Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

I don't speak German λέμε...

Κάστρο Neuschwanstein

Ω όχι, δεν είναι οφθαλμαπάτη, γυρίσαμε πολύ νωρίτερα του αναμενομένου! Σήμερα, 28, που η ελληνική τηλεόραση θα γεμίσει πατριωτικές ταινίες του Τζέιμς Πάρις, θα ήταν ιεροσυλία να βρισκόμαστε στην παγωμένη και -στα ορεινά- χιονισμένη Βαυαρία. Από φωτό δεν κάναμε και πολλά πράγματα. Διότι είπαμε καταρχάς να ξεκουραστούμε στο μικρό όμορφο Μπίρκενστάιν (ξέρω, δεν τονίζονται οι λέξεις πριν την προπαραλήγουσα, αλλά αφού έτσι το λένε;), να μάθουμε καμιά λέξη γερμανικά και να βγούμε να βολτάρουμε στη Ρομαντική Οδό. Και δως του feedback, για τον Λουδοβίκο που έχτισε τη Βαλχάλα, τον Παρθενώνα της Γερμανίας και τον γιό του τον Όθωνα (τον πρώτο τέως μας ντε, της Αμαλίας) ο οποίος, μολονότι προσπάθησε να μετατρέψει το μπάχαλο που βρήκε, σε χώρα, μαζί με τον Άρμανσμπεργκ, τον Μάουρερ και τον Έϋντεκ, κατέληξε να φύγει νύχτα. Κι εκεί, βλέποντας το ΑΠΕΡΑΝΤΟ πράσινο και ακούγοντας άφθονη κλασική μουσική, καθώς γυρνούσαμε από κάστρο σε κάστρο, συνειδητοποιήσαμε πόσο μαλακωδώς και αχάριστα έχουμε φερθεί ως έθνος. Επίσης συνειδητοποιήσαμε ότι θα μπορούσαμε να μείνουμε σε αυτό το υπέροχο τοπίο για πάντα. Οι Βαυαροί δε, καμία σχέση με αυτό που περίμενα: ανοιχτόκαρδοι, με το αστείο στο στόμα -έστω και λίγο γκροτέσκ μερικές φορές- γενναιόδωροι, καλόκαρδοι... και μετά σου λέει μεσογειακή φιλοξενία κι αηδίες...
Είπαμε να μη βιαστούμε να δούμε τη Νυρεμβέργη, την τοποθεσία του Τείχους, τα στρατόπεδα και τα ρέστα, να μείνουμε στη βαυαρική εξοχή και να δούμε την όμορφη πλευρά της Γερμανίας. Και την είδαμε -όσο προλάβαμε! Ψυχή μου, ομορφιά! Όλα γύρω καταπράσινα, γκρίζος ουρανός, ενίοτε βροχερός καιρός, παγωμένος (το κρύο της αρκούδας, όχι αστεία!) καθαρός αέρας από το Τσούχσπιτζε (η ψηλότερη κορυφή των Βαυαρικών Άλπεων, 2.900κάτι μέτρα υψόμετρο... διότι και στη γεωγραφία είμεθα μάχιμοι!) και άπειρα κάστρα! Στις πόλεις και στα χωριά εκπληκτική αρχιτεκτονική, βασικά γοτθικός ρυθμός, πλακόστρωτα, όμορφα γραφικά μικρά μαγαζιά... ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι όλα αυτά ήταν αληθινά! Το κάστρο Νόισβανστάιν, του Λουδοβίκου Β' ( ο μπαμπάς του Όθωνα ήταν ο Λουδοβίκος Α' νομίζω) πηγή έμπνευσης για τον Ντίσνεϊ και το πασίγνωστο λογότυπο του κάστρου της Ωραίας Κοιμωμένης. Όσοι πάτε, αξίζει να ξεποδαριαστείτε για να το δείτε, είναι μαγικό.... Και μπορεί ο Λούντβιχ, ο ευαίσθητος βασιλιάς να έβαλε συμπούρμπουλα στο αναχτόρι του αρχιτεκτονικά στοιχεία Βυζαντίου, ροκοκό, γοτθικά, όλα μαζεμένα, αλλά ήταν σου λέει ένα γλυκουλίνι άνευ προηγουμένου, που αγαπούσε πολύ το λαό του (και vice versa, ακόμη τον γιορτάζουν το Σεπτέμβρη) οπότε δεν τον παρεξηγείς.
Δε θα μιλήσω για τις λιχουδιές. Διότι οι άνθρωποι αυτοί είναι παράξενοι. Ή που θα δεις γκουρμεδιές (βάισβουρστ) ή που θα δεις αηδίες. Ένα πράγμα θα πω κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Μπλούτβουρστ και λέμπερκάσσε. Γιακ! Στέι αγουέι λέμε! Αλλά εν γένει σε μπύρες, αλλαντικά, γλυκά, ροφήματα δεν παίζονται. Κατά τα άλλα, κάψαμε εγκέφαλο με την εισροή πληροφορίας: το χρώμα της σημαίας της Γερμανίας δεν είναι μαύρο-κόκκινο-κίτρινο ως νόμιζα, αλλά μαύρο-κόκκινο-χρυσό! Διότι κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους, το εθελοντικό σώμα της Γερμανίας (δε θυμάμαι πως στην ευχή το λέγανε, Λιτσοφ-κάτι-κορπς) φορούσε μαύρη στολή, με κόκκινο γιακά και χρυσά κουμπιά... Η δε σημαία της Βαυαρίας είναι κι αυτή γαλανόλευκη! Λευκό και γαλάζιο, είτε σε δύο μεγάλες λωρίδες, είτε με πολλούς ρόμβους. Άλλοι λένε ότι συμβολίζει τα ποτάμια και τις λίμνες, άλλοι ότι είναι τα χρώματα του ουρανού. Θα σας γελάσω και δεν κάνει. Καθολικοί εν μέσω Προτεσταντών, με ΑΜΕΣΗ Δημοκρατία (της ακολασίας γίνεται από τα δημοψηφίσματα), εξαιρετικά πολιτικοποιημένοι, πολλοί -μην πω οι περισσότεροι- τελειωμένοι ντράνκαρντς, αλκοολίκες που ξεκινάνε το σπορ από νωρίς, οι Βαυαροί αγαπούν τη μουσική, το χορό, είναι φιλότεχνοι, φιλόξενοι, ευγενικοί, με ωραίους τρόπους. Και ολίγον σνομπ ως προς τους υπόλοιπους Γερμανούς, αλλά καλά κάνουν.
Και πάνω που όλα πήγαιναν καλά, έρχεται το τηλέφωνο από Ελλάδα... Το σωτήριο έτος 2009 αποδεικνύεται σκέτη καταστροφή, αφού από αρρώστιες και απώλειες είμαστε φουλ και λέει να μας παιδέψει λίγο ακόμη πριν φύγει. Οπότε με τα τρεχάματα που επίκεινται, θα τα πούμε από βδομάδα, ελπίζω να είμαστε όλοι καλύτερα. Αν και γύρισα με βαριά καρδιά (κατά βάση λόγω των γεγονότων και επίσης διότι με βλέπω να στέλνω τη δικηγορία για βρούβες και να γίνομαι αγκρίκολα στο Μπίρκενστάιν) χάρηκα που ξανάρθα στην ιστογειτονιά και σας ξαναβρήκα να ζουζουνίζετε! Μου λείψατε βρε...Πολλά ΣΜΟΥΤΣ! σε όλους.

