Αύριο η μέρα προμηνύεται μπαρουτοκαπνισμένη και ταραχώδης, όπως έχουμε συνηθίσει τις τελευταίες δεκαετίες. Λοιπόν, αυτή τη μανία μερικών να καίνε ό,τι βρουν μπροστά τους, δεν την καταλαβαίνω. Άντε κι έκαψες μια τράπεζα και δυο Chrysler στην αντιπροσωπεία. Και λοιπόν; Τι έγινε; Συνέβαλες στην εγκαθίδρυση της κοινωνικής δικαιοσύνης; Έκανες αυτόν τον κόσμο καλύτερο; Υλοποίησες το "Imagine" του Λένον;
Με συγχωρείτε διά το άκομψον της εκφράσεως, αλλά κολοκύθια μετά ριγάνεως... Απλά, έκανες την αντιπροσωπεία να εγκαταστήσει μερικές ακόμα κάμερες και να διαφημιστεί περισσότερο και την τράπεζα να αποσύρει τα ΑΤΜ, συμβάλλοντας κι εσύ στην ατέρμονη ταλαιπώρια των -ούτως ή άλλως ταλαίπωρων- συμπολιτών σου. Χειροκρότημα, αυλαία. Μεγάλο κατόρθωμα.
Για να μην αναφερθώ στις φθορές ξένης ιδιοκτησίας που γίνονται εναντίον απλών πολιτών. Πληρώνεις ωραία και καλά το Φιατάκι που σε πάει και σε φέρνει, και πάνω που λες "άντε, δυο δόσεις μείνανε ακόμα" κατεβαίνεις και το βλέπεις μπάρμπεκιου. Μετά χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο γιατί σκέφτεσαι ότι θα ήταν καλύτερα να τα χώσεις στον ληστή που έχει το υπαίθριο πάρκινγκ, (το οποίο δε φέρει και ευθύνη για τίποτα, λοιμό, σεισμό, καταποντισμό, πυρκαγιά) θεωρώντας ότι θα απέφευγες την ψησταριά.
Να λοιπόν η ερώτηση κρίσεως της μέρας: Πώς θες να χάσεις τα λεφτά σου; α) να τα κάψεις τα ρημάδια ( ή να στα κάψει κάποιος ευγενώς προσφερθείς), β) να τα χώσεις στους παρκοκλέφτες, γ) να επενδύσεις στο Χρηματιστήριο; Οι μόνοι που παραδέχομαι, είναι οι "Οργισμένοι Καταναλωτές", που μπαίνουν σε super market, αδειάζουν τα ράφια και δίνουν πράγμα στον κόσμο. Σε όλους αυτούς που μετά τη λαϊκή, ψάχνουν στα σκουπίδια, λες και ζούμε στην κατοχή. Από τη μια αυτοί κι από την άλλη τα καημένα φτωχόπαιδα σαν το Θοδωρή (μη ρωτήσετε ποιον Θοδωρή) που έκανε αιματηρές οικονομίες μαζί με τη γυναίκα του, αλλά χτίσανε βίλα με 150.000 ευρά.
Όχι σαν εσάς, ανεπρόκοποι, που αν είχατε 150.000 ευρά το πολύ πολύ να παίρνατε κανένα δυάρι στο Χολαργό! Αλλά αυτοί είμαστε, κύριέ μου, εμείς οι Έλληνες, αχάριστος λαός, από τη μιά σπαταλάμε τους πακτωλούς χρημάτων που βγάζουμε από τα elegant επαγγέλματά μας, από την άλλη διαμαρτυρόμαστε όταν ένας καλός και ευσεβής χριστιανός κάνει προκοπή.Κι όλα αυτά, ενώ ζούμε στον επίγειο παράδεισο που λέγεται Ελλάδα. Θάλασσα βρε (που όλο κι ανεβαίνει), ήλιος (σε γενναίες ποσότητες αφού δεν υπάρχει δέντρο να βάλουμε το κεφάλι μας από κάτω), ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι (τα σχόλια δικά σας) και πάνω από όλα ένα κράτος που είναι δίπλα στον πολίτη.
Τι Σουηδίες και σαχλαμάρες... ορίστε, αφού διαμαρτυρόμασταν όλοι για τις τιμές που ήταν εξαιρετικές, το κράτος μας αποδεικνύει πόσο άδικο έχουμε, γιατί πάντα μπορούν να γίνουν χειρότερες. Καταλάβατε; Παιδαγωγικοί είναι οι λόγοι, καθαρά... για να γυρίσουμε στην ενδεδειγμένη σεμνότητα και ταπεινότητα ως οφείλουμε. Και αύριο, όλοι θα καμαρώσουμε για μια ακόμη φορά, σε τι ευνομούμενη κοινωνία ζούμε και δεν το εκτιμάμε, τα γομάρια!
