Η τριαντάρα κι ο εικοσάρης II

 

Η Έμπειρη αν και ενθουσιασμένη από τη γνωριμία της με τον Νεαρό, συνέχισε να ψάχνει την τύχη της στον αδυσώπητο κόσμο των 30+ ενώ ο μικρούλης την πολιορκούσε ανηλεώς: σε καθημερινή βάση μηνύματα στον τηλεφωνητή και πλήρης αναφορά για τις κινήσεις του στο facebook, διότι βλέπετε η φιλενάδα είναι προσεκτική αλλά το μικρό είναι γατόνιο και την ξετρύπωσε. Κι επειδή η κοπελιά είναι τρελό control freak, κατασυγκινήθηκε από τις αναφορές του μικρού, πλην όμως δεν του έδινε και μεγάλη σημασία.
Ο Νεαρός λοιπόν μουλάρωσε που δεν την έβρισκε ούτε στο fb ούτε αλλού και μια ωραία νύχτα την έστησε κάτω από το γραφείο της. Την περίμενε με λουλουδικό στο χέρι (κίτρινα τριαντάφυλλα που της αρέσουν) και ήταν μια από εκείνες τις απαίσιες νύχτες, όπου ο φραγκάτος 30+ σου λέει τη γνωστή μπούρδα "δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα (8 το βράδυ) έχουμε πολλή δουλειά (μάλλον αφήνουμε έγκυο την ιδιαιτέρα). Πληγωμένη από τον τριαντακάτη, κολακευμένη από τον εικοσάρη, ποιός χτύπησε το πέναλτι και μού 'κλεισε το σπίτι;
Ο μικρούλης έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση, καμιά σχέση με το 16χρονο που εκείνη ειχε γνωρίσει στο πάρτι: πουκαμισάκι κοντομάνικο (πέτρα από μέσα ο μυς), αξυρισιά 2 ημερών (να δείχνουμε και λίγο μεγαλύτεροι) και μπόλικο τζελ στο μαλλί. Κεφάλι κάτω "συγγνώμη που ήρθα ως εδώ, αν σε ενοχλώ να φύγω, απλά δέξου αυτά τα λουλούδια κι αν έχεις λίγη ώρα και θέλεις, πάμε κάπου για καφέ;" Εκεί η Έμπειρη έμεινε κάγκελο. Σαν γητευτής φιδιών, το πιτσιρίκι δεν υπέκυπτε σε τίποτα, αντίθετα πάντα έκανε κάτι που την άφηνε να κάθεται να τον κοιτάζει παγωμένη. Ο φρίκουλος 30+ ακόμα ήταν "στη δουλειά" για πολλοστή φορά...Του απάντησε "ναι, πάμε, αλλά δε θέλω να ξανάρθεις εδώ που δουλεύω".
Ο Νεαρός έσκασε ανακουφισμένο χαμόγελο της Crest και χωρίς αντριλίκια και γοητιλίκια της υποσχέθηκε ότι δεν θα το ξαναέκανε, απλά ήθελε πολύ να τη δει. Την πήρε από το χέρι, "που θες να πάμε;" τη ρώτησε, "όπου θες εσύ" του απάντησε. Η Έμπειρη. Που αν το "Αθηνόραμα" δεν έχει αφιερώσει τουλάχιστον δύο σελίδες σε μαγαζί, δεν πατάει το πόδι της. Τα ύστερα του κόσμου... Το μικρό όλη αυτή την ώρα δεν είχε αφήσει το χέρι της. Ξεροκατάπιε. Ούτε στην εφηβεία της δεν το είχε ζήσει αυτό. Ευτυχώς εκεί κοντά υπήρχε μαγαζί αξιώσεων. Το μικρό δεν άφησε το χέρι της ούτε στιγμή. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, βρε πανάθεμα το κεφάλι σου θα πάθω αγκύλωση, τίποτα. Κάτσανε. Το χέρι κρατημένο σφιχτά, τα μάτια του στα μάτια της και τ'άστρο πάνωθέ τους.
Ο Νεαρός ήταν προσηλωμένος, όχι αστεία. Τέτοιο πράγμα, η Έμπειρη δεν το είχε ξαναδεί. Το μαγαζί γεμάτο εξώπρωκτα αλλά τα μάτια του σταθερά στο πρόσωπό της. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Βρε η Μόνικα Μπελούτσι να περνούσε δίπλα του και να του έκανε γλύκες, το πολύ πολύ να της έδινε παραγγελία... Τά'χασε η φιλενάδα, διότι οι 30+ που γνώριζε ως τότε ήταν της λογικής "βουρ στον πατσά". Φιλιά, αγκαλιές, ενίοτε χεράκια εκεί που δεν πρέπει και τα τοιαύτα. Εκείνος καμία σχέση: βλέμμα βαθιά στα μάτια, χαμόγελο, να λέει συνέχεια το όνομά της, (το χέρι μετά από αίτημά της το είχε αφήσει επιτέλους) και να προσπαθεί να μάθει τι της αρέσει και τι όχι.
