Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Sex and the city II



Μερικά πράγματα είναι φτιαγμένα από άντρες για άντρες. Π.χ. mundial (γιακ). Μερικά άλλα, είναι φτιαγμένα από γυναίκες για γυναίκες. Π.χ. το Sex and the city. Το φεμινιστικό alter ego μου που ακούει στο όνομα Δώρα, μόλις άκουσε ότι είχα βγάλει εισιτήρια για το Sex and the city 2, στράβωσε. Φυσικά, η όποια αντίστασή της κάμφθηκε μπροστά στο επιχείρημα "για το καημενάκι μας το ξενιτεμένο, άλλωστε θα σου έχω και jello και nachos με cheddar".
Κι αφού η χειρουργημένη -και όμορφα αδυνατισμένη- μας λατρεία hostess ξαναγύρισε στα πάτρια εδάφη, μαζευτήκαμε οι τέσσερις κοπέλες (η Freedom, η Ευγενία, η Δώρα κι εγώ) και πήγαμε. Οι υπόλοιποι 5 σερνικοί (Ροβέρτος-Αλέξανδρος, Νικολάκης-το-αίσθημα-της-Ευγενίας, Rebesque, Θωμάς και Άρης) πήγαν να δουν Robin Hood. Μπαίνοντας στην αίθουσα, διαπιστώσαμε ότι όλες ήταν ντυμένες σαν να βγήκαν από την ταινία. Κοινώς, όλες είχαμε την ίδια έμπνευση. Ακολουθεί ενδυματολογική παρένθεση.
(Η Freedom ήρθε με navy blue παντελόνα, λευκή ζακέτα τριών τετάρτων με navy blue επίσης λεπτομέρειες στα μανίκια και στο γιακά, ένα μεγάλο σκούρο μπλε κόσμημα σε βελούδινο κορδόνι, ψηλοτάκουνα πέδιλα με αστραφτερές μπλε πέτρες και μικρό, σατέν, επίσης σκούρο μπλε τσαντάκι. Όλα σεταρισμένα στην εντέλεια και τα μαλλιά ψηλό κότσο.
Η Ευγενία μας, είναι μάλλον η πιο SATC από όλες μας. Είχε δει trailer της ταινίας και ήρθε ντυμένη Carrie: μπούκλες, πολύ ανοιχτό ξανθό στα μαλλιά (το ξανθό το Μενεγακί), turquoise φόρεμα στην ίδια γραμμή με της πρωταγωνίστριας (αυτό που βλέπετε παραπάνω), μεταλλιζέ χρυσά παπούτσια και τσαντάκι. Στο λαιμό, ένα κόσμημα ειδική παραγγελία, με το όνομά της με καλλιγραφικά γράμματα. Πόσο Carrie πια!
Η Δώρα μας, το αιώνια αντιδραστικό αγοροκόριτσο, εγκατέλειψε το ίσιο μαλλί και έγινε κάτι ανάμεσα σε Μαρία Σολωμού και afro. Ήρθε από το σπίτι μου σε τραγική κατάσταση: φόρμα, φανελάκι και αθλητικά. Όλα φυσικά στο αγαπημένο της χρώμα, το μαύρο. Τελικά, κατέληξε με μαύρο υφασμάτινο παντελόνι, μαύρη tunique με μαύρο τοπ από μέσα, μαύρα loafers και μαύρο κόσμημα από όνυχα στο λαιμό.
Εγώ πάλι, φόρεσα ένα απλό ροζ φόρεμα σε γραμμή Α, με ασορτί τσάντα και πέδιλα, έφτιαξα έναν απλό κότσο, φόρεσα ένα μικρό κολιέ κι έξω από την πόρτα.)
Η ταινία ήταν πολύ καλή. Ίσως ήταν η παρέα, η διάθεση, δεν ξέρω τι, αλλά όλες μας την ευχαριστηθήκαμε. Την πρώτη την είχαμε δει με τη Δώρα πολύ μετά την κυκλοφορία της και μας είχε μείνει μια πικρή αίσθηση. Αυτήν εδώ την απολαύσαμε! Έχει πολύ περισσότερο γέλιο, πάάάάρα πολλή χλίδα, και στο δεύτερο μέρος της, πολλή Μέση Ανατολή.
Αυτή τη φορά όμως, παρά τη χλιδή του πράγματος, αντικατοπτρίζει και πραγματικές καταστάσεις: μπορεί μεν οι πρωταγωνίστριες να ζουν σε σπίτια όπου ακόμα και οι κουρτίνες είναι Versace, ή να φορούν vintage Valentino φούστες ενώ φτιάχνουν cupcakes (κλασικά sex and the city συμπτώματα χλιδομανίας), όμως τα παιδιά τους είναι ώρες ώρες το ίδιο στριμμένα όπως και των υπολοίπων και οι άντρες τους βάζουν τα -αφόρετα- παπούτσια τους πάνω στο λευκό καναπέ όταν διαβάζουν εφημερίδα.
