Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Η τριαντάρα κι ο εικοσάρης ΙΙΙ


Στο τρίτο ραντεβού, εκείνη πήγε μπαρουτιασμένη από τη δουλειά. Του έβαλε τις φωνές γιατί εκείνος ήταν πάλι στα αγαπολούλουδα κι εκείνη στον πλανήτη των πιθήκων. Της είπε "σε παρακαλώ, μην πονάς για πράγματα που δεν αλλάζουν και μη σκέφτεσαι πολύ, πες μου ποιο είναι το πρόβλημα και θα ψάξω εγώ να βρω μια λύση". Εκείνη χάζεψε (πάλι). Συνηθισμένη σε σχέσεις ανταλλαγής, σε συγκεκαλυμμένους εκβιασμούς και πισώπλατα μαχαιρώματα, προσπάθησε να βρει την παγίδα σε όλα αυτά. Δεν υπήρχε. "Άσε με να σου κάνω λίγο μασάζ και μη σκέφτεσαι πολύ, θα μου κάνεις ρυτιδούλες" της είπε εκείνος. Εκείνη βούτηξε την τσάντα της και έφυγε. Χωρίς μασάζ και μάλλον με μπόλικες ρυτιδούλες.
Ο μικρός την λάτρευε. Κι εκείνη, αν και άργησε, τελικά ενέδωσε. Και "σ'αγαπώ" του είπε εν ευθέτω χρόνω, και "ο δεσμός μου" τον σύστησε σε μας, και για γάμους και παιδιά είπαν μπροστά μας. Αυτός να την κοιτάει στα μάτια, αυτή να είναι στον έβδομο ουρανό, να κοιτάει τη φωτογραφία του στο κινητό της και να αναστενάζει, να θέλει να ξεμαλλιάσει την έρμη την Έφη που απλώς είπε πόσο ωραίο παιδί είναι και γενικά ένα ευτυχισμένο συμπούρμπουλο. Τη συμβούλεψα να μη βιαστεί να κοιμηθεί μαζί του, αυτά δεν βγαίνουν ποτέ σε καλό. Με άκουσε μόνο εν μέρει και η...προσομοίωση έλαβε χώρα.
Εκείνη είχε παρατηρήσει ότι συγκεκριμένες μέρες και ώρες ο μικρός εξαφανιζόταν. Και μπορεί να το έκανε αραιά όταν ήταν στα πρώτα τους σκιρτήματα, μετά το ρημάδι το "σ'αγαπώ" όμως, είχαν αυξηθεί. Ξαφνικά εκείνος είχε γίνει πολύ υπναράς, ξαφνικά εκεί που μιλούσαν στο τηλέφωνο τον έχανε, ξαφνικά είχε πάψει να είναι συνεπής στα ραντεβού του. Εκείνη αμέσως σκέφτηκε ότι υπήρχε κάποια άλλη. Του το είπε και του δήλωσε ότι έφευγε από τη ζωή του. Εκείνος προκάλεσε διάφορους τραυματισμούς στον εαυτό του για να την κρατήσει. Την κράτησε αλλά εκείνη πια ήταν πολύ διαφορετική. Τον είχε πιάσει να της λέει ψέματα και μολονότι εκείνος δεν το παραδεχόταν, ήταν σίγουρη ότι υπήρχε τρίτο πρόσωπο.
Πριν μερικές μέρες, έχοντας δαγκώσει τη λαμαρίνα πολύ άσχημα, ήπιε πολύ. Βγήκε στους -έρημους ευτυχώς- δρόμους του Πόρτο-Ράφτη με το αυτοκίνητο και άρχισε να παριστάνει τον Σουμάχερ. Το κινητό στο χέρι, να τον καλεί μια, δυο, πέντε, δέκα, είκοσι, πενήντα φορές και το άλλο χέρι στο τιμόνι...τι να σου κάνει το ένα χέρι στο τιμόνι όταν τρέχεις με 150; Ξέφυγε από την πορεία της και χτύπησε στις προστατευτικές μπάρες, έκανε μερικές πιρουέτες και σταμάτησε. Τη βρήκε σε κακά χάλια, χτυπημένη, ματωμένη, τρομαγμένη και απολύτως ξενερωμένη ένα παιδί που πήγαινε σπίτι του μετά από βάρδια στο αεροδρόμιο.
Ο μικρός τρόμαξε όταν του το είπε. Κι ας ήταν ο πρώτος που είχε φτάσει στα άκρα. Ίσως γιατί εκείνος καλούσε κι ένα ασθενοφόρο καλού-κακού όταν έκοβε τις φλέβες του, όπως κάθε άνθρωπος που πραγματικά θέλει να αυτοκτονήσει... Φυσικά, αυτή η απελπισμένη της στάση, αντί να τον τραβήξει κοντά της, τον απώθησε κι άλλο. Δεν ήξερε, δε ρώταγε; Ο μπαμπάς της αγόρασε άλλο αυτοκίνητο και η χώστες μετά των κχτηνακίων την ανέλαβαν για ψυχανάλυση - ανασυγκρότηση - επανένταξη. Μακριά από τον μικρό και τα αρρωστημένα του. Όταν, δασκαλεμένη από την χώστες, πήρε τηλέφωνο τον μικρό για να του ανακοινώσει ότι χωρίζουν, εκείνος άρχισε τις συγγνώμες και τις γλύκες. Εκείνη ξανακύλησε κι άρχισε τα "σ'αγαπώ" και τα λοιπά μωρουδιακά.
Εδώ και μερικές μέρες του λέει ότι θα ξαναγυρίσει στον τριαντακάτη της κι εκείνος της λέει να μην το σκεφτεί καν. Κι από την άλλη μεριά, ενώ παραδέχτηκε το πόσο λάθος έκανε, ενώ της υποσχέθηκε ότι δεν θα την ξαναφήσει μόνη, ενώ της ζήτησε γονατιστός συγγνώμη και της είπε πόσο την αγαπάει, της τηλεφώνησε και ακύρωσε -για μια ακόμη φορά- το ραντεβού λέγοντας ότι νυστάζει. Εκείνη του είπε για μια ακόμη φορά ότι θα πάει στον τριαντακάτι ετών κι εκείνος της απάντησε "κάνε ότι θες, το πολύ σε μια βδομάδα πάλι σε μένα θα γυρίσεις". Τη συμβούλεψα να τον χωρίσει άνευ ετέρου, αλλά δεν με ακούει... Πιο καλή η μοναξιά, αγάπη μου...
Και μετά από τα τελευταία νέα, αναιρώ την από κάτω ανάρτηση (η οποία ισχύει για ελάχιστους και τυχερούς) και αφιερώνω στην ταλαιπωρόκαρδη Ευγενία το τραγουδάκι που παίζει στο μου-που-τρία και που αποτελεί βασική γραμμή πλεύσης του μαγαζιού, εκτός αν ανήκει κανείς στους ελάχιστους και τυχερούς που λέγαμε...

23 σχόλια:

Yannis Tsal είπε...

Ωχ, "απότομη προσγείωση" (όπως λέμε και στα οικονομικά) αυτό το τρίτο μέρος σε σχέση με τα ελπιδοφόρα προηγούμενα. Αποκαλύφθηκε επίσης ότι το στόρι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, κάτι που το κάνει πιο ενδιαφέρον ακόμα. Όσο και αν είμαι πεπεισμένος ότι γενικά "shit happens", το βρίσκω τραγικό να κινδυνεύσει η ζωή κάποιου εξαιτίας μιας ερωτικής απογοήτευσης (εννοώ το τροχαίο), και μάλλον δείγμα χαμηλής αυτοεκτίμησης την επιστροφή στο πρόσωπο που - με έμμεσο τρόπο έστω - παρολίγον να γίνει η αιτία μιας μη αναστρέψιμης απώλειας. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως σε τέτοια προβλήματα η κριτική είναι εύκολη για τους "απέξω", ιδιαίτερα αν "δε σου έχει τύχει". Βέβαια και η τύχη δεν είναι ακριβώς "τυχαία", σε ένα μεγάλο βαθμό προκαλείται και δημιουργείται. Περιμένουμε τη συνέχεια, θυμίζοντας τα κλισέ της βιομηχανίας του σινεμά: Το φινάλε πρέπει να είναι πάντα ευχάριστω και η βασική πρωταγωνίστρια ποτέ δεν πεθαίνει, ακόμα περισσότερο αν είναι πρωτοεμφανιζόμενη!

ΥΓ: Λυπάμαι αν βγήκε πολύ σκληρό και κυνικό το σχόλιο. Ίσως φταίει που προέρχεται από έναν άνθρωπο που σε προηγούμενη ζωή του έχασε τη φίλη του μια 11/9. Όχι της ΝΥ, την άλλη την παλιότερη, της Χιλής...

Φωτεινή Κανάκη είπε...

Έπεσα από τα σύννεφα...μα γιατί αλλιώς να τα περιμένουμε και τελείως αλλού να μας βγάζουν πάντα...;;;!!!!

Χαίρομαι που το Ευγενάκι -φίλη σου είναι καλά!!Και τη λέω Ευγενάκι γιατί και εγώ έχω μια καλή μου φίλη με το όμορφο όνομα Ευγενία!!και τη φωνάζω Ευγενάκι!!

Πιο καλή η μοναξιά από το να είσαι με κάποιον που μια σε γεμίζει και μια σε αδειάζει.

Δύσκολο... αλλά ελπίζω και εγώ σε τέλος καλό για την πρωταγωνίστριά μας και μάλιστα με νέο ανερχόμενο συμπρωταγωνιστή!!!!

Ας πει στον σκηνοθέτη ότι το 20χρονο τυπάκι δεν συγκέντρωσε τα απαραίτητα χειροκροτήματα του κοινού και έτσι επιβάλλεται η απομάκρυνσή του!!!

Χεράκια αγκαλιές σφιχτές και σε σένα και στο Ευγενάκι!!!!:)

Eugenia είπε...

Πόσοι τσαλαπετεινοί πετάνε σε αυτό το blog;Ακούστε κύριέ μου το σχόλιό σας ήταν θαυμάσιο και αληθινό.Χαμηλή αυτοεκτίμηση σίγουρα.Διότι όταν ο τριαντακάτης σε κερατώνει 24/7 δεν αφήνει περιθώριο στην αυτοεκτίμησή σου να ρίξει μπόι.Το μη χείρον βέλτιστον ξέρετε,αφού στο κέρατο είμαι πρωταθλήτρια.Η πρωτοεμφανιζόμενη αποφάσισε να μην γίνει και πρωτοεξαφανιζόμενη.Θα τον παιδέψω και θα με παιδέψει για καιρό.Μου φαίνεται λίγο διχασμένη προσωπικότητα όμως,λέτε να με καθαρίσει καμιά μέρα;Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση!

Eugenia είπε...

@Μίου Ποποφωτίτσα
Είστε υπέροχα γλυκός άνθρωπος και σας ευχαριστώ για το τρυφερό υποκοριστικό και για τις ευχές σας.Δυστυχώς στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται νέος πρωταγωνιστής αλλά και να φανεί θα με κερατώσει και αυτός,οπότε κάθομαι στα αυγά μου.Να τον απομακρύνω λέτε ε;
Merci pour tout!!!

Δώρα είπε...

Επειδή κάθομαι που κάθομαι με την ταράνδω, ας κάνω σχόλιο. Όπως λέω και στην ίδια κάτι που είπαν πριν από μένα τα τραβέλια οικοδόμοι "love is for suckers". Ξεκολλήστε! Η ζωή μετά (το χωρισμό) είναι τέλεια! Εντάξει, μισείς λίγο το αντρικό φύλο αλλά συσσωρεύεις όσα πιτσοκούτια και πεπσοτενεκέδια θες, γίνεσαι σαν καμήλα από την έλλειψη αποτρίχωσης και πολλά άλλα όμορφα. Αει σιχτίρ πιά!

Dr. Άρης είπε...

Ρε τι καλά κάνω που ελαφροκυνηγάω! Είδα κι όταν ήμουν ερωτευμένος...

Elpida είπε...

Ευγενίτσα μου

Δε θέλω να σου δώσω ψεύτικες ελπίδες, αλλά νομίζω ότι τελικά όλα θα πάνε καλά!

Φιλάκι

Αχ ο έρωτας είναι υπέροχο πράγμα!

Φωτεινή Κανάκη είπε...

@Δώρα

καλά.. τρελά γέλια κάνω με το σχόλιό σου!!!!Να είσαι καλά και ναι μαζί με την δική σου άποψη είμαι και εγώ!!Γέλασα πολύ με αυτό που είπες σχετικά με τις καμήλες!!και ναι μετά από έναν χωρισμό είναι σαν να ξαναγεννιέσαι και όλα φαντάζουν μπροστά σαν καινούρια!!Σε σημείο ανησυχητικό για μένα :) όταν βλέπω το παραμικρό όμορφο -έκανα που έκανα πριν σαν τρελή -τώρα ακόμα πιο ενθουσιασμένη συμπεριφέρομαι και μου λένε ότι "είσαι ερωτευμένη ..δεν μπορεί να συμπεριφέρεσαι έτσι" και εγώ λέω δεν είμαι ερωτευμένη,είμαι ο εαυτός μου απλά!!!καλό απόγευμα!!

@Ευγενάκι
Σε ευχαριστώ και μην απελπίζεσαι!!!Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος με κέρατα έξω που δεν είναι να νιώθεις ότι είσαι η μοναδική...Ξερίζωσέ τα,μπορείς!!!:)καλό απόγευμα!!!

Τσαλαπετεινός είπε...

Καλημέρα πρώτα στην παθούσα που έχει ανάγκη την τρυφερότητα και τη στήριξή μας, μετά στην εκλεκτή οικοδέσποινα που περάνει με άνεση περισσή από τα μπαρουτοκαπνισμένα ρεπορτάζ του κέντρου, στο βομβαρδισμένο τοπίο της ραγισμένης καρδιάς της φίλης μας, καλησπέρα και στον αδελφό μου που έσπευσε με την παρουσία του να συμπαρασταθεί τη δύσκολη τούτη ώρα με την ψύχραιμη αλλά καθόλου ψυχρή θεώρηση των πραγμάτων. Μια καλησπέρα και στους προλαλήσαντες και μετά από αυτή την εισαγωγή μπορώ να ξεκινήσω να σχολιάζω τα νεότερα από το όπως αποδείχτηκε μέτωπο.

Τσαλαπετεινός είπε...

Αγαπητή Ευγενία, καλά κάνατε κι ενδώσατε παρά το άσχημο τέλος της ιστορίας. Κατ` αρχάς δεν θα κουβαλάτε μια ζωή το «αν είχα προχωρήσει μπορεί και να…». Αυτά τα ‘αν’ πολλές φορές μας στοιχειώνουν και τα μεταμορφώνουμε στις δύσκολες ώρες μας σε νησίδες στον ωκεανό, καταφύγια όπου απαγκιάζουμε όταν η πεζή πραγματικότητα μας ισοπεδώνει. (αν το παρακάνω παρακαλώ ας με σταματήσει κάποιος) Αξιοποιήστε την εμπειρία σας χωρίς όμως να περιπέσετε όμως στις κλασσικές εύκολες γενικεύσεις του τύπου «όλοι οι άντρες…» ή «Αφού ήταν μικρό και ανώριμο…» ή «δεν ξαναμπλέκω εγω με…».
Εξετάστε τους λόγους που σας οδήγησαν σε αυτή τη σχέση και θα ανακαλύψετε στοιχεία του εαυτού σας. Αποδεχτείτε τις ευθύνες που σας αναλογούν πριν αποδώσετε ευθύνες στον έτερο. Μετά μπορείτε να κλείσετε τον απολογισμό και να τον βάλετε στο συρτάρι σας.
Μην επιχειρήσετε αμέσως να εμπλακείτε σε κάποια άλλη σχέση. Το βέβαιο είναι ότι θα αποτύχει. Οι ημέρες των εορτών που έρχονται είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία, να βγείτε με τους φίλους σας- που από ότι καταλαβαίνω είναι παρόντες- να περάσετε όμορφα. Όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από το συμβάν τόσο λιγότερο οι επιπτώσεις του μας ταράζουν. Έχετε λοιπόν υπομονή και να σκέφτεστε ότι τα καλύτερα είναι πάντα μπροστά μας, αρκεί να ξέρουμε ποιοι είμαστε και που πάμε.

Ελπίζω ότι έστω και λίγο σας βοήθησα με αυτό το κατεβατό.
;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

-Καλησπέρα!
-.......
-Είναι κανείς εδώ;
-......
-Freedom;
-.......
-Eugeniaaaa
-......
-Μπα! Το κλείσανε φαίνεται το μαγαζί

ELENI είπε...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Mμμμ... Τί να πει κανείς... η αλήθεια ίσως κρύβεται κάπου στην μέση... δεν ξέρω ... αλλά να ... νομίζω ότι αυτό που ισχύει στις σχέσεις... πέρα από τα εξωτερικά τις ηλικίες και όλα τα σχετικά... είναι η επαφή ψυχών που ή την νιώθεις ή όχι... όλα τα άλλα είναι περιτυλίγματα...

Καλή χρονιά και μεγάλο φιλί καλό μου...

Με χαρά, αισιοδοξία, προσπάθεια, φως, χρώμα και μεγάλες αγκαλιές!

mermyblue είπε...

κατόπιν εορτών διαβάζω την κατάληξη της ιστορίας. να πω ότι το Ταράνδω πολύ μου άρεσε.
@ Τσαλαπετεινέ, πραγματικά πρέπει να ανεβάσεις ένα μπλογκ υποστήριξης. Πολύ μου άρεσε το σχόλιο (το τελευταίο) κ οι συμβουλές καίριες. Και πολύ συμφωνώ ότι είναι παγίδα τεράστια το να απαξιώνουμε τις σχέσεις με γενικεύσεις.

@ Ευγενία
μην στεναχωριέσαι καλή μου. Σε πολλές από εμάς έχουν κρεμάσει κουδουνάκι κ έχουμε τρέξει ανέμελες στις στέπες με το έλκηθρο του Άη Βασίλη μέχρι που σκοντάψαμε σε πόρτα κ αρχίσαμε να υποψιαζόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά. Για την ακρίβεια, κάτι δεν πάει καλά με εμάς που διαλέξαμε τύπους με κουδουνάκια στις τσέπες(γελωτοποιούς να τους πω;). Τέλος πάντων, συμφωνώ με το Πτηνό. Κάνε μια ενδοσκόπηση, μην απαξιώνεις το ανδρικό φύλο,μην τιμωρείς τον εαυτό σου κ προχώρα. Σίγουρα υπάρχει ένας άνθρωπος που θα του αρέσεις όπως είσαι, εσύ κ μόνο εσύ.

όσο για τον μικρό
άστον να πάει στο καλό: είναι Μικρός
κ ο τριάντα κάτι που καπνίζει σαν παλιά κ χάλια σόμπα
να πάει κ αυτός γιατί τα τέλη κυκλοφορίας του θα σου κοστίσουν κάτι παραπάνω.
πάμε για το Υβριδικό Μοντέλο τώρα

ευχές πολλές για ότι καλύτερο :))
κ πολλά χαμόγελα

κ μην ξεχνάμε
το καλύτερο στη ζωή είναι να μην έχεις απωθημένα
(χειρότερα από την Τένια Μακρή νοιώθω τώρα :D)
(έκθεση έγραψα)

Freedom είπε...

Πήρα σβάρνα τις παλιές αναρτήσεις να δω μπας και είχαμε τίποτις υπόλοιπα και ανακάλυψα τα αναπάντητα σχόλιά σας και ένιωσα εξαιρετικά άσχημα!

Η Ευγενία δεν θα σας απαντήσει σύντομα γιατί ξανάπεσε στον έρωτα του μικρού, ο οποίος τις τελευταίες μέρες της κάνει και πάλι νερά.

Ας ξεκινήσω λοιπόν:

Freedom είπε...

Δωράκι μου

Καταρχάς, μη λες τη φίλη μας Ταράνδω. Πες την Μαζοχοταράνδω για να πιάσει και τόπο. Περί της καμηλίσιας γάμπας, ένα θα σου πω. Είδα στον ύπνο μου ότι πήγαινα για καφέ με την Κάρι, τη Σάρλοτ και τα άλλα παιδιά, με ταγεράκι Σανέλ υποκίτρινο και τη γάμπα αξούριστη. Και ακούω μια φωνή "ω, ένα γκνου". Το γκνου ήμουν εγώ.

Όποιος ξέρει από όνειρα, παρακαλείται να κάνει τον Καζαμία.
Ο χωρισμός είναι ωραίο πράμα τω όντι, εκτός αν πέσεις σε παιδί μάλαμα που δεν έχει αντάλλαγμα. Αλλά λόγω σπανιότητας του είδους, οι πιτσαρίες κάνουν χρυσές δουλειές και η Gillette πάει για φούντο.

Freedom είπε...

Ελαφροκυνηγέ μου

Θα σου υπενθυμίσω τη λαμαρίνα που είχες κάνει babaloo με την χαμένη. Όλοι το περνάμε αυτό το στάδιο κι έχουμε το σπίτι μας άδειο, απλά η φίλη μας το πέρασε στα 30 της. Το πρόβλημα δεν είναι στο στάδιο. Στη χαμηλή της αυτοεκτίμηση το εντοπίζω, που έχει γίνει vileda για τον μικρό ψεύτη...

Freedom είπε...

Ελπιδάκι μου

φορέα θετική ενέργειας και απόλυτη καταναλώτρια amita motion

αν εννοείς το να συνεχίζεται η αηδία με τα διογκούμενα ψέματα του μικρού ως θετική εξέλιξη, είμαστε για group therapy.

Αλλά σ'αγαπώ πολύ πολύ...

Freedom είπε...

Miou μου, αγαπημένη συναδέλφισσα

κι εγώ κάπως σαν εσένα είμαι... όλα μου φαίνονται καινούρια και όμορφα κάθε μέρα, ο κόσμος δε σταματά να με εκπλήσσει και να με διδάσκει...
Εύχομαι οι γιορτές σου να ήταν όμορφες... θα σου κάνω κι ένα "προξενιό" από δω, αν δεν το δεις θα σε επισκεφθώ σύντομα.
Λόγω ειδικότητας, νομίζω ότι θα ήσουν πολύτιμη στην συντάκτρια του ιστολογίου "Μίλα μου ήλιε μου"

Ελπίζω να το δεις, ευχαριστώ που με επισκέπτεσαι, χεράκια αγκαλιές, γλυκιά μου

Freedom είπε...

Τσαλαπετεινέ μου

straight to the point αλλά στης κουφής την πόρτα, καλέ μου νονέ...
Ακόμα τραβολογιόμαστε (μιλάω εκ μέρους της πελάτισσάς μου), χάνοντας σε αξιοπρέπεια, κερδίζοντας σε αισθηματικούς μώλωπες... Και ζητάω τη βοήθειά σου γιατί στις σχέσεις η εμπειρία μου είναι από φτωχή έως ανύπαρκτη: πώς να την κάνουμε να ξεκολλήσει; Να τον βγάλω κρυπτοζιγκολό; Το έχω κάνει. Κρυπτοαδερφή; Το έχω κάνει. Δεν πιάνει τίποτα.

Ελπίζω να το δεις...

Freedom είπε...

Ελενάκι

Ευτυχισμένο το 2010, καλή μου! Να συνωμοτήσει με το σύμπαν και να σου φέρει ό,τι τραβάει η ψυχούλα σου!

Καμιά συμβουλή για το πώς κάνουμε τη φίλη μας να ξεχάσει τον άχρηστο;

Freedom είπε...

Οδοιπόρε μου

Επανέκαμψες, παλικάρι μου, και η κακούργα η χώστες δεν έστειλα απάντηση εγκαίρως

Καλή χρονιά και σε σένα, ποιητή, καλότυχη και γεμάτη ομορφιά, άφθονα εορταστικά φιλιά και να σε βλέπουμε πότε πότε, μας έλειψες!

Freedom είπε...

Last but not least

Mermy μου καλή

Αμ, it's not that easy! Η ιστορία δυστυχώς συνεχίζεται, αλλά δεν μπαίνω καν στον κόπο να γράψω τη συνέχεια γιατί θα με βαράτε, ο μικρός είναι μάλλον μυθομανής και η φίλη μου μάλλον έπεσε ΣΤΗΝ περίπτωση!
Κατά τα λοιπά, θα συμφωνήσω απολύτως. Διότι το λέει και το άσμα

Κάπου υπάρχει η αγάπη σου,
μα δεν ξέρεις ποιά'ναι,
κάπου υπάρχει η αγάπη σου,
μα δεν ξέρεις πού,
θα τη γυρέψεις στα χαρτιά
θα τη γυρέψεις στ'άστρα
μα σαν τη βρεις
στ'ορκίζομαι
πως θα ντυθείς σε ότι χρώμα νυφικό θέλεις κι εγώ θα κουβαλάω νερό με το κόσκινο.

Λατρεύω όταν γράφετε πολλά, αν έχετε χρόνο και σας εμπνέει το θέμα, μπείτε και γράψτε, βγάλτε τα εσώψυχά σας, διότι ποτέ δεν ξέρετε αν και πόσο βοηθάτε κάποιον άλλον!

Mermy μου, φιλιά πολλά και σε ευχαριστώ! :)