Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Πίσω, γορίλα, στο δέντρο!

 
Πφφφφ.... Η ώρα είναι σχεδόν 5 το πρωί. Ύπνος δε μου κολλάει με τίποτα. Φυσάω και ξεφυσάω σαν το φυσερό του γύφτου του δωδεκάλογου και ησυχία δε βρίσκω. Παρθενάκι με ωροσκόπο ιχθύ. Παιδάκι της γης και του νερού. Βάλε με σε ταξίδι οδικό να πηγαίνω 10 μέρες. Βάλε με σε καράβι με 80 μποφόρια, θα βγάλω τα εσώτερά μου αλλά θα το αντέξω, τον Καβο-Μαλιά μου! Σε αεροπλάνο μη με βάλεις, θα σε βρίσω, θα σε χτυπήσω και θα φωνάξω την αεροσυνοδό να μαζέψει τα υπόλοιπα. Σκατοεφεύρεση του κερατά. Αυτόν τον Ντα Βίντσι και τους αδερφούς Ράιτ, μην τους πετύχω στην άλλη πλευρά, όλα αυτοί θα τα πληρώσουν! Και έκολα, που λένε και οι Ιταλοί, με τις βαλίτσες τίγκα στο παλτοταγερικό, αλλά άμα λέμε τίγκα, σε βαθμό αηδίας, τις δέσαμε και με ένα περίεργο ιμάντα, ο μάστορας είπε για να μην τις ανοίξουν, αλλά μάλλον για να είμαστε σίγουροι ότι δε θα ακουστεί κανένα σκράτς και πεταχτούν ολούθε όξω εξώρουχα και τα ρέστα. Τι το θέλουμε τώρα το αεροπλάνο; Ταλαιπωρία! Σιγά και πόσο απέχει η Γερμανία με το αυτοκίνητο, εκεί πέρα. Κανά δυο μέρες. Αν πιάσω δε τιμόνι εγώ, που έχω και μια πνευματική εγγύτητα με τον Σούμι όσο να πεις και βγω στην αουτομπαν, μαύρο φίδι που τα έφαγε τα Γερμανίδια! Ουφ, σκατούλες. Λες και θα πάω εργάτρια κάνω, νά'μαι το νούμερο 8, που με ξέρουν όλοι με αυτό... Αααααχ, η φάμπρικα δε σταματά, δουλεύει νύχτα μέρα... Μη με παρεξηγείτε, φίλοι, ιστογείτονες και πελάτες του χώστεν, δεν έχω ξαναμπεί σε αεροπλάνο. Παρθενικό ταξίδι. Φτου διάολε, τον Τιτανικό θυμήθηκα. Κούφια η ώρα που τ'ακούει, ανατρίχιασα. Τώρα στα γεράματα, μάθε γέρο γράμματα. Ωρέ δεν πήρα αεροπλάνο να πάω ως την Κέρκυρα, πώς να φτάσω στη Γερμανία; Μου είπαν και το ηλίθιο επιχείρημα "σκέψου ότι μπαίνεις στο τραίνο για να πας Λιανοκλάδι". Ναι, αλλά ο τραινατζής δε μας πάει στα 6.000 πόδια για να φτάσουμε! Σεμνά και ταπεινά, τσούκου-τσούκου, πάνω στις ράγες, περνάμε τα τουνέλια, περνάμε τον Γοργοπόταμο και φτάνουμε. Τώρα, που θα κοιτάω από ψηλά και θα βλέπω τον κόσμο ζωγραφιά; Κι άντε πες από ψηλά τονε βλέπω. Αν χτύπα ξύλο αρχίσουμε να παίρνουμε την κατιούσα, άντε και πες το φόρεσα το αλεξίπτωτο. Που να μου λέγανε ότι θα γίνω αλεξιπτωτίστρια στα 30, θα γελούσε όλο το τετράγωνο, μαζί με το διπλανό. Και όπως είμαι με το αλεξίπτωτο, προσπαθώ να βγω όξω πριν την πρόσκρουση. Που και οι άλλοι, το ίδιο θα κάνουν, μακάκες είναι; Πώς θα το κάνουμε αυτό, με αυτά τα διαόλια αποσυμπίεσης που λένε; Ώφου, ώφου! Δε θα έχουμε και για πιλότο τον Ντίκινσον, να πω πάει στην ευχή, τη δύσκολη ώρα της πρόσκρουσης θα του κατσικωθώ αγκαλίτσα! Ποιός ξέρει ποιον Γιώργο Απιθανόπουλο θα έχουμε να μας λέει μέσα στην καλή χαρά "σας μιλάει ο κυβερνήτης, θα πετάξουμε στα 7.000 πόδια". Τα δικά μου πόδια πάντως έχουν αυτονομηθεί πλήρως και χορεύουν τσάρλεστον καθιστό, τα χέρια ψιλοτρέμουν και το κεφάλι πονάει διαολεμένα, τις ημικρανίες μου μέσα! Και το μάτι γαρίδα. Τουλάχιστον θα έχουν μαυροδάφνη μέσα στο ρημαδιακό τους, να πιω 2-3 ποτήρια μονοκοπανιά, να ξεραθώ; Άλλη εμπνευσμένη ερώτηση "αν ήταν να πας Αυστραλία, με τι θα πήγαινες;" Με πλοίο θα πήγαινα, μαντάμ! Με τι να πάω, με τα πόδια; Με υπερωκεάνειο, από αυτά με τα μαγαζιά, τα καζίνο και τις πισίνες! Όχι, θα καθόμουνα να παίρνω αεροπλάνο στο αεροπλάνο, να ταξιδεύω 12-15 ώρες, δεμένη σαν σαλάμι! Το άλλο με την Αννούλα το ξέρετε; Φέρτε μου ένα ληγμένο, ρε παιδιά, να βλέπω ήχους και να ακούω χρώματα, όσο ξημερώνει η φρίκη μεγαλώνει! Γκαντ ντεμ δε πούσερ, που λέει κι ο Ντίλαν. Ναι, βλέπω και τη διαφήμιση της Νέας Ολυμπιακής, με τα χαρτάκια. Και για να ρωτήσω εγώ τώρα, άμα το δικό μας δεν έχει χαρούμενα πόκεμον ή μίκυ μάους ή χαρτάκια που γράφουν "καλοτάξιδο" και "δε βλέπω την ώρα"; Αν έχει τουναντίον χαρτάκια δυσαρεστημένων ταξιδιωτών που γράφουν "στα τσακίδια" και "τον κακό σας τον καιρό στο κενό αέρος σας"; Αν έχει κάτσει στη θέση 13 ο μπαμπάς της Ντόρας; Ντάάάχ, χτύπα ξύλο, στα όρη, στ'άγρια βουνά! Να όμως τι παθαίνεις όταν θες να είσαι διακριτικός και να μη χαλάσεις χατίρι... Πάω για ντους μπας και ξετσιτώσει το νευρικό σύστημα. Να σας προσέχετε και να σας αγαπάτε. Εις το επανιδείν!(και το πόσο το εννοώ, ούτε που φαντάζεστε!) Φιλιά!

17 σχόλια:

Roadartist είπε...

Τι εννοείς??? Θα κάνεις μέρες να ανεβάσεις ποστ?? Περιμένουμε με το που θα κατέβεις από το αεροπλάνο να ποστάρεις!! Κανόνισε!!!

Α, και μη ξεχάσεις να πάρεις φωτογραφική μαζί να τραβάς τα σύννεφα από το παράθυρο του αεροπλάνου χεχεχεεχεε :))))))
Έλα μια χαρά θα είναι, ζήσε την στιγμή :)))

Φιλάκια πολλά, περιμένουμε ποστ !

Τσαλαπετεινός είπε...

Α! Μα δεν είναι πράγματα αυτά.
Τι θα πει λείπω και δεν θα ανεβάσω; Κι εμείς λείπουμε κυρία μου και ξενυχτάμε σε επαρχιακά ιντερνετ καφέ παρέα με όλους τους κολλημένους το face book για να ανεβάσουμε το κατί τις μας για να απαντήσουμε στα σχόλια. Και κρατάμε σημειώσεις στο δρόμο και βγάζουμε φωτο ώστε να έχουμε φράσκο πράγμα στο μαγαζί μας.
Να πήγαινες στην καρδιά της ζούγκλας χωρίς ρεύμα και ιντερνετ, να το καταλάβω αλλά πας στην Γερμανία...κανόνισε λοιπόν...τουλάχιστον μια τη βδομάδα.

Στο μεταξύ λογικά θα έχεις φτάσει με το αεροπλάνο εκτός βέβαια αν αναγκασες τους κυβερνήτες να το πάνε από εθνική όδο, αλλά αυτό θα είχε παίξει σε όλα τα κανάλια και θα το είχα μάθει.

Να περάσεις καλά και να προσέχεις- γενικώς.

Φιλιά

Δώρα είπε...

Ταξιδιωτικό ανακοινωθέν

Η ιδιοκτήτρια του καταστήματος έφτασε σώα και αβλαβής στο Μόναχο. Για τους πιλότους και τις αεροσυνοδούς δεν κατάφερα να μάθω αλλά μάλλον επικράτησε ειρήνη. Ελπίζω.

Dorothy είπε...

Ετσι ντε, τι Μόναχο τι Λιανοκλάδι, χαχαχα! Να περάσεις πολύ όμορφα ιστογειτονάκι! Φιλιά!

Elpida είπε...

Καλό ταξίδι, παιδάκια

Μου λείπετε!

Dr. Άρης είπε...

Τελικά η Λουφτβάφε....ερρρ...η Λουφτχάνσα εννοώ έχει θέση 13;

Dr. Άρης είπε...

Η χώστες μάλλον με άκουσε όταν της ευχήθηκα "Καλά ταξύδια" γιατί την άκουσα κάπως.

Dr. Thomas είπε...

Μεγαλειοτάτη

Άπαντες ευελπιστώμεν όπως έχετε έν αλησμόνητον δεκαπενθήμερον εις την αλλοδαπήν. Το σαουντρακ αγγίζει τας ευαισθήτους χορδάς υμών και μελαγχολούμε έτι περισσότερον.

Έρρωσθε, αγαπητοί. Την εφημερίαν μου μέσα.

Φωτεινή Κανάκη είπε...

Freeedomaki sunadelfissa!!!
Sugnwmi gia ta grammata ayta...provlima tou laptop...
Elpizw ola kala me taxidaki sou kai na sou pw oti enw gia ena xrono pou imoun sto nhsi tis Lesvou kai pigainogyriza me aeroplana kai ta eixa agapisei...xafnika se ptisi mou perusi...epatha aerofovia...akomi den xanataxideya me aeroplano apo perusi giati kati me tromazei...alla tha to nikisw kapoia stigmoula!!!
na pernas omorfa!!!xerakia agkalies sfixtes!!!:))***

Freedom είπε...

Καλλιτέχνιδά μου

Ήρθα με φρέσκο πράγμα και έσπευσες από τους πρώτους, ευχαριστώ πολύ!

Φιλάκια

Freedom είπε...

Καλλιτέχνη μου

Δεν σας έλειψα και πολύ, αλλά και ίντερνετ να είχα, τόσο ξεποδάριασμα που τραβούσα κάθε μέρα, όταν επέστρεφα, ήμουν για μπάνιο και ύπνο, οπότε και να έστελνα απάντηση, θα συνοψιζόταν σε ένα μακρόσυρτο Ζζζζζζζ ή όποιο άλλο άτυχο γράμμα του πληκτρολογίου έπεφτε θύμα.
Το αεροπλάνο πήγε τελικά από αέρος, όσο κι αν προσφέρθηκα να βοηθήσω κι εγώ στην από εδάφους οδήγηση, οι πιλότοι ήταν ανένδοτοι. Πήγε να βγει ο Χουλκ από μέσα μου, αλλά πιλότος με διάσειση δεν είναι καλός οιωνός και ξανατρύπωσε μέσα το πρασινοτόμαρο κτήνος.

Freedom είπε...

Δώρα μου, κχτηνάκι μου νο1

Ευχαριστώ που ως άλλος Κρεμαστινός έβγαλες ανακοινωθέν. Την έβγαλαν καθαρή απαξάπαντες τελικά. Με το ζόρι, αλλά έστω.

Freedom είπε...

Dorothy, ιστογειτόνισσα

Συγκρίνεται το Λιανοκλάδι με το Μόναχο; Πλάκα με κάνεις; Στο Λιανοκλάδι έχει τόσα πράγματα, στο Μόναχο τι να δεις;

Φιλάκια πολλά

Freedom είπε...

Ελπίδα μου

Και που σου ξανάρθαμε, τι κατάλαβες;

Freedom είπε...

Ελαφροκυνηγέ Άρη

Σταμάτα να με διασύρεις στους ιστοφίλους και ιστογείτονες. Ήτο το ρημαδιασμένο το τζετ-λαγκ και οι απανωτές κρίσεις πανικού στα κενά αέρος. Πάντως αφού δεν πήγα από καρδιά εκείνη τη μέρα, μάλλον θα σας παιδέψω πολύ ακόμα!
Μητσοτάκης (το λέω χωρίς να φοβάμαι)

Freedom είπε...

Αρχίατρε και πιστέ φίλε ημών

Το σάουντρακ άλλαξε, μπορείτε να έρθετε εις το μαγαζί άνετα. Μελωδία της ευτυχίας και τα μυαλά εις τα κιγκλιδώματα.

Μέχρι να βγει το 2009, το "έρρωσθε" ακούγεται παράξενο, την εφημερίαν σας μέσα.

Freedom είπε...

Καλώς το συναδελφάκι μου!

Χαρά στο κουράγιο σου, βρε καλή μου! Πώς την πάλευες ένα χρόνο; Εγώ δυο φορές (πήγαινε-γύρνα) και το αποκήρυξα το ρημάδι! Δε θα γίνω εγώ LOST να με παίζουν στα κανάλια!

Χεράκια αγκαλιές, αστέρι μου