Η Carrie, παντρεμένη πια με τον Mr Big, βλέπει ότι ο γάμος είναι πολύ ζόρικη υπόθεση, ιδίως όταν ο άντρας σου γίνεται χαριτωμένος και γλυκός με άλλες (Penelope Cruz σε ρόλο-αρπαχτή των μερικών δευτερολέπτων) ενώ με σένα είναι μουντρούχος και όχι πια τόσο γοητευτικός. Η Miranda αντιμετωπίζει το σωβινισμό του αφεντικού της και βγάζει ένταση στην οικογένειά της, παγιδευμένη ανάμεσα στις φιλοδοξίες της και στην ηρεμία που αναζητά.
Η Charlotte, με δύο παιδιά πια, ψυχολογικό ράκος, προσπαθεί να μην υποψιαστεί ότι ο άντρας της μπορεί να ενέκρινε την νταντά τους επειδή δεν φοράει σουτιέν και γενικά να φερθεί φυσιολογικά. Η Samantha, προσπαθεί να κρατηθεί νέα, καταναλώνοντας ένα κάρο χάπια (αναφορά στον Michael Jackson?) και τρώγοντας διάφορες αηδίες που κάνουν καλό στο δέρμα.
Η ταινία ξεκινά με μια αναδρομή στο πώς ξεκίνησε η γυναικοπαρέα κάπου στα 80ς (με το ανάλογο κιτς στυλ- απίστευτο γέλιο!) και με το γάμο του Stanford Blatch, του γκέι φίλου της Carrie, με τον Anthony Marantino, τον γκέι φίλο της Charlotte. Πρώην άσπονδοι εχθροί, το ευτυχές ζεύγος κάνει έναν όμορφο γάμο στα κατάλευκα, με γκέι χορωδία, με ομοιώματα κύκνων και με τη Liza Minnelli σε ρόλο παπά και guest star. Η Liza σε τρελά κέφια, χορεύει, τραγουδάει, παντρεύει και τα σπάει.
Η Samantha αναλαμβάνει το PR του Smith Jerod, του πρώην της και στη διάρκεια του πάρτι, ένας σεΐχης την προσκαλεί στο Αbu Dhabi να μείνει σε ένα από τα ξενοδοχεία του για να το διαφημίσει ακολούθως στην Αμερική. Εκεί μαθαίνουμε ότι το Dubai είναι πια passe και ότι το Abu Dhabi είναι ο νέος προορισμός των rich and famous. Φυσικά η Samantha δεν μπορεί να πάει χωρίς τις φίλες της, οπότε όλες μαζί φεύγουν για την Ανατολή. Και εκεί ξεκινάνε τα μεγάλα κέφια.
Εντάξει, υπάρχει η Miranda που πάει διαβασμένη σε ταξίδι αναψυχής (τη Freedom μας μου θύμισε) η συνάντηση της Carrie με τον Aiden σε ένα παζάρι (της υπερβολής μου φάνηκε αυτό) ένα φιλί που ανταλλάσσουν, οι ενοχές της Carrie, το τηλεφώνημα στον Mr. Big, η Charlotte που σπάει νεύρα τηλεφωνώντας συνεχώς στο σπίτι μην τυχόν και η νταντά χωρίς σουτιέν έχει αποπλανήσει τον άντρα της, αλλά κατά τα άλλα, το γέλιο ρέει άφθονο.
Ιδίως στην προτελευταία ενότητα, όπου λόγω μιας κλασικής ατασθαλίας της Samantha με έναν Δανό σε μια παραλία, βρίσκονται όλες διωγμένες από την Εδέμ της χλιδής και μπλέκουν στο παζάρι καθ'οδόν προς το αεροδρόμιο, εκτυλίσσονται απίστευτα κωμικές σκηνές, οι μουσουλμάνες κάτω από τις μαύρες μπούρκες τους φοράνε πολύχρωμα συνολάκια γνωστών οίκων (παρατραβηγμένο!) και η γυναικεία αλληλεγγύη είναι δεδομένη από τις μουσουλμάνες προς τις αμερικανίδες (αυτό κι αν ήταν τραβηγμένο!).
Οι πρωταγωνίστριες κρατιούνται μια χαρά, χωρίς εμφανείς διαφορές, εκτός της Parker, η οποία έχει υποκύψει και ξαναυποκύψει στη γοητεία του botox και των πλαστικών. Τα παπούτσια πια δεν προβάλλονται τόσο όσο τα ρούχα, υπάρχει ένας άλφα κοινωνικός προβληματισμός με αυτούς που μεταναστεύουν σε πλουσιότερα κράτη για να βρουν δουλειά, αλλά το δωδεκάποντο, δωδεκάποντο, ακόμα και μέσα στην έρημο, ακόμα και πάνω στην καμήλα.
Σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες θα το απολαύσετε. Οι άντρες, καλύτερα να δείτε Robin Hood. Αλλά να μην πάρετε μαζί σας αγοροκόριτσα γιατί θα τρώνε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, θα πίνουν κουβάδες Coca Cola και θα σας σπάσουν τα νεύρα.

Ελπίδα

Δεν υπάρχουν σχόλια: