20ή πέμπτη Μάρτη πάρτυ. Στο ρόλο του... τσολιά dj, ο συνήθης ύποπτος, Προκόπης Δούκας. Μας υποδέχτηκε με φουστανέλα και τσαρούχια και ήταν ένας κούκλος! Ελπίζω να μην το πιστέψατε... Ένα ξενέρωτο ανθρακί πουκάμισο φορούσε (και ήταν ένας κούκλος)....αν και, όπως βλέπετε, θα μπορούσε άνετα να είναι και εύζωνος (πρώτο μπόι γαρ). Το μαγαζί γνωστό και κλασικό, Pairidaeza. Βρήκαμε ίσως το τελευταίο άδειο τραπέζι του ισογείου, κάτσαμε και απολαύσαμε τη μουσική. Σαν ζεστή καλοκαιρινή βροχή, "βρώμικα" blues, funk, soul και jazz κομμάτια μας ταξίδεψαν από τη Νέα Ορλεάνη ως την Καλντέρα και πάλι πίσω. Η νύχτα έπεσε, τα φώτα χαμήλωσαν και η μουσική έγινε πιο χορευτική. Κάπου εκεί, με αυτιά χαϊδεμένα από τη μουσική και ψυχή γαληνεμένη, φύγαμε. Παρόλο που θα κάνω πολύ καιρό να ξαναδώ τον Προκόπη πίσω από τα πικάπ, ούτε τώρα έδωσα το "παρών" λόγω εξαιρετικά ατημέλητης εμφάνισης και όχι μόνο.
Προκόπη, πολλά συγχαρητήρια!
(sorry Προκόπη που έκανα χρήση της αφίσας, αλλά ήταν καταπληκτική!)
παρτ 2
Rebesquίου ανάρτησης το ανάγνωσμα
Ελαφρώς νωχελικό ύφος μουσικής τουλάχιστον στην αρχή (κάτι από lounge, jazz με εσάνς από soul και ωραίες φανκιές και μπλουζιές), κόσμος χαλαρός (καλά, αυτό έχει και τις εξαιρέσεις του), εξαιρετικό σέρβις, φιλικό και άμεσο, μια χαρά τιμές, μαγαζί με διακόσμηση που παραπέμπει σε 60ς-70ς. Κλίμα παρεϊστικο, ανάλαφρο, ο DJ μια χαρά τυπάκι, καμία σχέση με τον γραβατωμένο τύπο στο δελτίο (Προκόπη, σε μεγαλώνει η τηλεόραση!), εγώ κλασικά παρέα με την Miss Freedom που όλο θέλω να τη "δώσω" στεγνά στον Προκόπη κι όλο κάτι γίνεται και δεν τα καταφέρνω. Αν δεν είχα φάει για τρεις λόχους, θα μπορούσα να εκτιμήσω περισσότερο και το μαγαζί και τη μουσική και το -ελεεινό, πλην γνήσιο- χιούμορ της παρέας μου. (Όχι, αγαπητή Freedom, αν δε χωνέψω, δεν παίρνω τίποτα πίσω και οι ψευδεπίγραφες απειλές σου δε με τρομάζουν).
Προκόπη, δε θες να τη γνωρίσεις, θα σε αλλοτριώσει άσχημα!
Rebesque
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου