Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Good riddance!

Επειδή η ιδιοκτήτρια του χώστεν ουντ ντελικατέσεν είναι φύσει και θέσει ταξιδιάρα ψυχή, λατρεύει να αναρτά ούσα εν κινήσει. Το καλοκαίρι, σύμφωνα με μελέτες, είναι κατ'εξοχήν περίοδος χωρισμού. Και συνήθως χωρίζουμε γιατί όλο το σχετικό τζέρτζελο ήταν εξ'αρχής ένα λάθος που δε θέλαμε να παραδεχτούμε. Είτε το παραδεχόμασταν όμως, είτε όχι, παραμένει ένα λάθος που μας ταλάνιζε και από το οποίο θέλαμε κατά βάθος να ξεφύγουμε.
Κι επειδή τα πάντα εν σοφία εποίησεν, ο καλός Θεούλης, η αγία Λογική, η θεία Νομοτέλεια, καμιά βλαμμένη αλόγα ή κανένας "κουμπάρος", έρχεται για να μας απαλλάξει από το μαρτύριο του συνυπάρχειν με το έτερον ήμισυ (που από καιρό έχουμε πάψει να έχουμε σε εκτίμηση) παίρνοντάς την/τον μακριά μας. Σε αυτά τα φαινόμενα αναφέρεται και χιτ σχετικά νέας εσοδείας που το κατάστημα το προσφέρει με χαρά στους χωρισμένους, πικραμένους, αποφασισμένους, μπουρινιασμένους πελάτες αμφοτέρων των φύλων και των παραλλαγών διά να το αφιερώσουν σιχτιρίζοντες στα μέχρι πρότινος αμόρε. Enjoy!


Ο κουμπάρος
Στίχοι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
(Σόρρυ Βασίλη για τη διασκευή, μη εμπορική χρήση)
Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
(Εντός παρενθέσεων η γυναικεία εκδοχή)

Τώρα που έφυγες, πόσο ξαλάφρωσα...
(Τώρα που έφυγες, πόσο ξαλάφρωσα...)
Tην πόρτα κάρφωσα, μπας και γυρίσεις.
(Tην πόρτα κάρφωσα, μπας και γυρίσεις.)
Ήσουνα άσχημη. Μάλλον κακάσχημη.
(Ήσουν αξύριστος. Μάλλον κακάσχημος.)
Κι όλο κρυβόμουνα μη με φιλήσεις.
(Κι όλο κρυβόμουνα μη με φιλήσεις.)

Ήσουν σαν κόλεϊ μ'αυτά τα ρόλεϊ.
(Ήσουν σαν κόλεϊ μέσα σε τρόλεϊ)
Mε το κεφάλι σου θά'παιζα βόλλεϋ.
(Mε το κεφάλι σου θά'παιζα βόλλεϋ.)
Εξεθεώθηκα που σε χρεώθηκα.
(Εξεθεώθηκα που σε χρεώθηκα.)
Mου είπες φτου, ξελευτερώθηκα.
(Mου είπες φτου, ξελευτερώθηκα.)

Πόσο γουστάρω, μα πόσο γουστάρω
που μου την έκανες με τον κουμπάρο.
Που μου την έκανες με τον κουμπάρο,
πόσο γουστάρω μα πόσο γουστάρω.

Πως αηδίαζα όταν σ'εκθείαζα...
(Πως αηδίαζα όταν σ'εκθείαζα...)
Σα μια ξαδέλφη μου σε παρουσίαζα.
(Σαν ένα φίλο μου σε παρουσίαζα.)
Σε σιχαινόμουνα, είχες το χάλι σου,
(Σε σιχαινόμουνα, είχες το χάλι σου,)
έτσι μου μύριζε η αμασχάλη σου.
(έτσι μου μύριζε η αμασχάλη σου.)

Τα βράδια έτρωγες κι ονειρευόσουνα.
(Τα βράδια έπινες και ξεραινόσουνα)
Δε με λυπόσουνα που όλο ρευόσουνα.
(Δε με λυπόσουνα που όλο ρευόσουνα.)
Κι έτσι ναρκώθηκα και σε φορτώθηκα
(Κι έτσι στραβώθηκα και σε φορτώθηκα)
μα μού'πες φτου, ξελευτερώθηκα.
(μα μού'πες φτου, ξελευτερώθηκα.)

Πόσο γουστάρω, πόσο γουστάρω
που μου την έκανες με τον κουμπάρο.
Μόνο λυπήθηκα για τον κουμπάρο
μήπως να πήγαινε μ'ένα φαντάρο...

Και μπορεί τις πρώτες μέρες μετά τα ανεπανάληπτα "καλή τύχη", "εύχομαι να γίνεις ευτυχισμένος/η γιατί το αξίζεις", "δεν είμαι αρκετά καλός/ή για σένα" οι μεν γυναίκες να κλαίνε με μαύρο δάκρυ και να τρέχουν με τη (μαύρη) μάσκαρα ρέουσα στον ψυχαναλυτή με τάσεις αυτοκτονίας, οι δε άντρες να πίνουν τον κ..ο τους και να επιδίδονται σε κάθε λογής αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, όμως αυτή η φάση τελειώνει. Να το θυμάστε αυτό όταν σας πιάνουν οι νοσταλγίες. Και να μην πέφτετε στην γνωστή παγίδα του αγλέορος (ιδίως οι γυναίκες!)



Ο αγλέορας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Σταρόβας

Έφυγες χθες
και με πλήγωσες άδικα
και πήρα σβάρνα
μες τη νύχτα τα φαγάδικα
κι άρχισα κι έτρωγα
και κόντευα να σκάσω
σε μια προσπάθεια
εσένα να ξεχάσω

Για σένα θα φάω
τα σάντουιτς όλου του κόσμου
γιατί ήσουν εσύ
η ζωή μου το φως μου
κι αν τα όνειρα που χα για σένα
τ'αφήσεις μετέωρα
ε τότε να ξέρεις θα φάω
τον αγλέορα.

Εκεί λοιπόν που τελειώνει η φάση αυτή, οι γυναίκες ξαναβάφονται σωστά και βγαίνουν πιπινότσαρκα και οι άντρες ξανάρχονται στα ίσια τους και βγαίνουν επίσης πιπινότσαρκα. Ελεύθεροι κι ωραίοι πια, ακούνε τραγούδια χωρισμού, όπως "απαλλάχτηκα από σένα", "θα ζήσω ελεύθερο πουλί", "κάνε στην άκρη να περάσω, απόψε θα σε ξεπεράσω", "ένα γουρούνι λιγότερο", "αυτός ο άλλος είναι ευεργέτης μου μεγάλος" και πολλά άλλα παρεμφερούς περιεχομένου. Υπάρχει βέβαια...
...και η metal εκδοχή του θέματος:

Fuck you - Archive (να, με κάνατε και το είπα!)



There's a look on your face I would like to knock out
See the sin in your grin and the shape of your mouth
All I want is to see you in terrible pain
Though we won’t ever meet, I remember your name


Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to God I can think of a nice thing to say
But I don't think I can, so fuck you anyway

You`re a scum, you`re a scum and I hope that you know
That the cracks in your smile are beginning to show
Now the world needs to see that it's time you should go
There's no light in your eyes and your brain is too slow

Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to God I can think of a nice thing to say
But I don't think I can, so fuck you anyway

Bet you sleep like a child with your thumb in your mouth
I could creep up beside put a gun in your mouth
makes me sick when I hear all the shit that you say
so much crap coming out it must take you all day

There's a space kept in hell with your name on the seat
With a spike in the chair just to make it complete
When you look at yourself do you see what I see
If you do why the fuck are you looking at me

There’s a time for us all and I think yours has been
Can you please hurry up, cause I find you obscene
We can’t wait for the day that you’re never around
When that face isn’t here and you rot underground

Can’t believe you were once just like anyone else
Then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
But I don’t think I can so fuck you anyway

So fuck you anyway...

12 σχόλια:

Τσαλαπετεινός είπε...

Όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά και οι Δευτέρες - σύμφωνα με άλλη μελέτη την όποια δε διαθέτω σε λινκ για να ενισχύσω τα λεγόμενα μου αλλά παρακαλώ να με πιστέψετε- είναι η μέρα της βδομάδα που κατατίθενται οι περισσότερες αγωγές διαζυγίων κυρίως από γυναίκες. Και αυτό συμβαίνει γιατί στο Σαββατοκύριακο που προηγήθηκε της Δευτέρας οι άνθρωποι αποθέτουν τις ελπίδες τους για να περάσουν καλά, να χαρούνε ότι δεν χάρηκαν όλη τη βδομάδα και φυσικά αυτό δε συμβαίνει, οπότε…Κάτι ανάλογο γίνεται και με τις διακοπές. Έχοντας περάσει χάλια όλο το χρόνο, περιμένουμε τις διακοπές που θα είναι ονειρεμένες και θα γείρουν με το βάρος τους την πλάστιγγα της ζωής μας στην μεριά της ευτυχίας. Όμως ο προορισμός των διακοπών, το δωμάτιο, παρέα, η παραλία, το μαγαζί που θα φάμε, το μπαράκι που θα πάμε μετά μπορούν να γίνουν αφορμές για διαπληκτισμούς, που θα οδηγήσουν σε ομηρικούς καυγάδες και αυτοί στους χωρισμούς. Οπότε να τα μαύρα δάκρια το πνίξιμο του πόνου και του εγωισμού στο αλκοόλ στην πρώτη φάση και μετά η ανάκαμψη, μια καινούρια σχέση, τα ίδια λάθη, καλοκαιρινοί χωρισμοί και ο κύκλος συνεχίζεται…

Freedom είπε...

Πουλάκι μου... σου είπα ότι είναι καταπληκτική η φωλιά σου; Τα κλειδιά μη μου τα δώσεις, άστα κάτω από το χαλάκι...
Αναφορικά με τους χωρισμούς έχεις δίκιο για τις Δευτέρες, μάλλον γιατί λειτουργούν ως έναρξη (της εβδομάδας, της δίαιτας, της ελευθερίας). Ως πρωτάρα στους χωρισμούς ελπίζω να μην βγάζω πολλή καφρίλα. Αλλά και να βγάζω, δεν πειράζει -αν και είμαστε ψιλοπάτσι, εγώ έφυγα, εκείνος με χώρισε.
Τα ίδια λάθη ε; Γιατί όμως;

Dr. Thomas είπε...

Μεγαλειοτάτη,τα σέβη μου και τα διαπιστευτήριά μου!Σωστή σε βρίσκω!Η ζωή μου σε μια ανάρτηση!
Πάντως αν θες έχω και πιο μέταλ προσέγγιση (σκέτος τσίγκος λέμε!)

"Την είχα άχτι,την είχα άχτι,
τώρα την έχω μόνο σε στάχτη
μέσα στο τσίγκινο κουτί
που φύλαγε τα μπικουτί"

Ε ρε νυστέρι που πάει χαμένο λέμε!!!

Dr. Thomas είπε...

Κι επειδή ζάλιζα το σχόλιο αρκετή ώρα αλλά εν τω μεταξύ είχες απορίες και με κατηγόρησες ότι δε μιλάω, θα σου απαντήσω:Ούτε η πρώτη φορά ήταν που τον εγκατέλειπες,ούτε -αν συνεχίζατε, φτου σκόρδα- η τελευταία!Όσο για τα λάθη,διαφωνώ.Κάνουμε διαφορετικά λάθη,απλά παραμένουμε παιδιά.Κι εσύ να ανοίξεις τα μάτια σου και να βρεις νέο αμόρε.Ή παλιό.Κάποιον να είστε μαζί.Ακούς;

Ροβέρτος - Αλέξανδρος είπε...

Εγώ έχω μια πιο "βελούδινη" πρόταση που μάλλον ταιριάζει γάντι στην περίπτωση καθώς από την αρχή όλο αυτό ένα παραμύθι(ασμα) ήταν:

This is the end you know
Lady, the plans we had went all wrong
We ain’t nothing but fight and shout and tears

We got to a point I can’t stand
I’ve had it to the limit; I can’t be your man
I ain’t more than a minute away from walking

We can’t cry the pain away
We can’t find a need to stay
I slowly realized there’s nothing on our side

Out of my life, Out of my mind
Out of the tears that we can’t deny
We need to swallow all our pride
And leave this mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they’re bad
Tell them it’s me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad

Another night and I bleed
They all make mistakes and so did we
But we did something we can never turn back right

Find a new one to fool
Leave and don’t look back. I won’t follow
We have nothing left. It’s the end of our time

We can’t cry the pain away
We can’t find a need to stay
There’s no more rabbits in my hat to make things right

Out of my life, Out of my mind
Out of the tears we can’t deny
We need to swallow all our pride
And leave *THIS mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they’re bad
Tell them it’s me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad

Unknown είπε...

Freedom ή αλλιώς Ελευθερία μου τα σπάς και σε παράδεχομαι σε πολλά πράγματα.
Χωρισμός έρωτας... και άνθρωπινες σχέσεις.

Ταμπέλες και ταμπέλες Δεσποινίς Freedom όπως γνωρίζεις ο άνθρωπος έχει κάποιες επιθυμίες του αρέσει το σέξ, το καλό φαγητό, η καλή μουσική κλπ, τό ζήτημα είναι ότι το Καλοκαιράκι που δεν υπάρχει η ένταση και το Ψυχοπλάκωμα του Χειμώνα τέτοιες αδυναμίες αυξάνονται με αποτέλεσμα να έχουμε χωρισμούς, one night stands, ατελείωτο σέξ και άλλα πολλά.

Εγώ έχω περάσει απο αυτό το στάδιο και πραγματικά προσπαθώ να κρατώ μια ισορροπία στις σχέσεις μου.
Διότι αν παρεκτραπείς μπορεί να πληγώσεις τον άλλον ή τον εαυτό σου και τότε ξέρεις οδηγούμαστε στο τραγουδάκι fuck u των Archive.

Είμαι αισιόδοξο άτομο εκ πεποιηθήσεος και για αυτό μου αρέσει αυτό το τραγουδάκι.

http://www.youtube.com/watch?v=BEOk9O2Qbxk

Ανώνυμος είπε...

Κεφάκια βλέπω... καλό αυτό...

Λοιπόν δεν έχει και άδικο κάπως έτσι είναι... αλλά νομίζω ότι ξεχνάμε τελικά πιο εύκολα ή πιο δύσκολα... και οι πιπινότσαρκες συνεχίζονται...

Φοβερός ο Αγλέορας... αλλά η heavy εκδοχή...

Καλό ξυπνημα στο φως... Φιλί

Freedom είπε...

Καλημερούδια Θωμάκο!
Για μία ακόμη φορά τα σπάς, φίλε μου... Κι έλεγα "τι ξέχασα, τι ξέχασα", το σπουδαιότερο τραγούδι χωρισμού άφησα απέξω!
Είσαι Θεός ρε συ...
Όσο για το δεύτερο σχόλιο... δεν ενημερώθηκες; Αααα, μισές δουλειές κάνει το επιτελείο σου.Πότε θα αριβάρουν οι κορασίδες;
Φιλάκια στην κυρά Ελίνα

Freedom είπε...

Αλέξη μου
Για το παραμύθι(ασμα) θα συμφωνήσω. Για τη βελούδινη προσέγγιση όχι, γιατί με παρέλαβε γυναίκα σε μέταλ φάση και με κατάντησε κανισάκι με κατάθλιψη.
Δε βαριέσαι... τουλάχιστον αυτοί οι 9 μήνες κυοφορούσαν εκτός από πόνο, θλίψη και μαρασμό, μπόλικη σοφία για την επόμενη επιλογή!
Εντάξει, δε μου βγήκε ακριβώς με έναν πόνο αλλά... χαλάλι η γκαστριά!

Freedom είπε...

Καλωσόρισες και πάλι, Παιδί!
Καιρό είχαμε να ανταλλάξουμε σχόλια, πολύ χαίρομαι που ξαναρχίσαμε.
Κοίτα, συμφωνώ ότι το καλοκαίρι ο άνθρωπος γίνεται λίγο περισσότερο έρμαιο των ενστίκτων και των παθών του (προσωπικά για μένα το καλοκαίρι σηματοδοτεί τσίτα ψυχοπλάκωμα, θέλω βροχή για να ισιώσω, λες και γεννήθηκα στο Ίνβερνες) αλλά, ρε γκαντεμόσκυλο (όχι εσύ Παιδί, ο/η εκάστοτε) επειδή σου ανέβηκε η λίμπιντο κι έχασες τη μπάλα ξαφνικά παρατάς αυτόν που σε ανεχόταν τόσο καιρό; Γιατί κακά τα ψέματα, σε κάθε σχέση, συνήθως υπάρχει κάποιος σε καλύτερο και κάποιος σε χειρότερο επίπεδο (εμφάνιση, κοινωνικότητα, γοητεία κτλ). Ε, πώς γίνεται, ρε συ Παιδί και συνήθως ο/η χάλια παρατάει στα κρύα του λουτρού τον/την μια χαρά; Και γιατί πρέπει ο/η μια χαρά να έχει ερωτευτεί τον/τη χάλια και μετά να περιέρχεται στις καταστάσεις που περίεγραψα; Το μόνο που παρηγορεί ξέρεις τι είναι; Ότι μετά ο/η χάλια μπλέκουν με κάποιον/α πιο χάλια από τους ίδιους, οπότε γίνεται το "εκεί που είσαι, ήμουνα". Εντάξει ρε συ, δικαιοσύνη είναι κι αυτό. Απλά κι ο χωρισμός έχει το savoir vivre του και τον τρόπο του και τη λεβεντιά του. Το σκας νύχτα και φεύγεις και κρύβεσαι ή τα βγάζεις όλα στο φως, εξηγείσαι και οριστικοποιείς; Χωρίζεις τον άλλον εκ του σύνεγγυς και μετά από συζήτηση ή με sms σαν να ήταν άλλο ένα one-night-stand; Εδώ σε θέλω, κάβουρα! Και το τραγούδι λέει αλήθεια: "Γιατί όποιος ξέρει να αγαπά, ξέρει και να χωρίζει". Διότι αυτός που χωρίζει, με τον τρόπο που χωρίζει, δείχνει και τον τρόπο με τον οποίο αγάπησε. Το επιβεβαιώνω.
Καλά να είσαι, Παιδί, θα τα λέμε συχνότερα ελπίζω... $:-)

Freedom είπε...

Οδοιπόρε μου
Εδώ και κάτι βραδιές δεν ξέρω τι με έχει πιάσει και κάνω την κουκουβάγια αλλά το θέμα είναι ότι τα κεφάκια είναι δεδομένα πλέον, πρωί-βράδυ, διότι το μαύρο σύννεφο την έκανε για άλλο ουρανό. Α, έχω και δύο καρουμπαλάκια. Δεν είναι κέρατα. Απλά δύο φορές με έπιασε νοσταλγία(!) και κοπάνησα το κεφάλι μου στον τοίχο. Ε, μετά με έπιασε πονοκέφαλος κι έκατσα κάτω.
Ο αγλέορας ήταν εξαιρετικά αφιερωμένος σε όλους εμάς που η αυτοκαταστροφή αγγίζει το γκουρμέ κομμάτι του εαυτού μας...
Να προσέχεις να μην εθιστώ στα ποιήματά σου κι αρχίσω να διαμαρτύρομαι όποτε αργείς να κάνεις ανάρτηση...lol
Φιλί κι από μένα :-)

Freedom είπε...

ΥΓ προς το Παιδί της Πλατείας:
"Εγώ έχω περάσει απο αυτό το στάδιο και πραγματικά προσπαθώ να κρατώ μια ισορροπία στις σχέσεις μου.
Διότι αν παρεκτραπείς μπορεί να πληγώσεις τον άλλον ή τον εαυτό σου και τότε ξέρεις οδηγούμαστε στο τραγουδάκι fuck u των Archive."
Μακάρι να σκεφτόντουσαν όλοι σαν και σένα...
Επίσης, θα το ξεχνούσα... τι γομάρι έχω γίνει... Παιδί, ευχαριστώ για το λινκ, όντως, σας παιδεύουμε και μας παιδεύετε πάντα!!! lol
Να σου στείλω και το λινκ για το δικό μου αγαπημένο κλιπάκι από Lily Allen με τίτλο... "Smile"!
Να είσαι καλά!