Κι ένα σύντομο ανέκδοτο, ευγενική προσφορά της σεμνής και ταπεινής μας κυβέρνησης: "Πανεπιστημιακό Άσυλο..."
Με συγχωρείτε διά το άκομψον της εκφράσεως, αλλά κολοκύθια μετά ριγάνεως... Απλά, έκανες την αντιπροσωπεία να εγκαταστήσει μερικές ακόμα κάμερες και να διαφημιστεί περισσότερο και την τράπεζα να αποσύρει τα ΑΤΜ, συμβάλλοντας κι εσύ στην ατέρμονη ταλαιπώρια των -ούτως ή άλλως ταλαίπωρων- συμπολιτών σου. Χειροκρότημα, αυλαία. Μεγάλο κατόρθωμα.
Για να μην αναφερθώ στις φθορές ξένης ιδιοκτησίας που γίνονται εναντίον απλών πολιτών. Πληρώνεις ωραία και καλά το Φιατάκι που σε πάει και σε φέρνει, και πάνω που λες "άντε, δυο δόσεις μείνανε ακόμα" κατεβαίνεις και το βλέπεις μπάρμπεκιου. Μετά χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο γιατί σκέφτεσαι ότι θα ήταν καλύτερα να τα χώσεις στον ληστή που έχει το υπαίθριο πάρκινγκ, (το οποίο δε φέρει και ευθύνη για τίποτα, λοιμό, σεισμό, καταποντισμό, πυρκαγιά) θεωρώντας ότι θα απέφευγες την ψησταριά.
Να λοιπόν η ερώτηση κρίσεως της μέρας: Πώς θες να χάσεις τα λεφτά σου; α) να τα κάψεις τα ρημάδια ( ή να στα κάψει κάποιος ευγενώς προσφερθείς), β) να τα χώσεις στους παρκοκλέφτες, γ) να επενδύσεις στο Χρηματιστήριο; Οι μόνοι που παραδέχομαι, είναι οι "Οργισμένοι Καταναλωτές", που μπαίνουν σε super market, αδειάζουν τα ράφια και δίνουν πράγμα στον κόσμο. Σε όλους αυτούς που μετά τη λαϊκή, ψάχνουν στα σκουπίδια, λες και ζούμε στην κατοχή. Από τη μια αυτοί κι από την άλλη τα καημένα φτωχόπαιδα σαν το Θοδωρή (μη ρωτήσετε ποιον Θοδωρή) που έκανε αιματηρές οικονομίες μαζί με τη γυναίκα του, αλλά χτίσανε βίλα με 150.000 ευρά.
Όχι σαν εσάς, ανεπρόκοποι, που αν είχατε 150.000 ευρά το πολύ πολύ να παίρνατε κανένα δυάρι στο Χολαργό! Αλλά αυτοί είμαστε, κύριέ μου, εμείς οι Έλληνες, αχάριστος λαός, από τη μιά σπαταλάμε τους πακτωλούς χρημάτων που βγάζουμε από τα elegant επαγγέλματά μας, από την άλλη διαμαρτυρόμαστε όταν ένας καλός και ευσεβής χριστιανός κάνει προκοπή.Κι όλα αυτά, ενώ ζούμε στον επίγειο παράδεισο που λέγεται Ελλάδα. Θάλασσα βρε (που όλο κι ανεβαίνει), ήλιος (σε γενναίες ποσότητες αφού δεν υπάρχει δέντρο να βάλουμε το κεφάλι μας από κάτω), ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι (τα σχόλια δικά σας) και πάνω από όλα ένα κράτος που είναι δίπλα στον πολίτη.
Τι Σουηδίες και σαχλαμάρες... ορίστε, αφού διαμαρτυρόμασταν όλοι για τις τιμές που ήταν εξαιρετικές, το κράτος μας αποδεικνύει πόσο άδικο έχουμε, γιατί πάντα μπορούν να γίνουν χειρότερες. Καταλάβατε; Παιδαγωγικοί είναι οι λόγοι, καθαρά... για να γυρίσουμε στην ενδεδειγμένη σεμνότητα και ταπεινότητα ως οφείλουμε. Και αύριο, όλοι θα καμαρώσουμε για μια ακόμη φορά, σε τι ευνομούμενη κοινωνία ζούμε και δεν το εκτιμάμε, τα γομάρια!
Κι ένα σύντομο ανέκδοτο, ευγενική προσφορά της σεμνής και ταπεινής μας κυβέρνησης: "Πανεπιστημιακό Άσυλο..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου