Ρε πού πάμε, ρε... Πού πάμε, ρε.... (που έλεγε και ο Αυλωνίτης)

Επιτέλους! Μετά από πολύ πολύ καιρό, κατάφερα να στρώσω τον... υπέροχο σε καρέκλα επί δίωρο και ανενόχλητη να διαβάσω ειδήσεις, ήγουν να δω το χάλι μας. Χάλι μπέρι. Όχι δηλαδή και ντιπ σκούρο μαύρο, περισσότερο ένα σοκολατοσκατί. Και τώρα που είπα σοκολάτα (πιπέρι καγιέν και ταμπάσκο χαμπανέρο για το άλλο που είπα), θυμήθηκα τον χαλβά με τη σοκολάτα και έχω να πω το λογάκι μου για τον χαλβαδοφτιάχτη Χαϊτογλου, πάλαι ποτέ θύμα Παλαι-ω!-Κώστα. Το τέκνον τούτο της βορείου Ελλάδος, ζήτησε, σου λέει, αποζημίωση από το ελληνικό κράτος γιατί η ΕΛ.ΑΣ δεν έκανε (λέει) σωστά τη δουλειά της. Πρώτον, διότι δεν επενέβη (κι ας είχε ζητήσει η οικογένεια να μην επέμβει στις διαπραγματεύσεις, εμ κερατάς εμ δαρμένος, όπως λένε και στο χωριό μου) και διότι αν είχε κάνει σωστά τη δουλειά της, ο δύσμοιρος βιομήχανος δεν θα είχε απαχθεί. Κοινώς, το προσωπικό 2 αστυνομικών τμημάτων έπρεπε να περιπολεί στον κήπο της βίλας του, ένα δυο ακόμα να είναι στον περίβολο του εργοστασίου, μη σου πω στο δρόμο να είναι ακροβολισμένοι ελεύθεροι σκοπευτές (πάλι της ΕΛ.ΑΣ) να προστατεύουν το χαλβαδομπουμπούκι από λοιμό, σεισμό, καταποντισμό, απαγωγή. Το α΄ Τμήμα του ΣτΕ (Συμβούλιο της Επικρατείας) δεν δέχθηκε αυτόν τον ισχυρισμό.
Άκουσον άκουσον! Που τα είδανε αυτά και τα λένε; Δηλαδή ένας Χαϊτογλου (του Θεμιστοκλέους, βεβαίως βεβαίως) θα πρέπει να αρκεστεί στο minimum αστυνομικής προστασίας που υπάγονται όλοι οι Έλληνες πολίτες, σα γριά στο Κερατσίνι που της κλέβουνε την τσάντα και πάει στο τμήμα και δεν μπορεί να βρει άκρη; Άσε που πέσανε και οι πωλήσεις στο χαλβά και έχουμε να κλείσουμε και τα ισοζύγια. Εξανέστη ο άνθρωπος και με τα δίκια του. Εδώ οι τραγουδιάρες κι έχουν τη μισή αστυνομία τζαμπέ να τις φυλάει. Αυτός που ταϊζει όλη την Ελλάδα χαλβαδάκι με γεύσεις (μετά την επιτυχία της έκδοσης σοκολάτα-μπανάνα, έρχεται το τζατζίκι-μέλι) πρέπει να πληρώνει ιδιωτικούς φρουρούς; Μήπως να βγει και στην Τσιμισκή με ακορντεόν και ντέφι; Δεν υπάρχει τσίπα, αγαπητέ μου, πλέον... Αφεντικά και δούλοι, ταρτλά γινήκαμε ούλοι (το χαμπανέρο με έκαψε και σταμάτησα τις βρωμοκουβέντες).
Άρθρο δεύτερο. Τα μάθατε τα ρεζίλια με τα καρτοκινητά. Θέλουνε, λέει, στην κυβέρνηση να κάνουν όλα τα καρτοκινητά με ονοματεπώνυμο. Λίλα Πάουζε. Μπας και σταματήσουν οι απαγωγές. Λες και ο απαγωγέας που θα στήσει ολόκληρη επιχείρηση, δε μπορεί να πάρει καρτοκινητό από Αλβανία/Ρουμανία/Σκόπια και δεν ξέρω που αλλού, θα πάει να πάρει ελληνικά μη χρεωθεί περιαγωγή... Καλά, έχουν "κατεβάσει παροχή" αυτά τα παιδιά. Βγήκε κι ο έρμος ο εκπρόσωπος του ΔΣΑ και έκανε μια πολύ σωστή πρόταση, αλλά σιγά που θα εισακουστεί (ποιος ακούει άλλωστε τους επιστήμονες). Λέει ο άνθρωπος να ονομαστικοποιηθούν τα κινητά των τρόφιμων των φυλακών και για όσο αυτοί παραμένουν στη φυλακή. Γιατί, σου λέει ο επιστήμονας, εκεί που κάθονται και προαυλίζονται, όλο και κάποια κομπίνα θα μηχανευτούν, όλο και κάτι θα μοιραστούν με τους δικούς τους, οπότε, ας ξέρουμε ποιος είπε τι... Αλλά τι τα θες, χρυσό μου, εκεί η σαπίλα ξεκινάει από μέσα κι ας βγήκανε λάδι όσοι βγήκανε...Το μόνο που θα μείνει τελικά, γιατί δεν το βλέπω να εφαρμόζεται, είναι ο φόβος του κοσμάκη για φακέλωμα από χίλιες μεριές και από νεαρή ηλικία, μιας και τα πιτσιρίκια του δημοτικού γυρνάνε πλέον με κινητό... Από μικρά στα βάσανα.
Αλλά καλά κάνουνε. Να μαθαίνουνε και να βγαίνουν νωρίς από τη φούσκα του "όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος" (που μάλλον έχουν ήδη βγει με όσα βλέπουν γύρω τους) γιατί μετά φτάνουνε σε συγκεκριμένη ηλικία, πάνε στη Βουλή, τα βάζουνε να γράψουνε τη γνώμη τους για τους θεσμούς κι αν κανένα τολμήσει να τη γράψει όπως την αισθάνεται, βάζουνε γραφολόγους να ανακαλύψουν ποιό πιτσιρίκι είπε τι. Και όλα αυτά στη χώρα-λίκνο της δημοκρατίας και μέσα στο κυνο-βούλιο... Αφήνω που τον εγκληματολόγο-γραφολόγο-καθηγητή Νομικής-συγγραφέα Νέστορα Κουράκη τον γράφουν Νίκο Κουράκη, αφήνω που προ καιρού στη Νομική είχε αναρτηθεί πανό που έγραφε (δεν ξέρω και δεν μπορώ να επιβεβαιώσω ή να διαψεύσω) ότι ο Κουράκης φτιάχνει τα σκίτσα για την αστυνομία, αφήνω που οι ανεγκέφαλοι χτυπήσανε έναν λαμπρό εγκληματολόγο με βαθιά αίσθηση της αληθινής δημοκρατίας, τον Γιάννη Πανούση.
Έχω κι άλλα πολλά να γράψω, αλλά πλάκωσε πελατεία στο ντελικατέσεν (ήρθανε οι ορδές για ταραμά και ελιές γεμιστές με πιπεριά) και θα μου σπάσουνε την πόρτα.

Σας ασπάζομαι και σας εύχομαι καλή καθαροδευτέρα... και καλό μήνα!