Πίσω, γορίλα, στο δέντρο!

 

Πφφφφ.... Η ώρα είναι σχεδόν 5 το πρωί. Ύπνος δε μου κολλάει με τίποτα. Φυσάω και ξεφυσάω σαν το φυσερό του γύφτου του δωδεκάλογου και ησυχία δε βρίσκω. Παρθενάκι με ωροσκόπο ιχθύ. Παιδάκι της γης και του νερού. Βάλε με σε ταξίδι οδικό να πηγαίνω 10 μέρες. Βάλε με σε καράβι με 80 μποφόρια, θα βγάλω τα εσώτερά μου αλλά θα το αντέξω, τον Καβο-Μαλιά μου! Σε αεροπλάνο μη με βάλεις, θα σε βρίσω, θα σε χτυπήσω και θα φωνάξω την αεροσυνοδό να μαζέψει τα υπόλοιπα. Σκατοεφεύρεση του κερατά. Αυτόν τον Ντα Βίντσι και τους αδερφούς Ράιτ, μην τους πετύχω στην άλλη πλευρά, όλα αυτοί θα τα πληρώσουν! Και έκολα, που λένε και οι Ιταλοί, με τις βαλίτσες τίγκα στο παλτοταγερικό, αλλά άμα λέμε τίγκα, σε βαθμό αηδίας, τις δέσαμε και με ένα περίεργο ιμάντα, ο μάστορας είπε για να μην τις ανοίξουν, αλλά μάλλον για να είμαστε σίγουροι ότι δε θα ακουστεί κανένα σκράτς και πεταχτούν ολούθε όξω εξώρουχα και τα ρέστα. Τι το θέλουμε τώρα το αεροπλάνο; Ταλαιπωρία! Σιγά και πόσο απέχει η Γερμανία με το αυτοκίνητο, εκεί πέρα. Κανά δυο μέρες. Αν πιάσω δε τιμόνι εγώ, που έχω και μια πνευματική εγγύτητα με τον Σούμι όσο να πεις και βγω στην αουτομπαν, μαύρο φίδι που τα έφαγε τα Γερμανίδια! Ουφ, σκατούλες. Λες και θα πάω εργάτρια κάνω, νά'μαι το νούμερο 8, που με ξέρουν όλοι με αυτό... Αααααχ, η φάμπρικα δε σταματά, δουλεύει νύχτα μέρα... Μη με παρεξηγείτε, φίλοι, ιστογείτονες και πελάτες του χώστεν, δεν έχω ξαναμπεί σε αεροπλάνο. Παρθενικό ταξίδι. Φτου διάολε, τον Τιτανικό θυμήθηκα. Κούφια η ώρα που τ'ακούει, ανατρίχιασα. Τώρα στα γεράματα, μάθε γέρο γράμματα. Ωρέ δεν πήρα αεροπλάνο να πάω ως την Κέρκυρα, πώς να φτάσω στη Γερμανία; Μου είπαν και το ηλίθιο επιχείρημα "σκέψου ότι μπαίνεις στο τραίνο για να πας Λιανοκλάδι". Ναι, αλλά ο τραινατζής δε μας πάει στα 6.000 πόδια για να φτάσουμε! Σεμνά και ταπεινά, τσούκου-τσούκου, πάνω στις ράγες, περνάμε τα τουνέλια, περνάμε τον Γοργοπόταμο και φτάνουμε. Τώρα, που θα κοιτάω από ψηλά και θα βλέπω τον κόσμο ζωγραφιά; Κι άντε πες από ψηλά τονε βλέπω. Αν χτύπα ξύλο αρχίσουμε να παίρνουμε την κατιούσα, άντε και πες το φόρεσα το αλεξίπτωτο. Που να μου λέγανε ότι θα γίνω αλεξιπτωτίστρια στα 30, θα γελούσε όλο το τετράγωνο, μαζί με το διπλανό. Και όπως είμαι με το αλεξίπτωτο, προσπαθώ να βγω όξω πριν την πρόσκρουση. Που και οι άλλοι, το ίδιο θα κάνουν, μακάκες είναι; Πώς θα το κάνουμε αυτό, με αυτά τα διαόλια αποσυμπίεσης που λένε; Ώφου, ώφου! Δε θα έχουμε και για πιλότο τον Ντίκινσον, να πω πάει στην ευχή, τη δύσκολη ώρα της πρόσκρουσης θα του κατσικωθώ αγκαλίτσα! Ποιός ξέρει ποιον Γιώργο Απιθανόπουλο θα έχουμε να μας λέει μέσα στην καλή χαρά "σας μιλάει ο κυβερνήτης, θα πετάξουμε στα 7.000 πόδια". Τα δικά μου πόδια πάντως έχουν αυτονομηθεί πλήρως και χορεύουν τσάρλεστον καθιστό, τα χέρια ψιλοτρέμουν και το κεφάλι πονάει διαολεμένα, τις ημικρανίες μου μέσα! Και το μάτι γαρίδα. Τουλάχιστον θα έχουν μαυροδάφνη μέσα στο ρημαδιακό τους, να πιω 2-3 ποτήρια μονοκοπανιά, να ξεραθώ; Άλλη εμπνευσμένη ερώτηση "αν ήταν να πας Αυστραλία, με τι θα πήγαινες;" Με πλοίο θα πήγαινα, μαντάμ! Με τι να πάω, με τα πόδια; Με υπερωκεάνειο, από αυτά με τα μαγαζιά, τα καζίνο και τις πισίνες! Όχι, θα καθόμουνα να παίρνω αεροπλάνο στο αεροπλάνο, να ταξιδεύω 12-15 ώρες, δεμένη σαν σαλάμι! Το άλλο με την Αννούλα το ξέρετε; Φέρτε μου ένα ληγμένο, ρε παιδιά, να βλέπω ήχους και να ακούω χρώματα, όσο ξημερώνει η φρίκη μεγαλώνει! Γκαντ ντεμ δε πούσερ, που λέει κι ο Ντίλαν. Ναι, βλέπω και τη διαφήμιση της Νέας Ολυμπιακής, με τα χαρτάκια. Και για να ρωτήσω εγώ τώρα, άμα το δικό μας δεν έχει χαρούμενα πόκεμον ή μίκυ μάους ή χαρτάκια που γράφουν "καλοτάξιδο" και "δε βλέπω την ώρα"; Αν έχει τουναντίον χαρτάκια δυσαρεστημένων ταξιδιωτών που γράφουν "στα τσακίδια" και "τον κακό σας τον καιρό στο κενό αέρος σας"; Αν έχει κάτσει στη θέση 13 ο μπαμπάς της Ντόρας; Ντάάάχ, χτύπα ξύλο, στα όρη, στ'άγρια βουνά! Να όμως τι παθαίνεις όταν θες να είσαι διακριτικός και να μη χαλάσεις χατίρι... Πάω για ντους μπας και ξετσιτώσει το νευρικό σύστημα. Να σας προσέχετε και να σας αγαπάτε. Εις το επανιδείν!(και το πόσο το εννοώ, ούτε που φαντάζεστε!) Φιλιά!