Αναδημοσιεύω κάτι που γράφηκε πέρσι τον Νοέμβρη (δε θα το κάνω κάθε χρόνο, το υπόσχομαι).
17η Νοέμβρη... Σημαίες και γαρύφαλλα, εμπόριο κι απάτη και λόγοι επισήμων στο κενό... Αλλά αν η θρυλική γενιά του Πολυτεχνείου αποτελούνταν από άτομα σαν τον Λαλιώτη, τι να πει κανείς... Βέβαια, αποκλείεται κάτι τέτοιο. Σίγουρα υπήρχαν και οι αγνοί ιδεολόγοι που ποτέ δεν διαφημίζονται. Αγνά παιδιά, που πάνε μπροστά με σημαία το όραμά τους. Και μετά μου λέει ο ηλικιωμένος από το Αμέρικα "μόνο ένας φοιτητής σκοτώθηκε στη διάρκεια της δικτατορίας κι αυτό γιατί απρόσεχτα βρισκόταν πίσω από την πύλη που έριξε το άρμα μάχης". Είναι δυνατόν μετά να σεβαστεί κανείς την ηλικία του άλλου; Είναι δυνατόν να μην ασχοληθείς με τη φυσιολογία συγγενούς του προσώπου α΄βαθμού συγγένειας;
Τι να νιώθουν άραγε όλοι αυτοί που τότε μάτωσαν σωματικά και ψυχικά για όσα γίνονται σήμερα; Τι να νιώθουν για αυτό τον αγώνα που κορυφώθηκε το κρύο βράδυ της 17ης αλλά αντί να περάσει σαν η μέγιστη επαναστατική κίνηση της νεότερης Ελλάδας, κάποιοι αρνούνται ακόμη και το αν πράγματι έγιναν όλα αυτά; Ναι, όπως το ακούτε, είναι αρκετοί που αρνούνται αυτή τη μέρα ως εθνική επέτειο, λέγοντας "δεν έγινε τίποτε επί επταετίας".
Μα δεν είναι μαγικό πώς οι λέξεις μπορούν να χαϊδέψουν ή να μαστιγώσουν; Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει... "Χούντα" "Δικτατορία" "Φασισμός" για τους από δω... "Επταετία", "Επανάσταση" (και δη "Εθνοσωτήριος"!) για τους απο κει... Η επανάσταση της ημιμάθειας, της βλακείας, της στρατοκρατορίας και του ολοκληρωτισμού εναντίον της -κακήν κακώς υπάρχουσας έστω- δημοκρατίας. Και πώς μετράς μόνο με τα χρόνια, ρε φίλε; Τα χρόνια πέρασαν. Αυτή είναι η δουλειά τους. Ρωτήστε και τον Ηράκλειτο, αν δεν πιστεύετε. Με τους ανθρώπους όμως, τί γίνεται, ρε φίλε;
Το μόνο που έμεινε δηλαδή από την "επανάσταση" ήταν η διάρκειά της; Γιατί εγώ κι άλλοι πολλοί έχουμε διαβάσει, ακούσει, δει ότι έμειναν "πίσω" πολλές ψυχές. Γιατί, ναι, ρε φίλε, καλό το χαϊλίκι, αλλά μερικοί μετράμε τις ψυχές. Και βγαίνουν λιγότερες από ότι πρέπει. Και λείπουν αυτοί που δε θα έπρεπε. Και μείνανε αυτοί που δεν το άξιζαν. Κι αυτό, ρε φίλε, δε λέγεται "επταετία". Δε λέγεται καν "Φασισμός". Λέγεται "έγκλημα κατά συρροή". Για μερικούς και "κατ' επάγγελμα". Ούτε καν. Υπάρχουν λέξεις για να περιγράψεις τα βασανιστήρια στα ξερονήσια; Το κολαστήριο της οδού Μπουμπουλίνας; Τις "μοντεσοριανές" μεθόδους της ΕΑΤ-ΕΣΑ; Το μπουκάρισμα του τανκ ενώ στην πύλη κρεμόντουσαν σαν τσαμπιά σταφύλι οι φοιτητές; Δε νομίζω.
Εδώ δεν υπάρχουν καν λέξεις για να περιγράψεις τον πανικό που δημιουργεί 1 άοπλος σε 20 ένοπλους αστυνομικούς και προσπαθούν να αποσοβήσουν τον κίνδυνο, χτυπώντας τον ανηλεώς, σε ό,τι βρουν μπροστά τους, όποια ηλικία κι αν έχει. Η ελληνική αστυνομία; Παιδιά του ελληνικού λαού, που κάνουν το καθήκον τους και μερικοί αλήτες τους επιτίθενται. Αυτοί που δέρνονται, ποιού λαού παιδιά είναι; Από που διάολο μεταναστεύουν κάθε φορά, ρε γείτονες; Γεμίζουν λεωφορεία από άλλες χώρες και τους κουβαλάνε κάθε που έχει πορεία; Αλήθεια, αυτά τα λεβεντόπαιδα με τις στολές, έχουν καθήκον να δέρνουν κόσμο;
Γιατί εγώ ξέρω ότι από το Σύνταγμα έχουν καθήκον να υπερασπίζουν τη σωματική ακεραιότητα (και όχι μόνο) των πολιτών. Και υπάρχει και μια αρχή, που λέγεται αρχή της αναλογικότητας. Αλλιώς, είναι αυτό που περιγράφει ο Ντε Νίρο στο "Καζίνο" για τον συνεργάτη του: "αν τον χτυπούσες με μαχαίρι, ερχόταν με πιστόλι." Τα μπαστούνια του μπέιζμπολ που κρατάτε, δεν τα έχετε για να χτυπάτε άοπλα παιδιά και ανήμπορους γέρους. Τα έχετε για να ακινητοποιείτε τους γνωστούς άγνωστους, τους εμπόρους ναρκωτικών αν προσπαθήσουν να σας ξεφύγουν, τους εγκληματίες κάθε λογής που αφήνετε δίπλα στα υπηρεσιακά σας περίστροφα και χωρίς χειροπέδες.
Αφού λοιπόν κρατάτε αυτόματα όπλα σαν να κρατάτε σακουλάκι με πασατέμπο, πουλώντας μούρη σε όσες περνάνε, αφού δεν προστατεύετε τους κατοίκους των "φτωχών" περιοχών αλλά προτιμάτε να γίνεστε φύλακες πλουσίων, ενώ πληρώνεστε από τον λαό, αφού συφιλιάζετε με τον αγώνα των πολιτών για τα δικαιώματά τους που περιστέλλονται κάθε μέρα, αφού στα Εξάρχεια δεν πάτε ποτέ να καθαρίσετε την πλατεία από τα αποβράσματα αλλά κάνετε εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους σε μακρυμάλληδες που περπατούν στους γύρω δρόμους γιατί δεν σας αρέσει η φάτσα τους, είστε άξιοι της μοίρας σας.
Οι υπόλοιποι, εσείς δηλαδή που έχετε ακόμα το μυαλό στο κεφάλι σας (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι, γνωρίζω 2) υπομονή... Όσο για μας τους πολίτες, ας κάτσουμε λίγο να σκεφτούμε πώς διάολο χρησιμοποιούμε την ελευθερία που κάποιοι άλλοι μας χάρισαν κι ας γίνουμε σωστότεροι. Γιατί δυστυχώς, όπως έχει πει άλλος πριν από μένα, "η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να νικήσει τη φυσική ηλιθιότητα". Γιατί, εκείνο το έρημο το "ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, 35 χρόνια μετά. Μόνο που τώρα, οι μισοί φοιτητές έχουν μπολιαστεί με τους θανατηφόρους ιούς των κομμάτων και οι υπόλοιποι βλέπουν re-αλήτη shows.
Το Πολυτεχνείο ζει. Στις ψυχές λίγων ίσως. Αλλά όσο αυτοί οι λίγοι υπάρχουν ακόμη, η φλόγα δε σβήνει. Για τα υπόλοιπα, σιωπή.
Αφιερωμένο στον πατέρα μου. Που έμενε στα Εξάρχεια μερικές δεκαετίες πριν από μένα. Που την σημερινή επέτειο δεν τη γιόρταζε, τη ζούσε. Που μου δίδαξε πόσο σημαντική είναι αυτή η μέρα. Που βούρκωνε κάθε φορά που άκουγε τη φημισμένη μετάδοση από τον σταθμό του Πολυτεχνείου. Και που φέτος, στη θέση του, βουρκώνω εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου