Bons vivants όλου του κόσμου, ενωθείτε (παρτ 2)

Και συνεχίζοντας ό,τι αφήσαμε μισοτελειωμένο το πρωί, παραθέτουμε μερικά "όχι". Έχουμε μερικά ακόμη μέρη που αγαπάμε, αλλά επειδή μας διαβάζουν και άνθρωποι που επ'ουδενί θα θέλαμε να δούμε μπροστά μας, δεν τα παραθέτουμε ακόμα. Τα προτείνουμε απλώς, μέσα από το email στους καλούς ιστογείτονες.

Ξεκινάμε:

1. Ζώναρ'ς: Αισθητική και λάμψη, αλλά απέξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα.

Ο παγωμένος καφές υπήρχε στον κατάλογο, αλλά μας πληροφόρησαν ότι "δεν είχαν". Οι πάστες εξαιρετικές αλλά πολύ ακριβές για το μέγεθός τους ( ή πολύ μικρές για 10 ευρώ, όπως προτιμάτε). Η ζεστή σοκολάτα είχε μια εσάνς άπλυτης κάλτσας και φυσικά το νερό ήταν βρύσης, μολονότι το νερό του κέντρου της Αθήνας -ας το παραδεχτούμε- δεν πίνεται χωρίς παρενέργειες. Πήγαμε μόνο μια φορά -εκείνη τη θρυλική φορά που η Ευγενιά μας συνάντησε την παρολίγον/μέλλουσα πεθερούλα της- και δεν θέλουμε να ξαναπάμε. Στο πυρ το εξώτερον, μη σας πω και στο εσώτερον!

2. Boschetto. Στον Ευαγγελισμό, μέσα στο πάρκο. Τουλάχιστον 100 ευρώ το άτομο χωρίς κρασί, για να φάμε από μια σαλάτα (τρεις τυροκροκέτες πάνω σε τρία φυλλαράκια μαρούλι με τρία ντοματάκια, αν δεν την μπερδεύω με άλλο μαγαζί), ένα φιλέτο σε σάλτσα κρασιού (ένα μικρό πραγματάκι γύρω στα 150 γρ), καρπάτσιο μόσχου (μην το πάρετε αν δε σας αρέσει το ωμό κρέας, γιατί περί αυτού πρόκειται, ωμό μαριναρισμένο κρεατάκι λεπτοκομμένο) και γλυκάκι. Ωραία τα ψωμάκια του, ζεστά και φρέσκα, τα τιμήσαμε δεόντως, ενώ και το σέρβις ήταν εξαιρετικό, εκτός αν ανήκετε σε αυτούς που σιχαίνονται να γυρνάει ο σερβιτόρος γύρω από το τραπέζι σαν τη μύγα. Γενικά, δεν ξαναπατάω!

3. Block House στην Κηφισιά: γιακ και ξαναγιακ! Οι γκαρσόνες με ύφος 978 καρδιναλίων, οι γκαρσόνοι (εεεε;) με αυτή την ψεύτικη, γλοιώδη ευγένεια. Αισθητική μηδέν, η γκαρσόνα δεν μπορούσε να αντιληφθεί την έννοια του WC και με ρωτούσε με υπεροπτικό ύφος "τι έχει;" ώσπου να το εξηγήσω λέγοντας "η τουαλέτα, εκεί που πλένουμε τα χέρια μας, το...μέρος!" οπότε και κατάλαβε και μου απάντησε. Στη συνέχεια, ήρθε μια σαλάτα που πήγαινε για caesar's αλλά μια αλεπού έφαγε το κοτόπουλο καθ'οδόν κι ένας ιταλός κτηνοτρόφος την παρμεζάνα, νομίζοντας ότι ήταν η δική του, με αποτέλεσμα να καταλήξει στο πιάτο μας ένα μάτσο χοντροκομμένα (με το χέρι) φύλλα και κοτσάνια με μια μαγιονεζοσως και κάτι κομμάτια σκορδόψωμο. Αφού μαγευτήκαμε από τη σαλάτα, ήρθε και το κρέας, υποτίθεται 500 γρ, αλλά μάλλον τα 200 δεν άντεξαν τη θερμότητα του φούρνου και φύγανε. Το αριστούργημα τούτο, σερβιρισμένο σε πέτρα(!) για να μη χάσει το κρέας τη θερμοκρασία του. Klein Mein! Πολλή φιγούρα, λίγη ουσία, ως είθισται. Αν ξαναπάω εκεί, να μου τρυπήσετε τη μύτη και να μου κάνετε και φάλαγγα.

4. Α,ναι. Μην αφήσω απέξω και τη "Βιβλιοθήκη" στην πλατεία Κολωνακίου. Αν έχετε την ατυχή έμπνευση να κάτσετε εκεί, πάρτε μόνο καφέ. Αν κάνετε το λάθος να πάρετε κέικ, παραμείνετε ψύχραιμοι. Διότι αν τσαντιστείτε όταν θα προσπαθείτε να το κόψετε με το μαχαίρι και θα χρειάζεστε αλυσοπρίονο, μπορεί να σας έρθει να το πετάξετε όξω ή σε κανένα κεφάλι. Μην το κάνετε. Είναι από εκείνα τα ωραία αρτοσκευάσματα που τα πετάς στον τοίχο κι ανοίγεις τρύπα. Συγκρατηθείτε. Πιείτε τον καφέ σας, παιδέψτε λίγο την γκαρσόνα μπας και πάει η μύτη λίγο παρακάτω, για να μη νομίζει ότι έχει γραπώσει κάποιον από τα... αυτιά και πορευτείτε εν ειρήνη (και μετανοία).

5. Last but not least. Αν συχνάζετε Μοναστηράκι και τύχει να μπείτε σε ένα μαγαζί με πλαστικά προστατευτικά, όπου παίζουν κιθάρα και μπουζούκι κάτι τυπάκια και γενικά γίνεται ένα σχετικό κέφι, πάρτε μαζί σας και αντιόξινα γιατί μαγειρεύουν βαριά και θα έχετε καουρίτσες, Επίσης, τα ρούχα σας θα μυρίζουν απαίσια κι αν δεν είστε τυχεροί, θα πονάνε και τα αυτιά σας.

Αυτά τα ολίγα και με τη γευσιγνωσία. Θα ήταν περισσότερα, αλλά έχουμε σταθεροποιηθεί σε 2 μαγαζιά και τα έχουμε βολευτεί στον απόλυτο βαθμό, εξ ου και δεν τα αλλάζουμε.

Ο Προκόπης ζωγράφισε πάλι στα decks.

Ώρα για μπάνιο, δοντάκια και ύπνο... Πριν τις 12... Ουπς. Αυτό είναι κατάλοιπο, 15 μέρες έμεινα, κόλλησα συνήθειες από τα Γερμανίδια. Πω πω κούραση... Καληνύχτες...