Ελλάς - Τουρκία - Χαβάη 5-0

Παίρνω αμπάριζα από την ανάρτηση του "παιδιού της πλατείας" και βγαίνω. Όμως, θα διαφωνήσω ως προς το μονοδιάστατο του πράγματος. Όταν οι Έλληνες έφτασαν στο Σαγγάριο, αυτό δεν έγινε ούτε αναίμακτα, ούτε χωρίς θηριωδίες από μέρους μας. Αδιάψευστοι μάρτυρες, χιλιάδες στρατιώτες που μίλησαν για τα γεγονότα. Για μένα, ήταν κάποιοι παππούδες που είχαν πολεμήσει στο Σαγγάριο και έβλεπαν τον παραλογισμό και τον επεκτατισμό, όσο και την καταστροφή που ερχόταν. Αυτοί που έζησαν τα πράγματα από μέσα και που τα διηγόντουσαν σε μένα, που ήμουν πιτσιρίκι, σαν πολεμικά, σκοτεινά παραμύθια, αποδεχόντουσαν πρώτοι τις θηριωδίες που έγιναν και από τις δύο πλευρές. Ας μη βαυκαλιζόμαστε να πιστεύουμε ότι είμαστε τόσο πολιτισμένοι ή ότι έγινε μια σταυροφορία με αγνές προθέσεις και τίμια μέσα. Κι εμείς έχουμε κάνει τις βρωμιές μας εν καιρώ πολέμου, γιατί πόλεμος σημαίνει αποκτήνωση.
Διαφωνώ και στο να βάζουμε στο ίδιο σακί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ο Αντρέας είχε εξασφαλίσει ηρεμία με τα ζεϊμπέκικα και τη φιλία του Οζάλ. Και σαν αντιπολίτευση (στον Καραμανλή τότε), επενέβη δυναμικά, "Βυθίσατε το Χόρα". Αλλά και στην κρίση του '87 έδειξε πυγμή. Να θυμίσω την συνθήκη που υπέγραψε ο Παπούλιας με τη Βουλγαρία ως υπουργός Εξωτερικών με περιεχόμενο ότι αν η Τουρκία επιτεθεί στην Ελλάδα, η Βουλγαρία θα επιτεθεί στην Τουρκία. Να θυμίσω την μερική επιστράτευση που έγινε και εκείνο το Παρασκευοσαββατοκύριακο που παραλίγο να μπούμε σε πόλεμο. Να θυμίσω τη συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων πλην της δεξιάς του Μητσοτάκη, που για μια ακόμη φορά έφερνε προσκόμματα και απλά μπουρδολογούσε ακατάσχετα χωρίς να δίνει κάποια λύση, αντίθετα, οξύνοντας τα πνεύματα. Ο Σημιτάκος αποσόβησε την κρίση στα Ίμια όπως κατάφερε, που δεν ήταν και για καμάρι, αλλά την αποσόβησε. Κι άσε τον Μπερνς να λέει τα Ίμια όπως θέλει, η ουσία είναι ότι έμειναν ελληνικά. Δε λέω ότι ήταν θρίαμβος του ΠΑΣΟΚ ούτε αυτά, ούτε φυσικά η θυσία των πιλότων, ούτε το "ευχαριστώ". Όμως, τουλάχιστον τότε διασφαλίστηκε κάτι, έστω προσωρινά. Ο Κωστάκης, παρά τις κουμπαριές του, που του "δένουν" τα χέρια τώρα, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τίποτα. Το θέμα δεν είναι να κηρύξεις πόλεμο. Το θέμα είναι να τον αποφύγεις με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και τον μικρότερο δυνατό διασυρμό. Κοινώς, να θυσιάσεις λίγα για να πετύχεις πολλά. Και νομίζω ότι οι ζεϊμπεκιές άφηναν ελεύθερο το έδαφος για αντιπαράθεση και ενδεχομένως σύρραξη, αν αυτό χρειαζόταν. Και πως η μια πλευρά έδειξε αποφασιστικότητα όταν αυτό απαιτούνταν. Αντίθετα, λόγω των κουμπαριών του Κωστάκη, πρέπει τόσο αυτός όσο και το Υπ.Συμβούλιο να κάνουν τώρα την πάπια.
Και βγαίνει τώρα η κόρη του Μητσοτάκη, η οποία κήρυττε την εθνεγερσία όταν έγιναν όλα τα γεγονότα των Ιμίων και κάνει την τερατώδη δήλωση ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να διωχθεί ο Ολγκάτς, ενώ η ομολογία αποτελεί αμάχητο τεκμήριο, τουλάχιστον στο δικαστήριο. Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας δηλαδή. Η μεγαλύτερη γκαντεμιά του Μητσοτάκη χτύπησε την ίδια την κόρη του: πολιτικά λάθη που έκανε ο ίδιος και πρέπει εκείνη να συμμαζέψει (τα ασυμμάζευτα) και να δικαιολογήσει (τα αδικαιολόγητα). Με αποκορύφωμα το "τρεχάτε ποδαράκια μου" του Σκοπιανού ζητήματος, το οποίο ο ίδιος ο μπαμπάς της διακήρυττε χαμογελαστός ότι "σε μια δεκαετία δε θα θυμάται κανείς". Να υπενθυμίσω ότι και σε αυτή την περίπτωση ο Γιωργάκης προσπάθησε να βοηθήσει με τις γνωριμίες του ως πρώην υπ.Εξωτερικών και ο Κωστάκης δεν δέχτηκε την χείρα βοηθείας που του έτεινε. Λες και μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο, ο απολύτως ανυπόληπτος από τους Ευρωπαίους εταίρους και όχι μόνο.
Από την άλλη, οι Κύπριοι. Που μας βρίζουν μέσα στην Ελλάδα (προ ημερών ο κολλητός μου έγινε μάρτυρας σκηνής στην οποία ένας Κύπριος έλεγε σε έναν άλλον "τι περιμένεις, σκατοκαλαμαράδες") και φυσικά επακολούθησε ο κακός φραστικός χαμός και που έχουν διακηρύξει "εν θέλομεν την ένωσιν" (με την Ελλάδα). Φυσικά δεν τη θέλουν γιατί φοβούνται για την οικονομία τους και είναι περισσότερο Άγγλοι παρά Έλληνες, μιας και όταν δε μπορούν να θυμηθούν εύκολα ελληνικές λέξεις, απλά τις αντικαθιστούν με αγγλικές (μητρική γλώσσα;) με καλομοιρίσιο αποτέλεσμα. Αυτά όταν όλα πάνε καλά. Όταν οι Τούρκοι αρχίζουν τα δικά τους, κρύβονται κάτω από τη φούστα της Ελλάδας, θυμούνται ότι οι Έλληνες είναι αδελφοί τους και τρέχουμε εμείς να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά. Όσον αφορά τον Ολγκάτς, να τον σύρουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) μέχρι να πει "ινσαλλαχ". Να μην τον αφήσουν σε χλωρό κλαρί. Και να καταδικαστεί η Τουρκία για εγκλήματα πολέμου και να πληρώσει αποζημιώσεις, όπως η Γερμανία. Και να μείνει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, να στρώσουν χαρακτήρα οι τουρκαλάδες που έσπευσαν να τροποποιήσουν το νόμισμά τους και να του δώσουν τη μορφή του ευρώ. Τόσο σίγουροι είναι ότι θα μπουν. Ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε.
Να γίνει η προσφυγή. Αλλά να γίνει από τους πληγέντες Κυπρίους. Όμως όλως παραδόξως, εμείς βγαίνουμε στη σέντρα. Γιατί; Από πού κι ως πού; Βάσει ποιού έννομου συμφέροντος; Επειδή οι Κύπριοι -που, θυμηθείτε, ανήκουν σε άλλο από την Ελλάδα κράτος- όταν τους συμφέρει είναι απλά Κύπριοι και όταν τους συμφέρει αλλιώς είναι ξαφνικά Ελληνοκύπριοι; Μήπως επειδή η Βρετανία υποστηρίζει τους Τούρκους και δε θέλουν να τα χαλάσουν μαζί της; Φυσικά δεν αναφέρομαι σε όλους τους Κυπρίους, γιατί έχω γνωρίσει και πολύ σωστούς ανθρώπους που αναγνωρίζουν τα σωστά και τα λάθη και που αντί να πάνε στις Αγγλίες, δουλεύουν και προσφέρουν στον τόπο όπου σπούδασαν. (Και αυτό είναι προς τιμήν τους και προς τιμήν μας.) Αναφέρομαι στους σαπιοκοιλιάδες που μας αποκαλούν καλαμαράδες με οποιοδήποτε πρόθεμα. Αφού είμαστε καλαμαράδες, βολευτείτε μόνοι σας, ζώα.
Στην τελική, έχουμε τα δικά μας προβλήματα. Πότε ήρθαν Κύπριοι πιλότοι να αναχαιτίσουν τα αεροπλάνα πχ πάνω από την Τένεδο; Τα δικά μας, δικά μας και τα δικά σας, δικά μας πάλι. Ε, όχι. Οι Τούρκοι έχουν - ή τουλάχιστον είχαν, όπως έχει αρχίσει να διαφαίνεται- την Αμερική. Εμείς έχουμε -λόγω συγκυριών, μη φανταστείτε- τους δυνατούς της Ευρ. Ένωσης, Γαλλία και Γερμανία. Οι Τούρκοι ξέρουν ότι δεν μπορούν να κάνουν και πολλά. Δεν τους παίρνει. Κάνουν απλά σπασμωδικές κινήσεις, που όπως και στην περίπτωση του Σκοπιανού πρωθυπουργού, θα γυρίσουν εναντίον τους.Όσο για το νταηλίκι στον Πέρες, συμφωνώ με την άποψη που έχει ήδη διατυπωθεί. Έχασαν οι Τούρκοι το ρόλο του αστυνόμου στην περιοχή και το έφεραν βαρέως. Και λογικό είναι, αφού βλέπουν ότι χάνουν και τη στήριξη των αμερικάνων. Άφεριμ, αγαπητοί μου γείτονες, γύρισε ο τροχός.
Στα Ίμια και στην Κύπρο συμμετείχαν με τις ειδικές δυνάμεις 3 άνθρωποι που αγαπώ πολύ και επέζησαν. Αλλά δεν είχαν και άλλοι την ίδια τύχη. Γι'αυτό, ας μη γινόμαστε Ταλιμπάν της πληροφορίας, διεκδικώντας ή διαδίδοντας την κατά το δοκούν αλήθεια. Κι ας αφήσουμε τους κάθε λογής Καρατζαφέρηδες να κάνουν τις προβοκάτσιες τους χωρίς να γινόμαστε δούλοι της εικόνας. Γιατί όπως υπέροχα αποδόθηκε στην ταινία του Λέβινσον "Ο πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο κι ένας πόλεμος", η εικόνα μπορεί πανεύκολα να φτιαχτεί... Πίσω από τα γεγονότα, λοιπόν, κρύβεται η ντροπαλή κοπέλα που λένε Αλήθεια. Στο παρασκήνιο.