα λαμόγια που φιλάνε αμφιβόλου καθαριότητας ποδιές για να γίνουν golden boys στη θέση των golden boys.
13. Ορισμένους Κύπριους που την έχουν δει "μάτσο" άντρες. Όταν εσύ πήγαινες, κουμπάρε, εμείς είχαμε γυρίσει και κάναμε μπάνιο...
14. Τα αναγνωστήρια. Θα έπρεπε να τα λένε καμακιστήρια.
Επίσης έχω να πω τα χειρότερα για την αφεντιά μου, που είχα αφήσει την πόρτα του μπάνιου ανοιχτή και όρμησε μέσα ο Hugh την ώρα που έκανα καθαρισμό προσώπου και καταβρόχθισε το scrub με άρωμα καρύδας από τα fresh line. Μέρες έχω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος, μην τυχόν και πάθει τίποτα το βλαστάρι μου. Μαύρη η ώρα της απολέπισης!