Η τριαντάρα κι ο δεκαεννιάρης (που δήλωνε εικοσάρης)

.

..και μας στοίχισε σε αξιοπιστία, αλλά αν είναι να το πάρει το κορίτσι, χαλάλι του. Ναι, αγαπημένοι μου, περί της μικρής Εugenia ο λόγος και του Nεαρού της, σε απευθείας μετάδοση, με ελπίδες και ευχές κάθε νέα ανάρτηση να είναι για καλό και όχι για μπινελίκι.
Θυμάστε που η μανδάμ λόγω του αλκοόλ που έτρεχε στις φλέβες της και περιείχε λίγο αίμα αλλά κυρίως λόγω των αυτοκαταστροφικών της τάσεων, είχε βγει παγανιά και όπως -εύστοχα- παρατήρησε ο φλίτατος κχτηνίατρος Θωμάς "γέμισε το Πόρτο-Ράφτη εξαρτήματα αυτοκινήτου"; Ε, ενώ όλοι περιμέναμε ότι μετά από αυτό δεν θα υπήρχε συνέχεια και ότι η φλιτάτη συνεργάτις-τεκνατζού θα το έπαιρνε απόφαση, δοκιμάσαμε -με δυσπιστία, ομολογουμένως- μια ευχάριστη έκπληξη.
Λένε για την ελληνίδα μάνα ότι γίνεται κακή πεθερά. Για την λατίνα μάνα τι έχετε ακούσει; Διότι η μανούλα του Νεαρού είναι γιατρός, με καταγωγή από την Λατινική Αμερική (κράτος δε θυμάμαι, θαρρώ Ουρουγουάη) και μόλις έμαθε τα καθέκαστα, πήρε τον αριθμό της Ευγενιώς από τον Νεαρό και την πήρε τηλέφωνο για να συναντηθούν και να μιλήσουν. Και νά'μαστε στου Ζώναρ'ς (επιλογή της πεθεράς, εμείς θέλαμε Βιβλιοθήκη να παίζουμε εντός έδρας) όλο το επιτελείο: η Ευγενία με το L'officiel στο χέρι και το άγχος να βγάζει μάτι, στο μπροστινό τραπέζι η Δώρα με την Ελπίδα και τον Άρη να μιλάνε ασταμάτητα με τον εφημερεύοντα Θωμά στο κινητό, κάνοντας αναμετάδοση κι εγώ με τον αγαπημένο Αλέξη και τον αδελφό Ρεμπέσκιο (μην τυχόν και πιαστούν βαφή με βαφή) δίπλα ακριβώς στο τραπέζι της Eugenia, να ακούμε και τι λένε, κοινώς σε σχηματισμό Γ, και στη γωνία η Ευγενία.
Όταν βλέπω ανθρώπους, με κάποιο περίεργο τρόπο, χωρίς να ξέρω ποιοι είναι, μπορώ να τους συσχετίσω και να υποθέσω με μεγάλη ασφάλεια ποιοι είναι. Αυτό συνέβη με την πεθερούλα της Ευγενιώς: σαν να έβλεπα τη φίλη μου σε αρνητικό. Μελαχρινή, με μαύρα μάτια, σίγουρα καλλονή στα νιάτα της, με ύφος "κάντε πέρα να περάσω, κάντε πέρα να διαβώ", με στυλ μοντερνοκλασικό, τη βλέπω μέσα από το τζάμι, σκουντάω τα παιδιά και τους λέω "η μαμά του πιπινίου, ότι στοίχημα πάτε". Μπαίνει μέσα, καρφώνεται με τη μία το μάτι της στην Ευγενία που κοίταζε κατά του Καίσαρη. "Ατσού" κάνει ο Ρεμπέσκ πίσω από την εφημερίδα του για να δώσει σήμα, γυρνάει η Ευγενιώ να του πει "bless you" και βλέπει τη συμπεθέρα. "Χμ, χμ" κάνω εγώ διαβάζοντας -για 80ή φορά- το ίδιο άρθρο για τη σήραγγα του Βοσπόρου, που στην προσυμφωνημένη μας διάλεκτο σήμαινε "αυτή είναι, έμπαινε Γιούτσο". Σηκώνεται η Ευγενιώ, παίρνει ύφος διπλωμάτη τερμινέιτορ και πάει προς την πλευρά της -"Η κυρία Τάδεζ;" -"Η ίδια, εσύ είσαι η Ευγενία;" -"Ναι, εγώ είμαι, ελάτε".
"Ενικό ακούω να χρησιμοποιεί η συμπεθέρα και δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα" ψιθυρίζει ο Αλέξης απαισιόδοξα, κάνοντας ότι διαβάζει για τις Εβρίδες και η Δώρα τον επιβεβαιώνει στέλνοντάς μου μήνυμα "πολύ τσαούσα η μαμά, τις βλέπω να γίνονται μαλλιοκούβαρα". Στο μεταξύ ο Άρης μιλάει συνθηματικά με τον Θωμά και η Ελπίδα με κοιτάζει συνωμοτικά πάνω από το περιοδικό της γνέφοντας "σκούρα τα πράγματα". Εγώ σκέφτομαι ότι όλοι κάνουμε πως διαβάζουμε και μάλλον έχουμε κατακαρφωθεί, γιατί η λατίνα μας κοιτάει περίεργα. Πεθερά και νύφη συζητάνε. Ξεκινάνε τα πρώτα χαμόγελα. Μη φανταστείτε, της κοινωνικότητας. Συζητάνε πολύ. Τα πρόσωπα και των δυο μαλακώνουν. Τα χαμόγελα γίνονται όλο και πιο αυθεντικά. Από τις κινήσεις τους φαίνεται ότι και οι δύο μπορούν να πάρουν το πάνω χέρι, αλλά η καθεμιά προσφέρει την πρωτοκαθεδρία στην άλλη. Η συνάντηση λήγει μετά από μιάμιση ώρα. Πολύ καλός χρόνος για πρώτη γνωριμία. Σηκώνονται, δίνουν τα χέρια, φιλιούνται σταυρωτά, η πεθερά φεύγει, η νύφη μένει. Μας λέει να πάμε στη La pasteria και να τα πούμε τρώγοντας. Ανηφορίζοντας για την Τσακάλωφ, σφίγγα η Ευγενιώ, ούτε λέξη! Κι αφού μας ψυχοβγάζει, καθόμαστε και μας λέει τα καθέκαστα. Τα ύστερα του κόσμου, αδέρφια μου αλήτες, πουλιά.
Η συμπεθέρα τον στρίμωξε τον γιόκα της. Σταμάτησε να του μιλάει για μια βδομάδα. Κι έδωσε γραμμή και στην υπόλοιπη οικογένεια να κάνουν το ίδιο. Δυο μεγαλύτερες αδερφές κι ο πατέρας, εμπάργκο κανονικό. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, βρε να την παίρνει τηλέφωνο και να του το κλείνει στη μούρη, φρίκαρε ο μικρός. Διότι η μανούλα εθίγη προσωπικά από τη συμπεριφορά του γιόκα της και έδωσε σε όλες μας μάθημα πώς πρέπει να φερόμαστε στους γιους μας. Διότι πριν κηρύξει το εμπάργκο, τον ξέ..σε ελαφρώς τον Νεαρό. "Δε σε μεγάλωσα έτσι, εγώ κι ο πατέρας σου σε μάθαμε να σέβεσαι τους άλλους και δη τις γυναίκες κι εσύ φέρθηκες σαν αλήτης. Λες στην κοπέλα ότι την αγαπάς, μας μιλάς γι' αυτή και κάθεσαι και σαχλαμαρίζεις με άλλες;" "Μα να σου εξηγήσω..." "Δεν ακούω λέξη, μέχρι να στρώσεις χαρακτήρα δε σου ξαναμιλάω, δεν έκανα παιδί εγώ, τέρας έκανα" και άλλα εδώδιμα και αποικιακά η λατίνα.
Κλαίγοντας στην αγκαλιά της Ευγενίας της τα έλεγε ο μικρός και της ορκιζόταν ότι δε θα ξανασήκωνε τα μάτια του να κοιτάξει έστω άλλη. Και ως τώρα έχει κρατήσει την υπόσχεσή του, τέτοιο παιδί τρυφερό, δεν υπάρχει άλλο! Η λατίνα του το δήλωσε "η κοπέλα είναι εξαιρετική, αν δεν την παντρευτείς, θα είσαι εντελώς βλάκας". Αυτά όταν του ξαναμίλησε μετά την κρίσιμη βδομάδα. Διότι μπορεί ο μπαμπάς και οι αδελφές να έσπασαν την απαγόρευση στο 4ήμερο, αλλά η μαμά το κράτησε και τον έτσουξε πολύ τον νεαρούλη. Και το είπε της Ευγενιώς "ακόμη και τώρα που η μάνα μου δε μου μιλάει, εσύ είσαι δίπλα μου". Κάπως έτσι γίνονται οι πετυχημένοι γάμοι. Αν και έχουν διατυπωθεί αντιρρήσεις ως προς αυτό, λόγω δυναμικού χαρακτήρα μαμάς και νύφης. Ή που θα γίνει της Τιτανομαχίας, ή που θα τον συντρίψουν τον μικρό οι Συμπληγάδες.
Αλλά μας έστειλε αδιάβαστους η κυρά-Τάδεζ, όταν πήρε την Ευγενία τηλέφωνο πριν μερικές μέρες να ρωτήσει τι κάνει. Κλείνοντας, της λέει "πολύ συμπαθητικά παιδιά οι φίλοι σου...και πολύ μελετηρά". Εμ...η αλεπού 100, τα αλεπουδάκια 120; Α μπα...

Το έγραψε η Freedom πριν λίγο καιρό και είπαμε να το δημοσιεύσουμε. Το τραγούδι παραμένει ως έχει, γιατί είναι από τα αγαπημένα της παρέας.
Για την αντιγραφΘωμάς