I feel like this is the beginning...

 

Καλημέρα...
Όμορφη η ανατολή σήμερα... στο καινούριο -προσωρινό- σπίτι, γιατί ήρθα για μόνιμα, αλλά αν ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, τότε και ουδέν προσωρινότερον του μονίμου. Και ναι, απίστευτο αλλά αληθινό, επιτέλους, βλέπω την ανατολή του ήλιου από τη βεράντα μου! Η περιοχή -κάπου βόρεια- ήρεμη, από τις μη-καμμένες, μόλις που ξύπνησε... Καλά λένε ότι οι πλούσιοι ξυπνάνε τις μεγάλες ώρες... Τέτοια ώρα στο Κολωνάκι παρά πέντε (Εξάρχεια) γινόταν ήδη της κακομοίρας.

Κάνω βόλτα στο σπίτι που έβαψαν και επίπλωσαν οι σερνικοί φίλοι μου (με σειρά ηλικίας): Άγγελος, Ρεμπέσκ, Κωστής, Θωμάς, Άρης, Αλέξης. Και νιώθω να με πλημμυρίζει ευγνωμοσύνη για αυτά τα παιδιά που πλημμύρισαν με αγαπησιάρικα χρώματα το χώρο. Και που έκαναν "κονέ" με διάφορους διακοσμητές φίλους τους, "κλέβοντας" μια ιδέα από τον καθέναν.
Η Δευτέρα ήταν αφιερωμένη στους σκανδιναβικούς θεούς των ΙΚΕΑ: η λίστα είχε γίνει πολύ προσεκτικά, μέχρι τις τελευταίες λεπτομέρειες και -εντυπωσιακό- υπήρχε στοκ σε όλα (μπας και φταίει το περίεργο γούστο μου...Μπα...). Οι άρρενες (φίλοι και συνεργείο) βίδωναν και τοποθετούσαν ασταμάτητα... Ευχαριστώ σας για το ρεπό που πήρατε συντονισμένα!!!
Η Τρίτη ήταν μέρα καθαριότητας και υποδοχής της εγκύου Μαρίνας που θα με κάνει την περήφανη νονά ενός μικρού Νίκου και που ήρθε για να βοηθήσει και βοήθησε: έκανε την dj! Και ομολογώ ότι τόσο χορό δεν έχω ρίξει ούτε σε κλαμπ... Αλλά τι τα θέλετε, κουραστήκαμε γρήγορα, εγκαταλείψαμε και πήγαμε για φαγητό και καφεδάκι στο Ζάππειο...
Αλλά χτες ήμασταν όλες αποφασισμένες: θα ξεμπερδεύαμε! Κι έτσι, η αδελφούλα μου, η Ελπίδα, η Δώρα, η Μαρία, η κα Δανάη ("ή σκέτο Δανάη ή θα φύγω") που δεν μπορούσα να την μεταπείσω να μην βοηθήσει, η έγκυος dj Μαρίνα που συνέχισε να μας δίνει το ρυθμό, βάλαμε ένα χέρι και καθαρίσαμε τελειωτικά... Νά'ναι καλά ο ρεπούχος Ρεμπέσκ και ο Αλέξης που πηγαινοερχόντουσαν για καθαριστικά και μας άντεξαν!
Κι έτσι, βρίσκομαι εδώ, αφού έριξα μια βόλτα στο σπίτι: Το Μαρινάκι κοιμάται στο δωμάτιο των ξένων, αποκαμωμένο από τον υπερκινητικό της γιο, που ακόμα δε βγήκε και δείχνει πόσο ζούζουνος είναι, η Ελπίδα και η Δώρα ροχαλίζουν στο φουσκωτό διπλό κρεβάτι καθώς με τίποτα δε δεχόντουσαν να κοιμηθούν στο κανονικό κι εγώ θυμάμαι αυτούς που λείπουν...
Ο Θοδωρής, ο Νίκος, ο Ορέστης, ο Νικηφόρος, η Βερενίκη και η Ανδρομέδα... Που φύγανε αναπάντεχα και απότομα, που λείπουν στο νέο ξεκίνημα και που μου λείπουν πολύ... κι απ'όλους μας. (Και μόλις έστειλε μήνυμα ο καλός μου ο Ramon από το Colorado, να μου πει καληνυχτο-καλημέρες και να μου ευχηθεί καλή αρχή της νέας μου ζωής στο νέο σπίτι...)
Ξέρει ο Ramon από νέα ξεκινήματα... κι ο ίδιος και η μανούλα του, η γλυκιά κυρά Inez. Που έμεινε κατάκοιτη για χρόνια μετά τη σφαίρα που έφαγε προσπαθώντας να διασχίσει το Ρίο Γκράντε όταν, έχοντας απηυδήσει από τη γραφειοκρατία που δεν της επέτρεπε να πάει μαζί με τον άντρα της και το γιό της που βρισκόντουσαν νόμιμα στο Colorado, αποφάσισε να πάει να τους βρει...
Η κυρά Inez ξαναπερπάτησε πριν ένα χρόνο... και η ζωή της ξαναξεκίνησε... Και χαμογελάω γιατί γράφοντας αυτά, στο media player παίζει ένα κομμάτι που μου έχει στείλει ο φίλος μου ο Zeljko από τη Σερβία: παίζει στην κιθάρα και τραγουδά ο ίδιος το "Over and Over" των Morcheeba... Κοιτώ τον ουρανό...μάλλον κάποιος θέλει να μου πει κάτι σχετικά με τα νέα ξεκινήματα...
Το Μαρινάκι έχει ξυπνήσει κι έβαλε "Red, red wine" στον άτακτο γιό της, σιγά και διακριτικά μην ξυπνήσει εμάς τους υπόλοιπους, μπας και τον ηρεμήσει και σταματήσει να βιάζεται...Πού θέλει να πάει κι αυτός, δε ρωτάει κι εμάς τους υπόλοιπους που από τότε που βγήκαμε, νοσταλγούμε την εποχή που ήμασταν εκεί μέσα και περνούσαμε μπέικα...
Σιγά σιγά θα ξυπνήσει και η υπόλοιπη ζούγκλα, θα καταφτάσουν και οι δεσμευμένες τίγρεις και αντιλόπες και θα βάλουμε να σιδερώνουμε ρούχα και να τακτοποιούμε αντικείμενα. Σκέφτομαι τη "Macarena" των πιάτων και των ποτηριών χτες... ο Θεός να δώσει μην έχουμε και σήμερα τα ίδια! Δεν αντέχω άλλο, πιάστηκα, η οικολόγρια (του Νόριτς)!
Ευχαριστώ κι εσάς που με διαβάζετε και μου στέλνετε σχόλια... και κάνετε τη μπλογκογειτονιά μου ένα τόσο όμορφο και ζεστό μέρος! Καλά νέα ξεκινήματα να έχουμε όλοι, μετακομίσαντες και μη... Νέα ξεκινήματα σε όλα, κάθε μέρα κι από κάτι... όλα για καλό είναι! Καλημέρες και αγκαλιές σε όλους σας!