Η Έμπειρη όμως, όσο και να τα έχασε από την επίθεση κομψότητας, επανέκτησε το attitude της και άρχισε τις ερωτήσεις. Και ο Νεαρός άρχισε τις αποκαλύψεις (μικρέ, αν διαβάζεις κατά κακή μου τύχη το μπλογκ, είναι ώρα να πας στο κολλέγιο-πανεπιστήμιο-όπου πας τελοσπάντων): "Δεν καπνίζω" (πολύ της άρεσε της φιλενάδας αυτό, γιατί ο τριαντακάτης κάπνιζε σαν το φουγάρο του Τιτανικού), "δεν πίνω και ούτε εσύ θέλω να πίνεις γιατί το αλκοόλ δεν κάνει καλό στον οργανισμό" (εκεί, η φιλενάδα που το τσούζει πότε πότε ένα Dimple με τον σχεδόν αλκοολικό τριαντακάτη της, στράβωσε άσχημα) "δεν τρώω κόκκινο κρέας, χοιρινά κτλ και ούτε εσύ θέλω να τρως γιατί έχουν πολλές τοξίνες" (εκεί, η φιλενάδα που χωρίς το χοιρινό κοψίδι της νιώθει σαν παιδάκι στην Ουγκάντα, επαναστάτησε) και.... "δεν έχω κάνει ακόμη σεξ" (η επανάσταση της φιλενάδας πήρε αυτομάτως αναβολή).
"Τι εννοείς;" τον ρωτάει. Διότι σε έναν κόσμο που ο κακάσχημος, ο αλογομούρης, ο στραβοχυμένος βρίσκουν γυναίκες για τα... περαιτέρω, πώς είναι δυνατόν το μελαχρινό τούτο ευειδέστατον πιπίνιον να μην έχει εμπειρία επί του θέματος; (Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, διευκρινίζω ότι ανέκαθεν μου άρεσαν οι ξανθοί γαλανομάτηδες και ουχί τα μελαχρινά πιπίνια). Με την ευγένεια και την διακριτικότητα που αποτελούν σήμα κατατεθέν της, τον προτρέπει "έλα πες μου, έχεις κάποια δυσλειτουργία;" Σε εκείνο το σημείο της αφήγησης ομολογώ ότι έμεινα άναυδη, γιατί ακόμη κι εγώ που διακρίνομαι ώρες ώρες για τον κυνισμό μου, τέτοιο πράγμα ουδέποτε έχω ξεστομίσει. Go figure, γείτονες, φίλοι και πελάτες του μαγαζού.
Το παιδί γέλασε (τι να κάνει, το μαύρο κι αυτό...) και της είπε ότι "όχι, απλά θέλω να δεθώ με μιά μόνο γυναίκα". Και το ρεσιτάλ ηλιθιότητας της Έμπειρης συνεχίστηκε "και γιατί εμένα, ρε αγόρι μου; Τόσες κοπελίτσες σαν τα κρύα τα νερά υπάρχουν, στην κωλόγρια πήγες κι έπεσες;" Το μικρό χαμογέλασε. "Άκου" της είπε "όλες αυτές θέλουν απλά ένα κρεβάτι. Εγώ θέλω πάθος, αγάπη και μια ζωή με τη γυναίκα που αγαπώ. Με μία μόνο γυναίκα. Δεν ξέρω αν με θες, αλλά για μένα αυτή η γυναίκα είσαι εσύ. Εντάξει, μου είπες ότι είσαι ελεύθερη, αλλά μπορεί να έχεις σχέση ή να μη σου αρέσω και γι'αυτό να χάθηκες τόσες μέρες. Απλά, δεν έχω πάψει να σε σκέφτομαι όλη τη βδομάδα. Είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί σου, Έμπειρη".
Η γριά η αλεπού δεν πίστευε ότι ένα τόσο όμορφο παιδί 20 χρονών της έκανε ερωτική εξομολόγηση ("αν σε θέλω, λέει", μουρμούριζε μέσα της). Τρομαγμένη από αυτά που ένιωθε, σηκώθηκε να φύγει. "Άσε με να σε πάω σπίτι σου" την παρακάλεσε το μικρό. Αρνήθηκε, αλλά το μικρό την είχε πιάσει πάλι από το χέρι και την κοιτούσε παρακλητικά στα μάτια "Είναι νύχτα και θέλω να είσαι ασφαλής, σε παρακαλώ, άσε με τουλάχιστον να σε πάω όσο πιο κοντά γίνεται, σου υπόσχομαι να μην ψάξω να βρω πού μένεις ("σιγά το δύσκολο"μουρμούρισε η διχασμένη της προσωπικότητα "αφού έχουμε κοινούς φίλους, μπορείς να μάθεις τα πάντα").
Τον οδήγησε μερικά τετράγωνα παρακάτω. "Πέρασα όμορφα, αλλά δε θέλω να ξανάρθεις στη δουλειά μου" του είπε. "Μα στο υποσχέθηκα, no fingers crossed" της απάντησε. "Λοιπόν, καληνύχτα" του είπε. "Καλή σου νύχτα, πριγκίπισσα" της είπε και της φίλησε τρυφερά το χέρι. (Ξανακάγκελο η Έμπειρη). Την ξανακοίταξε στα μάτια "δεν μπορώ να σου πω αντίο" της είπε. "Δεν πειράζει, θα στο πω εγώ. Αντίο. Και τώρα πήγαινε, σε ευχαριστώ που με συνόδεψες" του απάντησε και τράβηξε το χέρι της. Ο Νεαρός στενοχωρήθηκε. "Θα μου λείψεις" της είπε. Εκείνη γύρισε την πλάτη της και έφυγε. Μετά από καμιά ώρα τον πήρε τηλέφωνο να δει αν είχε φτάσει καλά στο σπίτι του. Χωρίς απόκρυψη αυτή τη φορά...

(to be continued, αλλά μετά το Σ/Κ γιατί η Κέρκυρα μας περιμένει)