17 σχόλια:

roadartist είπε...

""Ψυχή μου, ομορφιά! Όλα γύρω καταπράσινα, γκρίζος ουρανός, ενίοτε βροχερός καιρός, παγωμένος (το κρύο της αρκούδας, όχι αστεία!) καθαρός αέρας από το Τσούχσπιτζε (η ψηλότερη κορυφή των Βαυαρικών Άλπεων, 2.900κάτι μέτρα υψόμετρο... διότι και στη γεωγραφία είμεθα μάχιμοι!) και άπειρα κάστρα! Στις πόλεις και στα χωριά εκπληκτική αρχιτεκτονική, βασικά γοτθικός ρυθμός, πλακόστρωτα, όμορφα γραφικά μικρά μαγαζιά... ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι όλα αυτά ήταν αληθινά!"


Πότε θα τα δω όλα αυτάαααααα???

Ζήλεψα λέμε :)

Καλώς όρισες!!!

Αθήναιος είπε...

Το γερμανικό φαγητό είναι σαν το σεξ που κάνουν οι Γερμανοί που είναι ο πιο σεξουαλικός λαός της Ευρώπης, me thinks (έπονται οι Άγγλοι οι οποίοι θα ήταν πρώτοι αν πλένονταν) : πολύ παρεξηγημένο. Λατρεύω το γερμανικό φαγητό και του Γερμανούς, λίγο πιο ενοχικά αυτούς, λόγω καταγωγής. :-)

Freedom είπε...

Καλημερούδια και καλώς σας βρήκα!

Καλλιτέχνιδά μου

η Βαυαρία περιγράφεται με μια λέξη: ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ! Και το να πας είναι πιο εύκολο από όσο φαίνεται, μιας και οι τιμές σε ξενώνες είναι χαμηλές -αρκεί να μην πας τώρα κοντά στα Χριστούγεννα- και για τα εισιτήρια ισχύουν διάφορες εκπτώσεις. Άλλωστε, μπορείς ωραιότατα αντί να πάρεις αεροπλάνο -με ό,τι αυτό συνεπάγεται, χικ!- να πας με τραινάκι, με αυτοκινητάκι (εγώ και με πλοίο πάω, δε με νοιάζει) και να δεις κι άλλες χώρες!
Μη μου ανησυχείς, με βλέπω να την κάνω Βαυαρία για μόνιμα -αφού μάθω πεντέξι λέξεις, τα γερμανικά δεν κάθονται στο αυτί μου με την καμία!- να βόσκω αγελάδες, οπότε θα επισκεφτείς την αγροκτηνοτρόφο ιστοφίλη σου και θα μείνεις όσο θες for free. Αν κάνεις δίαιτα πάντως, μην πας, εγώ πήρα 3 κιλά με συγκρατημένη μάσα...ουφ!

Live your παραμύθ' in Bavaria

Φιλιά πολλά...

Freedom είπε...

Καλημερούδια Αθήναιε

Δεν πήγα σε ολόκληρη τη Γερμανία, οπότε δεν μπορώ να μιλήσω τόσο γενικευμένα... Κι εμένα μου άρεσαν ανέκαθεν οι Γερμανοί (επίσης ενοχικά) αλλά οι Βαυαροί είναι ακόμη ωραιότεροι στο σύνολό τους στατιστικά. Αναφορικά με το σεξ, έχετε 100% δίκιο, τουλάχιστον όσες Ελληνίδες ξέρω να έχουν σχέση με Γερμανούς, σε αυτό το θέμα έχουν να λένε τα καλύτερα! Στη ζαχαροπλαστική τους είναι θεοί, τύφλα να έχουν Ασημακόπουλοι, Αριστοκρατικόν κτλ. Στη μαγειρική τους μου τα χαλάνε λίγο, οι μεζέδες τους είναι φεστιβάλ χοληστερίνης και θερμίδων. Νόστιμοι μεν, αλλά αν κανείς σκεφτεί τα συστατικά τους, νιώθει κάπως... Αλλά στο γενικό πλαίσιο, είναι όπως το λέτε, οι παραδοσιακές τους συνταγές είναι ιδιαίτερα γκουρμέ, ιδίως αν σκεφτεί κανείς πόσο παλιές είναι!

Τα σέβη μου

mermyblue είπε...

αχ Φρήδομ μου, πόσο με ταξίδεψε κ με ανακούφισε από το βρωμερό κ χαμερπές συνάχι που σέρνεται στα μέσα μου κ στα έξω μου τις τελευταίες ημέρες!
Η Γερμανία είναι για μένα αγαπημένος προορισμός, συμπαθώ τους Γερμανούς (όχι ενοχικά, κ γιατί να είναι ενοχικά δλδ; επειδή είχαμε κατοχή, έχουν εμπλακεί τραγικά σε δύο παγκόσμιους πολέμους, είδαν το σαπούνι με άλλο μάτι κ ευθύνονται για πολλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; τότε με τους Αμερικάνους τι να πούμε;)και τώρα με βάλατε εσύ κ ο Αθηναίος σε σκέψεις σχετικά με τις σεξουαλικές τους επιδόσεις, άρρωστη γυναίκα!

Όπως και να 'χει, πάντα ήθελα να πάω Γερμανία κ είναι στα άμεσα σχέδιά μου όταν με αφήσουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Χαίρομαι που πέρασες τόσο ωραία και όταν φτιάξεις τη φάρμα με τα γελάδια ενημέρωσε να έρθω για καφέ κ βοήθεια στο άρμεγμα (ίιιχου)

Freedom είπε...

Αρρωστούλα Mermy μου

Σε ευχαριστώ που πέρασες, συναχωμένη γυναίκα! Οι Γερμανοί και ιδίως οι Βαυαροί, απλοί άνθρωποι με τους οποίους μίλησα αλλά και επιστήμονες, ντρέπονται για αυτό το συγκεκριμένο παρελθόν και λένε ότι είναι άδικο μια χώρα σαν τη Γερμανία, με τόσα επιτεύγματα και τόση ιστορία να εχει ταυτιστεί με τις χειρότερες στιγμές στην παγκόσμια ιστορία. Καλά, βέβαια, υπάρχουν και μερικοί όπως ένας εγγονός γιατρού, βοηθού του Μένγκελε που είχα γνωρίσει και ήταν στο "Ντοιτσλαντ ούμπερ άλες" αλλά ποιος ασχολείται με μειονότητες...
Πάντως αυτό που λένε και οι ίδιοι οι Βαυαροί και κατάλαβα κι εγώ είναι ότι δε μοιάζουν με τους άλλους Γερμανούς (τους κοιτάνε και λίγο αφ'υψηλού, είναι η αλήθεια).
Στη φάρμα, όταν με το καλό τη φτιάξω, είστε όλοι καλεσμένοι για τυρόγαλο και συμπάθεια. Βρε καλή μου, είπαμε ότι είσαι supergirl, όχι cowgirl, να σε βάλω να αρμέγεις... Ελπίζω να μου έρθεις άνοιξη (το καλοκαίρι δε θα σε βρίσκω, σαφές!) γιατί Οκτώβρη μήνα είχε ένα αρκουδόκρυο απερίγραπτο!

Με τα χρηματοπιστωτικά, υπομονή! Με την κρίση είχα μια ελπίδα ότι θα κατέρρεαν, να πάνε κατά Καπερναούμ, αλλά μπα... Τουλάχιστον δε θα τα παίρνουν πια τα γκόλντεν μπόις...κάτι είναι κι αυτό (δεν μπορώ να πετύχω έναν μόνο του, να τον βουτήξω;)

Φιλάκια, mermy μου
Περαστικούλια και ξεκούραση! :-)

Dorothy είπε...

Willkommen! Και θεωρώ υποχρέωσή μου να σε ενημερώσω ότι η τηλεόραση φέτος δεν είχε ούτε ένα (ούτε ένα λέμε!) έπος του Τζέιμς Πάρις! Οταν φτιάξεις τη φάρμα θα μου πείς κι εμένα να έρθω, ναι? Να κάνω και πράκτις στα Γερμανικά μου. Φιλιά πολλά ιστογειτόνισσα, καλό Σ/Κ!

Freedom είπε...

Νά'σαι καλά, ιστογειτόνισσα! Καλώς σας ξαναβρήκα!
(Ανάθεμά με κι αν το ξέρω στα γερμανικά)

Για τον Τζέιμς Πάρις νόμιζα ότι ήταν η ιδέα μου, αλλά και τα κχτηνάκια μου το ίδιο είπαν, κι αφού το προσυπογράφεις κι εσύ, μπορώ να πάθω το εγκεφαλικό άνετα και σίγουρα. Μα καλά, είναι δυνατόν; Ούτε ένα "υποβρύχιο Παπανικολής", ο Πρέκας να λέει τα ηρωικά του, ούτε ένα "άχτουνγκ, άχτουνγκ ρα-τα-τα-τα"; Γιατί ρε μάστορα; Ιστογειτόνισσα, αφού ξέρεις γερμανικά, δε θα σε καλέσω απλώς, θα σου ετοιμάσω διαμέρισμα διότι χρειάζομαι διερμηνέα! Αυτές τις μέρες που ήμουν εκεί, ξελύσσαξαν όλοι να μου μιλάνε γερμανικά για να λάβουν ως απάντηση τον τίτλο της ανάρτησης... Απελπισία σε λέω, όταν φτιάξω τη φάρμα, θα κάνεις μόνιμο πράκτις, εγώ μόνο μερικά φαγητά κατάφερα να μάθω!
Καλό σου Σ/Κ γειτόνισσα, καλωσήρθες στο αγρόκτημα...

crispy είπε...

ειχα παει πριν 15 χρονια κ ηταν απιθανα.Τα καστρα,τα μουσεια ,οι λιμνες η καθαριοτητα, η ανακυκλωση στα παντα(απο τοτε),τα pretzel oi weissbier..Πρεπει να ξαναπαω.

Ανώνυμος είπε...

Αν ήσουν άγγελος της γης
αν ήσουν άστρο της αυγής μαργαριτάρι
μες στους γαλάζιους τους βυθούς
και στους ουράνιους θησαυρούς ξανθό φεγγάρι

Δε θα περίμενα να 'ρθεις
ούτε να φύγεις μέσα στης γιορτής τα φώτα
πρωτού σ' αγγίξω και χαθεί
ό,τι αγάπησα απλά στου νου τη ρότα.

Λύσ' τα μαλλιά σου κι άφησέ με
να 'ρθω λίγο και να δω
πώς περιγράφει τη μορφή σου
τ' άσπρο σου το νυχτικό

Στο παραθύρι σου βροχή
στο προσκεφάλι σου τα σύννεφα γερμένα
μές στον καθρέφτη σου γελάς
κάτι απ' τη λάμψη σου θα κρύψεις και για μένα

Λύσ' τα μαλλιά σου κι άφησέ με
να 'ρθω λίγο και να δω
πώς περιγράφει τη μορφή σου
τ' άσπρο σου το νυχτικό.

Είσαι μια γλύκα. Από καιρό ήθελα να στο στείλω, ωραία θυμωμένη.

Freedom είπε...

Καλώς την τραγανιστούλα!

Καλωσήρθες! Ελπίζω να τα λέμε τακτικά... Οι Γερμανοί είναι πολλά χρόνια μπροστά, τι να λέμε... 15 χρόνια είναι πολλά, πρέπει να κάνεις update, προσωπικά θα ξαναπάω πολύ σύντομα, ερωτεύτηκα...

Φιλιά!

Freedom είπε...

Ανώνυμε

No comment.

Ανώνυμος είπε...

No comment?

Ρώτησε με ό,τι θες για την αγάπη
Αν μετά από μας εκείνη θα υπάρχει
Ρώτησε με για τα σύνορα του κόσμου
Για τα δύσκολα που θες να μάθεις φως μου

Μοναχά μη με ρωτήσεις
Αν θα πέθαινα για σένα
Η απάντηση μωρό μου
Είναι εύκολη για μένα

Πιο πολύ απ’ όσο φαντάζεσαι
Πιο πολύ απ’ όσο φοβάσαι
Πιο πολύ απ’ ότι ονειρεύεσαι
Μεσ’ στα χέρια μου όταν κοιμάσαι
Πιο πολύ από μένα σ’ αγαπώ

Ρώτησε με ό,τι θες για το φεγγάρι
Κι άμα θα ‘ρθει κάποια μέρα να μας πάρει
Ρώτησε με αν ο έρωτας αντέχει
Σε τροχιά γύρω απ’ τα σύννεφα να τρέχει

Μοναχά μη με ρωτήσεις
Αν θα πέθαινα για σένα
Η απάντηση μωρό μου
Ειναι εύκολη για μένα

Πιο πολύ απ’ όσο φαντάζεσαι
Πιο πολύ απ’ όσο φοβάσαι
Πιο πολύ απ’ ό,τι ονειρεύεσαι
Μεσ’ στα χέρια μου όταν κοιμάσαι
Πιο πολύ από μένα σ’ αγαπώ

Για σένα ωραία θυμωμένη.

Ανώνυμος είπε...

Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ
κάτι να σε εντυπωσιάσει,
στον αέρα ένα σημάδι σου να πιάσει
Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ.

Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ
μα κολλάω και πάλι σ' όλα εκείνα,
που έλεγε γελώντας η Μελίνα
Βρήκα κάτι λοιπόν να σου πω,
που είναι πάντα καινούριο κι απλό.

Σ' αγαπώ,
σ' αγαπώ για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα,
σ' αγαπώ
η καρδιά μου τρελάθηκε βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα.

Σ' αγαπώ,
θα με βρεις το πρωί όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν,
θα 'μαι εδώ,
κι όλα πάλι ξανά όπως τελειώνουν έτσι θ� αρχίσουν.

Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ
μα νομίζω τίποτα δε μου ανήκει,
τα κρατάει καλά κρυμμένα η Αλίκη
Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ.

Ψάχνω κάτι καινούργιο αλλά
τριγυρνώ συνεχώς στα παλιά
με τη βάρκα του Μάνου σ' ένα κύμα,
το γαλάζιο του Οδυσσέα σ' ένα ποίημα
βρήκα κάτι λοιπόν να σου πω
που είναι πάντα καινούργιο κι απλό.

Σ' αγαπώ,
σ' αγαπώ για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα,
σ' αγαπώ,
η καρδιά μου τρελάθηκε βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα.

Σ' αγαπώ,
θα με βρεις το πρωί όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν,
θα 'μαι εδώ,
κι όλα πάλι ξανά όπως τελειώνουν έτσι θ' αρχίσουν.

Ανώνυμος είπε...

Σ' ακολουθώ στην τσέπη σου γλιστράω
σαν διφραγκάκι τόσο δα μικρό
Σ' ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακάκι που 'χεις στο λαιμό

Έλα κράτησέ με και περπάτησέ με
μες στο μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μη μ' αφήνεις μόνο θα χαθώ

Σ' ακολουθώ και πάνω σου κολλάω
σαν φανελάκι καλοκαιρινό
Σ' ακολουθώ και ξέρω πως πονάω
κλείνω τα μάτια και σ' ακολουθώ.

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα πως με ησυχάζει που σ' άκουω και σήμερα,
Βρήκα μια αφορμή να πάρω κάτι να σου πω
Είναι τα αισθήματα μου σαν θηρία ανήμερα,
Κι ούτε ξέρω πως τ' αντέχω και τα συγκρατώ

Ποιος από τους δυο τολμάει αυτήν την πρώτη-πρώτη κίνηση
Μια λέξη, ένα χάδι, έτσι για αρχή
Κι όπου θέλει ας μας παει αυτή η δυνατή συγκίνηση
Πόσο θα θελα να γίνει λίγο πιο ακατάλληλη η σκηνή

Μες στο γέλιο σου, στο βλέμμα, κοίτα πως ταξίδεψα
Μου χαρίζεις λίγο χρόνο μα πολλή χαρά
Μ' ένα απλό καφέ μαζί σου, κοίτα πως ξεδίψασα
Τώρα που έμαθα πού μένεις να έρχομαι συχνά

Ποιος από τους δυο τολμάει αυτήν την πρώτη-πρώτη κίνηση
Μια λέξη, ένα χάδι, έτσι για αρχή
Κι όπου θέλει ας μας παει αυτή η δυνατή συγκίνηση
Πόσο θα θελα να γίνει λίγο πιο ακατάλληλη η σκηνή

Ανώνυμος είπε...

Κι αν 'γίναν πολλά
εγώ έχω κι άλλη αντοχή
κι αν είδα πολλά
βλέπω και άλλη μια αρχή

Αν όπως κι αν ζεις
κάτι σου λείπει απ' τη ζωή
κάτι σε κουράζει πολύ
κι ίσως στο βάθος σ' εξαντλεί
εγώ το έχω φανταστεί

Άσε με λοιπόν να δούμε αν μπορώ
τη διάθεση σου να φτιάξω
Για το λόγο αυτό για σένα τραγουδώ
όσα δεν μπορώ να φωνάξω

Μ' ένα τρυφερό τραγούδι σαν κι αυτό
τη διάθεση σου ν' αλλάξω
ν' ανεβείς ψηλά, να γελάς συχνά
να τολμάς ξανά, να ζεις

Κι αν όπως κι εσύ
δεν ξέρω πώς να αισθανθώ
κι αν ψάχνω να βρω
πώς να χαρείς για να χαρώ

Κι αν θέλω να δεις
τον ουρανό που βλέπω εγώ
πρέπει να σου πω σ' αγαπώ
κι είν' η αγάπη μου βουνό
κρυμμένη μέσα μου καιρό

Άσε με λοιπόν να δούμε αν μπορώ
τη διάθεση σου να φτιάξω
για το λόγο αυτό για σένα τραγουδώ
όσα δεν μπορώ να φωνάξω

Μ' ένα τρυφερό τραγούδι σαν κι αυτό
τη διάθεση σου ν' αλλάξω
ν' ανεβείς ψηλά, να γελάς συχνά
να τολμάς ξανά, να ζεις